Andvari - 01.01.1955, Blaðsíða 55

andvari
Magnús Gizurarson Skálholtsbiskup
51
Björn í Hólmi vottað, að væri sannleikanum samkvæmt. Og
síðan Guðmundur biskup fór úr landi 1222 hafði gerzt atburður,
sem var fallinn til að styrkja vináttubönd Magnúsar biskups við
skæðustu óvini Guðmundar biskups. Eftir lát Sæmundar í Odda
hafði Solveig dóttir hans og Valgerður móðir hennar „bundið
allt sitt ráð á hendi“ Þorvalds Gizurarsonar og látið föng sín
fara út í Hruna. Vorið 1223 reið Sighvatur Sturluson suður í
Hruna og bar upp bónorð til Solveigar af hendi Sturlu sonar
síns, sem „laukst með því, at Þorvaldur Gizurarson hafði inni
brúðkaup þeirra Solveigar" (Sturl. I. 299). Ekki hermir sagan,
hvort Magnús biskup sat brúðkaup þetta, en með þeim Þorvaldi
og Sighvati tókst mikil vinátta.
Þessi staðreynd um vináttu Þorvalds og Sturlunganna, Sig-
hvats og Sturlu, hlaut að vega mikið um viðhorf erkibiskups til
Magnúsar biskups. Guðmundur biskup hefur og ekki undanfellt
í þetta sinn að minna á vináttu og frændsemi Þorvalds og Amórs
1 umasonar, þegar hann var foringi mótstöðumanna guðs kristni
í sýslu Guðmundar biskups. Vorið 1219, er Magnús biskup, að
fyrirlagi Guttorms erkibiskups, fór til Hóla til þess að styrkja
Guðmund biskup gegn óvinum hans, fékk Amór Þorvald í lið
með sér, eins og áður er getið. Þessar ákærur hefur Guðmundur
biskup sennilega endurtekið nú fyrir Pétri erkibiskupi. Sakir þær
er erkibiskup ber á Magnús biskup, sljóleikur og óeinurð gegn
óvinum guðs og vinátta við þá,! koma vel heim við þetta. Það
virðist því nokkum veginn Ijóst, hver rök hafi á yfirbórðinu
verið borin fram af erkibiskupi fyrir utanstefningu Magnúsar
biskups og Þorvalds bróður hans sumarið 1226.
Á sama tíma sem Þorvaldur Gizurarson batt vináttu við
Sturlungana, hafði hann og Magnús biskup annað fyrir stafni
sunnanlands. Vorið 1224 höfðu þeir Þorvaldur og Snorri Sturlu-
son fundizt og talað margt saman. Þá lýsti Þorvaldur því fyrir
Snorra, að hann vildi setja klaustur. Sagði hann Snorra, að Kol-
skeggur auðgi í Dal undir Eyjafjöllum, sem þá var fyrir skömmu
látinn, hefði heitið að leggja þar fé til, en nú var Hallveig