Andvari - 01.01.1919, Blaðsíða 107
Andvari.]
Framþróunarkenningar
87
ar, sem víða fundust, sem kveiktu hjá þeim fram-
þróunarhugmyndina. Heródót og Ovidius geta um
steingervinga í ritum sínum. Heródót fann steinrunn-
ar sædýraleifar í Egyftalandi og réð þar af, að þar
hefði eitt sinn verið fjörður mikill, sem nú er Nil-
árdalurinn. Jarðfræðingar vita nú, að þetta er rétt.
Af þessu má sjá, að misskilningur er það, sem
kemur fram í sumum nútíðarritum, að fyrri tíðar
menn hafi eigi skilið þessar forndýraleifar, en talið
þær ýmist »helgra manna bein«, eða »leikföng nátt-
úrunnar«, eða þá leifar þeirra dýra og jurta, sem
fórust í Nóaflóði. Það kann að vera, að fáfróðir
menn hafi trúað þessu, en lærðustu mennirnir vissu
betur. Sumir af nafnkendustu mönnum kirkjunnar
kannast við þessa steingervinga, og að þeir stafi frá
forndýra og jurtaleifum, t. d. Ágúslínus kirkjufaðir,
Rhabanus Maurus og Albertus Magnus, og ýmsir
lieiri.
Þessir menn töldu það eigi ókristilegt að halda
því fram, að dýr og jurtir hefði þroskast út af lægri
og ófullkomnari líftegundum. Má þar til nefna Ter-
túllian (á 3. öld), Hippó (á 4. öld) og Ágústínus (á
5. öld). — Á miðöldunum höfðu sumir kirkjunnar
menn sömu skoðun. Og á 16. öld er hinn katólski
fræðimaður Suarez ákveðinn »Evolutions«maður. En
þó að fyrri tíðar menn hefði trú á framþróun nátt-
urunnar, eða líftegundanna, þá áttu þær hugmyndir
þeirra ekkert skylt við framþróunarhugmynd Lam-
arcks eða Darwins. Og það er sitthvað að trúa á
framþróun líftegundanna að vissu leyti eða fylgja
þeim herrum: Lamarck og Darwin.
Pó að ýmsir fyrri tíðar menn aðhyltist framþró-
unarhugmyndina, þá höfnuðu þeir eigi sköpunar-