Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 60
64
Jeg býst við, að menn kunni áð segjasemsvo:
»En oss bændur vantar menn, hæfa menn til tram-
kvæmdanna í kaupskaparefnum, vjer verðum að
leita að framkvæmdarmönnum hjá kaupmannastjett-
inni«. Já, látum svo vera. Ef sá fæst, sem er efni-
legur maður og vill gefa sig einhuga við kaupfje-
lags-framkvæmdum, en hefur ekki kaupmennskuna
öðrum þræði, þá er vel veitt. En heldur skyldu
bændur taka mann úr sínu liði en óefnilegan eða
kaupmennsku-háðan verzlunarmann. Auðvitað munu
bændur hafa fáum mönnum úr sínum flokki á að
skipa, sem hafa verulega þekkingu á verzlunarefn-
um, því hingað til hafa þeir tekið of lítinn þátt í
framkvæmdum fjelaganna. En tækju fjelögin þá
stefnu, að láta sína menn gjöra meira en hingað til,
þá mundi fara hjer sem optar, að þekking og kunn-
átta kæmu með reynzlu og æfingu. Kaupfjelög vor
þurfa að gegna vandasamari störfum að sumu leyti
en brezku kaupfjelögin, og þau verða því að vera
mjög vandlát að verki framkvæmdarmanna. Það
er auðvitað nauðsynlegt, að starfsmenn kaupfjelag-
anna beri gott skynbragð á verzlunarefni, og það
þarf líka, og eigi síður, að taka til greina ýmsa aðra
kosti, sem hver maður þarf að hafa, sem á að
gegna vandasömum störfum, og ekki hvað minnst
ríður á, að framkvæmdarmenn kaupfjelaganna hafi
brennandi áhuga á kaupfjelagsskapnum. Þeim má
ekki standa á sama, hvað um hann verður. Ef
kaupfjelögin gæta allrar varúðar og hafa verzlun
sina sem fábreyttasta og vandaminnsta að unnt er,
þá er ólíklegt, að þeim takist ekki að fá starfsmenn
þá, innan sinna [eigin vjebanda, sem gætu gegnt
framkvæmdunum fyrir þau slysalaust. Kaupfjelögin
mega ekki vera alit of hrædd við að sleppa hand-
leiðslu kaupmanna, því að: