Andvari - 01.01.1915, Qupperneq 25

Dr. síra Jón Bjarnason.
17
Eg er þess nú fullviss að enginn svona lagaður dóm-
ur verður yfir mér upp kveðinn eftir að eg er dáinn
eða að minsta kosti ekki til lengdar. Og þér vitið
að þennan dóm á eg ekki skilið, — nema ef það á
ófrjálslyndi að kalla, að vilja halda dauðahaldi í liinn
postullega kristindóm Nýja testamentisins.
Að því er snertir kirkjusiði og kirkjustjórn og
öll önnur aukaatriði, þori eg að staðhæfa, að klerk-
arnir allir á íslandi eru miklu ófrjálsljmdari en eg«.
Margt væri það í bréfum síra Jóns heitins, er
vinum hans mundi kært að sjá, og væri til skýring-
ar og staðfestingar á því sem sagt er hér að framan.
Skal þó hér, að lokum, að eins tekin upp meginkafl-
inn úr bréfi hans 14. mars 1913, er hann hafði sagt
af sér prestskap, meðfram vegna ágreiningsins um
upptöku enskunnar við safnaðarguðsþjónustuna. Vikur
síra Jón í bréfinu að fleirum áhugamálum sínum.
Söínuðurinn svaraði lausnarbeiðni hans, sem hvor-
umtveggju var til mests sóma, með þeim orðum, að
skilnaður gæti ekki átt sér stað, svo lengi sem söfn-
uðurinn mætti njóta samvistanna, eða með öðrum
orðum, dauðinn einn gæti skilið, og skyldi dr. síra
Jón beðinn að halda þjónustu sinni með fullum laun-
um, en fenginn væri annar prestur jafnframt til að
inna af hendi mesta vinnuna.
Bréfkaflinn hljóðar svo:
»Þólt eg segði af mér kennimannlegu embætti
hér i »Fyrsta lút. söfnuði« i vetur, þá var það ekki
fyrir þá sök, að heilsa mín hefði í síðustu tíð bilað
frekar en alllöngu áður var orðið. í »Sameiningunni«
frá í Febrúar sjáið þér, hvernig eg gjörði söfnuðin-
um grein fyrir þvi að segja þá af mér. — Eitt atriði
Anclvari XL.
2