Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 38
32
Það er fríð sveit og all-víðlend. Út við sjóinn er
breitt undirlendi og ganga upp af því tveir dalir
suður í fjöllin. A undirlendi þessu austanverðu er
stórt vatn, er M i k 1 a v a t n heitir; gengur fremri
endi þess fram í eystri dalinn, og inn af því ganga
rennisljettar grasmiklar starengjar beggja megin
árinnar, er fellur sunnan í það. A árhólma einum,
suður af vatnsendanum niður undan bænum Brúna-
stöðum, sá jeg gulvíðisrunna mjög stórvaxinn.
Yíðihríslurnar standa mjög þjett, svo varla verður
troðizt milli þeirra, nema brjóta limið frá sjer. Þær
vaxa ekki alveg beint upp, heldur er stofninn neðan
lit jarðlægur, en sveigist upp, svo efri hluti bolsins
og toppurinn er alveg upprjettur. Þessi prýðisfagri
víðirlundur er ekki stór um-máls, en meðalhæð hans
er 6—8 f'et. Að öllum líkindum hefur víðir-skógur
þessi náð yfir stærra svið fyr meir, en er nú eydd-
ur að undanteknum þessum litla runna, sem einhver
»hulinn verndarkraptur« hefur »hlfft«. Æðarvarp
er dálítið í hólmanum; kunna æðurnar vel við sig
inni í runnanum, því þar er gott skjól fyrir vargi
og veðri. Við Sörlastaði í Fnjóskadal eru vfðirunnar
líkir þessum, en miklu víðáttumeiri.
Iíjer um bil um miðjan dalinn liggur melhóla-
hapt yfir hann þveran; framan við liólana nefnist
dalurinn Stífla; það er prýðis-snotur sveit og
minnir mann dálítið á Vatnsdal í Húnavatnssýslu,
sem talinn er einn hinn fegursti dalur á landi hjer.
Hólarnir eru efalaust myndaðir á sama hátt og
Vatnsdalshólar, af jökul-framburði. Framan við þá
er dálítið vatn; hefur það auðsjáanlega verið miklu
stærra en það er nú; áin, sem kemur framan dalinn,
er langt komin með að fylla það og breyta botni
þess í rennsljettar grassælar starengjar. Ofan við
fjallsræturnar austanmegin í dalnum eru hallandi