Andvari - 01.01.1953, Síða 96

92
Ólafur Sigurðsson
ANDVAHl
gæzlumanna og ákaflega sljóu almenningsáliti. Vitanlega ætti það
að vera sjálfsögð skylda hvers borgara, sem veit urn slík afbrot,
að kæra það eins og hvern annan þjófnað.
Að síðustu vil ég nokkuð minnast á aukningu æðarvarpa og
hver ráð séu þar helzt tiltækileg.
Nú er verð á æðardún orðið svo hátt, að hver kolla gefur af
sér 12—15 kr. árlega. Þegar svo er vitað, að fuglinn verður gam-
all, eða 10—20 ára, er auðséð, að hér er um góðan hústofn að
ræða, og hann þarf ekki að fóðra. Það er því ekkert undarlegt,
þó sú spurning vakni: Er ekki hægt að fjölga æðarluglinum í
stórum stíl og það allhratt?
Þær litlu tilraunir, sem gerðar hafa verið með útungun æðar-
eggja í vélum og uppeldi æðarunga, virðast benda eindregið á,
að þetta sé mjög auðvelt.
Af þessum tilraunum er sú merkust, er ég fékk Kristján
Geirmundsson fuglafræðing á Akureyri til að gera vorið 1948.
Eggin fengum við í varpinu á Laufási. Voru þau flutt í kassa
á bíl. Fyrst var haft hey á botninum, þá þunnt lag af æðardún,
en ofan á dúninum hitapoki með snarpheitu vatni og svo æðar-
dúnn, sem eggin voru látin á. Síðast breitt gott dúnlag yfir eggin.
Engum vandkvæðum er það bundið að flytja þannig egg, þó um
alllangan veg sé að ræða, t. d. nokkurra klukkustunda akstur, eink-
um ef eggin eru orðin mikið unguð, en þá eru þau ekki eins
viðkvæm.
Kristján segir svo frá: „Eggin setti ég strax 22. júní í upp-
hitaða útungunarvél og hafði hitastigið eins og venja er til, 103°
Fahrenheit. Ungana tók ég ekki úr vélinni fyrr en sólarhring eftir
að þeir komu úr eggjunum og setti þá í upphitaða ungafóstru.
Voru þeir þá orðnir þurrir og bústnir. Ungana setti ég að kvöldi
til í fóstruna og lokaði henni um leið. Þegar þeir elztu voru 12
daga, en þeir yngstu 5 daga gamlir, tók ég fóstruna af þeim, því
ég þurfti hennar með fyrir enn þá yngri unga. Ungaskýlið, þar
sem ég hafði fóstruna, var ca. einn meter frá vatninu. Var gólf
þess þakið þykku lagi af sandi og náði sandurinn yfir það ofan