Andvari - 01.01.1882, Qupperneq 131

á íslandi.
127
Jeg hef áður drepið á, að taðan gæti aukizt um
helming, ef túnin væru vel hirt, jeg hef einnig minnst
á það hve vatnsveitingar sjeu nauðsynlegar, þar sem
þeim verður við komið, og jeg hef víða getið um hina
góðu kosti húsdýranna, og ljettir oss það eigi alllítið
vinnuna við kynbætur framvegis.
Eigi verður annað sjeð, en að íslandi geti farið
fram, og eru hvorki af landsins eða landsmanna hálfu
svo miklar tálmanir í vegi, að eigi megi þær yíirstíga.
þ>að liggur því beinast við að kenna bændum og sýna
þeim fram á í hverju búskap þeirra er áfátt og hvað
gjöra skuli til bóta. Efnin eru fremur lítil á íslandi
til þess að bæta iandbúnaðinn, en þó er svo fyrir þakk-
anda, að hin síðustu ár hefur stjórnin og þingið og ein-
stakir menn gefið þessu máli meiri gaum, en nokkru
sinni fyr á tímum.
í amtinannsumdæmunum eru landbúnaðarsjóðir, og
væri allt það fje komið í einn stað mundi það nema
30,000 krónum. Á Suðurlandi hefur búnaðarfjelagið
staðið í 42 ár og er fjárstofn þess um 16,000 krónur;
þetta fjelag liefur unnið töluvert að vatnsveitingum og
túnarækt og öðru fleira í Sunnlendingafjórðungi, og gefið
út ýmisleg búfræðisiit.
Víða í sveitum eru og smáfjelög til eílingar land-
búnaðinum, en bæði hafa þau lítil efni og eru fremur
stopul og endist þeim því sjaldan aldur eða styrkur til
að koma iniklu til leiðar.
Konungur vor hefur á þ>úsundárahátíðinni geíið
8000 krónur til þess að rentunum verði varið til heiðurs-
fauua handa tveimur mönnum árlega, er öðrum fremur
sýna einhvern verklegan dugnað, og eru það 160 krónur
til hvors fyrir sig. þ>að er fögur gjöf sem mun koma
miklu góðu til leiðar.
Að lokum má geta þess, að alþingi, hið síðasta,
hefur veitt 10,000 krónur á ári sveitabúskapnum til