Andvari - 01.01.1957, Qupperneq 27

ANDVARI
Pálmi Hannesson rektor
23
sonar fimm kennarar Menntaskólans, valinkunnir menn, flestir
málfræðingar að menntun og hnignir að aldri.
Ráðherrann mun hafa talið sig hafa góðar heimildir fyrir því,
að skólinn hefði verið afræktur af stjórnarvöldum landsins um
langa hríð og væri ýmsu áfátt þar í húsavist og hollustuháttum.
Vildi hann því brjóta blað í sögu skólans með því að fá ungum
manni skólastjórn og auk þess náttúrufræðingi, en fram til
þessa höfðu allir rektorar Menntaskólans verið málvísindamenn.
Auk þess kvaðst ráðherrann hafa átt erfitt með að gera upp á
milli kennara skólans, úr því að þeir vildu ekki unna hinum
elzta embættisins án samkeppni.
Andstæðingablöð ráðherrans gerðu nú harða hríð að honum,
en hann svaraði með hvassri grein: „Æskan í landinu" (Tíminn).
Allmjög var ráðizt að Pálma persónulega í orrahríð þessari, hann
veginn og léttvægur fundinn, en einkum var honum fundið það
úl foráttu, að hann væri ungur og óreyndur. — Hitt var þó mála
sannast, að lítil alvara bjó að baki æsingum þessum. Margir
þeirra, er að þeim stóðu, mátu Pálma mikils og urðu brátt góðir
vinir hans. Erfði Pálmi og lítt þessi spjótalög, en vitanlega ollu
þau honum nokkrum ama og erfiðleikum í svipinn.
I orrahríð þessari komu fram þeir eiginleikar Pálma, sem ég
tók eftir forðum daga, er hann barðist einn við ofurefli busa á
skólablettinum á Akureyri. Hann hopaði hvergi, en gekk ótrauður
a hólminn, eins og gert mundi hafa Pétur afi hans í Valadal.
Um haustið setti rektor skólann með snjallri og spaldegri
raeðu. Frammi fyrir honum sátu virðulegir öldungar í kennara-
stett, og get ég til, að sumir væru þungir á hrún. Voru og aðeins
liðin ellefu ár, síðan þeir voru lærifeður hins setta rektors.
I ræðu sinni ávarpaði hann nemendur sína einarðlega og
koðaði þeim leitina að sannleikanum sem hina æðstu skyldu og
rnarkmið:
>,Y'fir jötu mannkynsins birtist stjarna sannleikans, og hún 'hefiir
fylgt breyskri mannkind síðan gegnum myríkviði, í hryðjum og hreggi.