Andvari - 01.01.1948, Blaðsíða 58

54
Jóh. Gunnar ÓJafsson
ANDVARI
hafi einmitt að miklu leyti orðið til á þeirri stundinni, er það
var sagt. Hann var talandi skáld. Þegar Sigurður fór með
ljóð, gerði hann það á annan hátt en ég heyrði aðra gera.
Röddin, svipurinn og hreyfingarnar var allt þannig, að mér
fundust Ijóðin skemmtilegri og ég skildi rniklu betur en ef
ég las sjálf eða heyrði aðra en hann gera það. Ef Sigurður
fór með eitthvað, sem djúp tilfinning lá í, fór hann þannig með
það, að ég fann, að tárin komu í augun á mér.
Ég man enn, er hann hafði yfir kvæðin Móðuræðurin og
Stráið við gluggann. Þá fann ég tárin á vanga minum. Já, ég
fékk oft ákúrur fyrir það eftir á, að svo gleymdi ég mér, er
ég hlustaði á hann Breiðfjörð, að óafvitandi missti ég prjón-
ana úr lykkjunum, eða þá að ég hætti verkinu og hlustaði.
Kvöldin, sem Breiðfjörð var gestur í Gamlahúsinu, eru mér
jafn-minnisstæð og það hefði verið i gær, þótt nær 70 ár séu
síðan.
Já, guð minn góður hjálpi mér, hann Sigurður Breiðfjörð
var snillingur, en sitt er hvað, gæfa og gjörvileikur."
III.
Sigurður Breiðfjörð var gæddur óvenjulegri gáfu lil skáld-
skapar, en inenntunarskortur og aldarandi ollu þvi, að verk
hans eru baugabrot. Ungur byrjaði hann að yrkja. Á uppvaxt-
arárum Sigurðar voru ríinur mjög í hávegum hafðar meðal
alþýðu manna, þó að blómaskeið þeirra væri liðið hjá. Var
því von til, að hugur Sigurðar beindist að þeim viðfangsefn-
um. Sjálfur hefur liann frá því sagt, að fyrstu rímur sínar
kvæði hann ellefu ára gamall. En á dvalaráruin sínum er-
lendis öðlaðist Sigurður kynni á skáldskap Norðurlandamanna,
en einkum þó Dana. Varð það til þess, að hann tók að sinna
Ijóðagerð, og heindi hann þannig nýjum straumum inn i al-
þýðukveðskap þjóðarinnar.
Sigurður hefur ort mikið að vöxtum til. Meginhluti þess
er enn þá óprentaður. Áður en rímur lians og kvæði voru
gefin út á prent, var Sigurður talinn til þjóðskákla af almenn-
ingi. Gengu kvæði lians manna á milli í ótal afskriftum, og