Andvari - 01.01.1947, Qupperneq 16

12
Stephan G. Stepliansson
ANDVARI
ert. Annars er ég ekki sniðinn fyrir skrifstofustörf að eðlis-
fari, að kunnáttu því síður, því í reikningi er ég ófær, lief
týnt því litla niður, sem ég lærði í æsku hjá sjálfum mér, og
hef óbeit á honum.
Kirkjumála afskipti. í Wisconsin var ég í fárra-manna söfn-
uði hjá séra Páli Þorlákssyni. Hann var þar um stund prestur
Norðmanna. Stofnaði þar og „þjónaði“ okkur í utanveltu.
Lét oltkur undirrita fáorð safnaðarlög á íslenzku, í þremur
greinum stuttum. Sagði safnaðarlög Norsku Synódunnar, sem
hann fylgdi, oltkur ókunn og of fjölmálg. Fylgdi þeim þó síðar
bókstaflega í Nýja-íslandi og í Dakota. Þegar ég flutti til
Garðar, stofnaði séra Páll þar söfnuð, og voru þau lög þar
viðtekin. Ég var fundarskrifari. Páll las gerning minn, hann
var forseti. Sagði allt rétt vera, nema eitt: skrifarinn hefði
ekki ritað nai'n sitt undir lögin. Ég sagði það rétt vera, og
með vilja gert, en ekki af gáleysi. Hann spurði þá, hvort ég
vildi segja sér ástæðu þess. Ég sagðist skyldi nefna tvær. Þær
væru greinin um trúarjátningarnar og atkvæðisleysi kvenna
áskipað í „andlegum“ málum og söfnuðum. Játningarnar
sumar hefði ég aldrei séð, vissi ekki, hvað í þeim stæði, og
mun karls og konu í þessa átt tryði ég ekki að vera guðsboð.
Ekkert mælti Páll á móti mér, spurði mig aðeins góðlátlega,
livort ég vildi leyfa sér að bæta mínu nafni á „listann", með
þeirri athugasemd viðbættri, að ég hefði ekki samþykkt þær
greinar, sem ég tiltók. Ég játti því. Vissi aldrei, hvað varð úr.
Hvorugur minntist á það framar. En talinn var ég í söfnuði.
Eftir fráfall séra Páls klofnaði söfnuðurinn. Meiri hlutinn
varð andstæður „Synódu“-kenningunum í ýmsu — „kven-
kenningar“ hennar hafðar á oddinum, þó dýpra lægi. Meiri
hluti samdi sér ný safnaðarlög sjálfur. Hálf-ráðgert að fá
prest frá íslandi. Loks var samþykkt að sameinast aftur i
einn söfnuð, í kirkjufélagi séra Jóns Bjarnasonar, sem þá
var að renna af stokkunum, ef auðið yrði samkomulags. Meiri
hluti sendi tvo menn í því skyni á ið fyrsta kirkjuþing, minni
hluti tvo, en kosið í sameiningu, því allir vissu afstöðu hvers
eins. Ég skoraðist undan kosningu, heldur en hitt, en því var