Andvari - 01.01.1955, Síða 33

andvari
Nú taka öll húsin að loga
29
hljóðar hún þannig: „Tóku þá húsin mjög að loga. Hallur Giss-
urarson kom litlu síðar að þeim hinurn syðri dyrum og Árni beizk-
ur með honurn, fylgdannaður hans. Þeir voru báðir mjög þreyttir
og móðir af hita. Borði var skotið um þverar dyrnar. Hallur horfði
lítt á og hljóp þegar út yfir borðið. Hann hafði sverð í. hendi
og ekki fleiri vopna. Einar Þorgrímsson var nær staddur, er
Hallur hljóp út, og hjó í höfuð honum með sverði, og var það
banasár. Og er hann féll, hjó annar á fótinn hægra fyrir neðan
kné, svo að nær tók af.“ (I, s. 491).
Athugum svo lýsinguna af falli Helga Njálssonar. „Ástríður
frá Djúpárbakka rnælti við Helga Njálsson: „Gakk þú út með
mér, og mun eg kasta yfir þig kvenskikkju og falda þig með
höfuðdúki“. Hann taldist undan fyrst, en þó gerði hann þetta
fyrir bæn þeirra. Ástríður vafði höfuðdúki að höfði honum, en
Þórhildur lagði yfir hann skikkjuna og gekk hann út á meðal
þeirra . . . En er Helgi kom út, þá mælti Flosi: „Sú er há kona
og mikil um herðar, er þar fór. Takið hana og haldið henni“.
En er Elelgi heyrði þetta, kastaði hann skikkjunni. Hann hafði
haft sverð undir hendi sér og hjó til rnanns, og kom í skjöld-
inn, og af sporðinn og fótinn af manninum. Þá kom Flosi að
og hjó á háls Helga, svo að þegar tók af höfuðið". (K. 129).
Orðið kvenskikkja kemur aðeins einu sinni fyrir í Sturlungu,
og er skikkjan þar einnig borin af manni, sem leitar sér undan-
homu frá dauða. Þá er Jónssynir veittu Þorvaldi Vatnsfirðingi
heimsókn á næturþeli árið 1222, lá hann í lokhvílu sinni hjá
tveimur konum. Segir svo í Sturlungu: „Þorvaldur hljóp upp,
er hann varð var við ófriðinn, og tók yfir sig kvenskikkju. Hann
hljóp fram á gólfið og innar eftir skálanum til stofu og kastaði
þá af sér skikkjunni". (I, s. 295). „Kastaði hann skikkjunni" er
sagt um Helga Njálsson. Kemur það sízt á óvart, þótt um rittengsl
sé hér að ræða. Frá dauða Þorvalds í brennunni á Gillastöðum
þann 6. ágúst 1228 er þannig skýrt í Sturlungu: „Hann lagðist
yfir eldstó og lagði hendur frá sér í kross, og þar fannst hann
síðan“. (I, s. 322). En þ egar greinir frá lundi líkama Skarphéðins í