Andvari - 01.01.1953, Qupperneq 16

12
Sigurjón Jónsson
ANDVAHI
hundahald, því að auðsætt var, að hundaskatturinn var gagnslítill,
ef ekki gagnslaus til að fækka hundunum. Það var og augljóst,
að óþarfir hundar voru fyrst og fremst í kaupstöðunum. Hann
tók því upp baráttu á þessum grundvelli fyrir fækkun, eða helzt
útrýmingu, óþarfra hunda og varð skjótt vel ágengt. Var að
hans hvötum flutt á Alþingi 1924 frumvarp til laga urn heimild
fyrir bæjarstjómir til að banna eða talunarka hundahald í kaup-
stöðum; náði það samþykki þingsins með þeirn viðauka, að
sveitarstjórnum var einnig heimilað að banna eða takmarka
hundahald í kauptúnum. Gunnlaugur var þá í bæjarstjóm
Reykjavíkur og fékk því þar til vegar komið þegar á sama ári,
að samin var og sett reglugerð, er bannaði allt hundahald í lög-
sagnarumdæmi Reykjavíkur. Segja þeir, er til þekktu, að þótt
þessi ráðstöfun mæltist misjafnlega fyrir meðal hundaeigenda,
hafi allur almenningur fagnað henni vegna ónæðis, meðal ann-
ars á nóttum, og óþrifnaðar, sem af hundunum stafaði. Má og
telja víst, að þetta hvort tveggja hafi vakað fyrir Gunnlaugi auk
aðalatriðisins, sýkingarhættunnar, er hann hóf forgöngu sína
í þessu máli. Jafnframt lagði hann sinn skerf til fræðslu almenn-
ings urn sýkingarhættuna af hundum með blaðagreinum og rit-
gerðinni „Betur má, ef duga skal“ í Almanaki Þjóðvinafélagsins
1925. Og með röntgengeislarannsóknum þeirn á sullaveikum sjúld-
ingurn, sem áður er getið, gerði hann einnig sitt til þess að auð-
velda skurðlæknum að ráða bót á meinum sullaveikra.
í sambandi við það, sem nú hefur verið sagt um forgöngu
Gunnlaugs Claessens í þessu máli, skal þess getið, að hann var
kosinn bæjarfulltrúi 1920 og sat í bæjarstjórn til 1926. Lengur
vildi hann ekki gefa kost á sér til þess starfa, því að þótt hon-
um tækist að koma þar fram því máli, sem hér hefur verið
sagt frá, „kom það skjótt í ljós, að togstreitan og þrasið, sem
jafnan fylgir bæjarmálunum, átti ekki við skapferli hans“, segir
Björn Ólafsson, núverandi menntamálaráðherra í einkar lilýlegri
grein, er hann ritaði í Vísi urn dr. Gunnlaug að honum nýlátn-
um. En þeir dr. Gunnlaugur voru samtíða í bæjarstjórn þessi