Andvari - 01.01.1949, Side 37

andvam
Örgumleiði, gerpir, Arnljótarson Oö
Var um veturinn í Skálholti, og þótti honum biskup leggja
ittinni hug á konungserindi en hann hafði heitið. hór Ivar
um vorið norður til Skagafjarðar og fann þar Heinrik biskup
°g Þorgils skarða, er þá var yfir Skagafirði, og flutti ltonungs-
ntál fyrir þeim. Tóku þeir báðir vel undir og stefndu saman
bændum í Skagafirði og fluttu konungsmál með Ivari. kom
Þá svo, að allir Skagfirðingar og Eyfirðingar játuðu að gjalda
skatt, og mestur hluti bænda í Norðlendingafjórðungi þvi-
hkan sem þeim semdi við ívar.“ Má af frásögnunum af sendi-
för ívars glöggt greina, að Þorgils skarði hefur nú hrugðizt
Þorvarði frænda sínum, er hann í konungsnafni tók að sér
héraðsstjórn norðan Öxnadalsheiðar. Jafnframt verður ljóst,
hvers vegna höfundur Þorgilssögu leggur á það sérstaka
áherzlu, að á Grundarfundinum hafi farið „með þeim frænd-
unt vingjarnlega“ og Þorvarður verið „hinn bliðasti . Það
hefur verið í síðasta sinn sem þeir töluðust við af fullii ein-
f®gni og vinsemd um héraðsstjórnarmálin. í þessu efm markar
ntkoma Ivars með skipunarbréfið til Þorgils umskiptin á við-
horfi Þorvarðar Þórarinssonar til hans. Úr einlægum vini
verður óvinur, sem telur sig svikinn og órétti beittan.
Ekki er þess getið, að fundum Þorvarðar og Þorgils bæri
saman á árinu 1256, en á Alþingi 1257 urðu alvarleg átök
þeirra á milli, þótt ekki hlytust af vandræði þá. „Þorvarður
reið austur yfir ár af þingi, og fundust þau Steinvör. hékk
hún þá í hendur Þorvarði bú á Grund og allar heimildir þær,
er hún þóttist eiga í Evjafirði eftir Þórð bróður sinn. Sögðu
menn, að hún eggjaði hann á að halda sem hann væri dreng-
Ur til.“ Um haustið settist Þorvarður að á Grund í Eyjafirði,
°g kom Þorgils þá einnig brátt til Eyjafjarðar. „Þeir Þor-
varður fundust, og kallaði Þorvarður þá til héraðs í Eyja-
firði eftir því sem Steinvör hafði honum skipað. Þorgils vildi
eigi hérað láta, „hefi ég til þess ltonungs skipan og jáorð
hænda þeirra, er byggja héraðið.“ — „Þeir fundust nokkrum
sinnum um haustið, og féll með þeim heldur fálega, en ávallt
stilltu þeir orðum, og'á öllum fundurn var Þorgils fjölmenn-
ari og hafði meiri styrlt en Þorvarður.“ Svo var það mánu-