Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 91
85
nauðsynleg í brezkum kaupfjelögum, vegna þess að
menn, sem hafa haft ýmigust á kaupfjelögunum,
hafa reynt að smeygja sjer þar inn og eyðileggja
þau.
10. gr. Eins og bent er á við 3. grein, væri
ekki tiltækilegt að hafa almenna fundi á ári hverju
i kaupfjelögum hjer á landi annarstaðar en í kaup-
stöðum. Mörg af pöntunarfjelögum vorum leggja
aðal-stjórn sinna mála undir fundi, sem skipaðir eru
fulltrúum frá deildum fjelagsins, og fer vel á því.
Aptur er eðlilegt, að sú deild, sem gjörir tvö-
falda eða þrefalda verzlun, taki meiri þátt í stjórn
fjelagsins, en hin, sem minna verzlar. Verzlunar-
upphæð fyrir einn fulltvúa úr deild hverri verður
að vera óákveðin, en af því að erfitt er að ráða
við fjölmenna fundi, þá verður takmarkið, sem
fjölgun fulltrúanna er bundin við, að vera nokkuð
hátt.
11. gr. I brezkum kaup'fjelögum fá utanfjelags-
menn J/2 ágóða á móti fjelagsmönnum, en þar getur
hver fjelagsmaður tekið allan sinn ágóða út. Sje
það gjört að reglu, að fjelagsmenn sjeu skyldir til
að auka stofnfje sitt með nokkru af ágóðanum, þar
til það hefur náð vissri upphæð, en að utanfjelags-
menn fái allan sinn ágóða útborgaðan, þá virðist
mjer J/a ágóðans nóg handa utanfjelagsmönnum.
Það má lika ætla, að utanfjelagsmanna-verzlun yrði
fremur lítil fyrst um sinn, þó þeir væru látnir njóta
V2 af hagnaðinum.
14. gr. Stofnist nokkurn tíma kaupfjelag hjer
á landi með Rochdale-sniði, þá mun kotna að því
sama hjer og annarstaðar, að fjelaginu safnast með
tímanum meira fje, en það þarf að hafa í veltu.
Þess vegna er rjett að leyfa fjelaginu að lána stofn-
fje.