Andvari - 01.01.1955, Blaðsíða 63

ANDVARI
Magnús Gizurarson Skálholtsbiskup
59
sáttum milli Snorra og annarra, en að hann sjálfur hafi persónu-
lega verið aðili að deilu við Snorra á þessum tíma. En vera má,
að Snorri hafi talið sig eiga sakir á biskup vegna máls Halldórs
í Eskiholti. Halldór hafði vorið 1233 vegið Valgarð Styrmisson,
ráðsmann fyrir búi í Reykholti. Halldór komst undan á flótta og
kom í Vatnsfjörð, þegar biskup var þar staddur, eins og áður
var sagt. Hefur Halldór leitað á náðir biskups, því að hann flutti
mál hans við Orækju, svo að hann tók við honum. Sættir biskups
og Snorra lúta sennilega að þessu máli (Sturl. I. 362).
Eins og áður var getið höfðu sættir tekizt í Flatatungu með
þeim Sighvati og Kolbeini unga á þá leið, að Magnús biskup
skyldi gera um öll þeirra mál, svo og um víg Kálfs Guttorms-
sonar og Guttorms sonar hans, sem Kolbeinn átti að svara fyrir.
Var ætlunin að Magnús biskup gerði um málin á alþingi um
sumarið. Höfðingjar fjölmenntu mjög til þessa þings og voru
þar miklar viðsjár með mönnum. Magnús biskup bannaði öllum
mönnum að bera vopn til dóma. Gengu menn því vopnlausir til
dóma, er þar skyldi mál flytja. Eftir því sem segir í Sturlungu
(Sturl. I. 374), hafa höfðingjar þeir er þingið sóttu haft samtals
um 2000 manna undir vopnum. Sighvatur kom þó ekki til þings,
því að honum þótti ekki hafa haldizt sættirnar í Flatatungu. Nú
t'ildi svo til, að manni í liði Kolbeins unga var veittur banvænn
áverki er dró til þess, að lá við allsherjarbardaga á þinginu. Stóðu
þar í fylkingarbrjósti, hvor gagnvart öðrum, Kolbeinn og Snorri
Sturluson með lítinn liðsmun. Gizur Þorvaldsson var á þinginu
með tvö hundruð (240) rnanna og ,,lét til allra skipulega“. Þor-
valdur faðir hans gekk nú til sonar síns og bað hann hvorugum
veita, og kvað það vænst til friðar, ef hann misjafnaði ekki með
þeim. Þeir Magnús biskup og Þorvaldur gengu þá til Kolbeins
með mikinn flokk, því að biskup kallaði til sín alla lærða menn.
Leituðu þeir síðan um sættir, sem tókust þannig, að biskupi var
heitið með griðasetningu, að allir menn skyldi skiljast óhappa-
laust á því þingi. Og þetta tókst. Þar eð Sighvatur kom ekki til
þings, gerði Magnús biskup ekki um mál þeirra Kolbeins, en