Andvari - 01.01.1948, Blaðsíða 56

52
Jóli. Gunnar Ólafsson
AN'DVARl
argerðar sinnar, en kveðst ekki annað vita en það, sem gangi
um bæinn um heilsufar Sigurðar, því að hann hafi kennt konu
hans að annast hann í köstunum. Var nú horfið að því ráði
að láta Sigurð afplána refsinguna í fangahúsinu í Reykjavík,
og var hann þar dagana 11.—26. júní 1845. Málskostnaðinn
gat Sigurður ekki greitt, og lagði bæjarfógeti til við stiftamt-
mann, að upphæðin væri greidd af almannafé, sökum þess að
alkunnugt væri, að Sigurður væri naumast fær um að afla
brýnustu nauðsynja og væri með öllu eignalaus.
Af þessu má ljóst vera, hversu mjög hallaði undan fæti
fyrir Sigurði á alla lund.
Eftir þetta lifði hann aðeins skamma hríð. Hann dó rúm-
lega ári síðar i’ir mislingum. í skýrslu séra Ásmundar Jóns-
sonar, prests í Reykjavík, til bæjarfógeta, dags. 11. júni 1847,
segir, að Sigurður hafi dáið í Grjóta 21. júlí 1846 og verið jarð-
settur 27. júlí. Engin ræða var flutt við útför hans, að því er
talið er.
Árið 1863 reisti Kvöldfélagið í Reykjavík legstein á leiði
Sigurðar í Reykjavíkurkirkjugarði.
Hér að framan hefur verið reynt að lýsa ytri aðstæðum
Sigurðar.
II.
Sigurði er þannig lýst, að hann hafi verið meðalmaður á vöxt,
herðabreiður, hálsstuttur, útlimagrannur, skrefhár og ineð kart-
neglur. Hann var kringluleitur og rauðleitur í andliti, ennið
hrukkótt, þungbrýnn og svartbrýnn. Hárið var jarpt og strýtt.
Hann hafði lítið vangaskegg. Augun voru smá og snör, nefið
stórt og hátt fremst, eins og títt er um klumbunef. Hann var
varaþykkur, opinmynntur og með gisnar tennur. Hann var
fastmæltur, en dálítið blestur i máli.
Að skaplyndi var hann örlyndur, léttlyndur, gamansamur
og óreiðigjarn.
Þessi lýsing er tekin eftir Jóni Borgfirðing, og kemur hún
heim við ýmsar sögur, sem af Sigurði ganga, eftir heimildum
samtíðarmanna hans.
Til eru nokkur vottorð manna, sem höfðu náin kynni af