Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 125
an er sagt, til þess, að vjer ekki íengjum neitt af
því, sem oss ber með rjettu, allt svo lengi sem
grundvallarlög Dana standa og þeir einir halda í
taumana. En eins og vjer einnig höfum bent á hjer
að framan, væri það eitt út af fyrir sig nægilegt til
að sýna fram á ómöguleik þessarar stefnu, ef leidd
væru rök að því, að vjer þyrftum nú þegar á nolclcru
að lialda af rjetti vorum, til þess að geta lifað sem
þjóð, til þess að geta haldið máli voru fram til sig-
urs að fullu og öllu á endanum. — Það er þannig
auðsætt hverjum manni, að þessi vegur er með öllu
ógengur, en vjer höfum tekið þetta sjerstaklega fram
af því, að sú tillaga, eins og áður er sagt liefur
komið fram opinberlega og virzt hafa nokkra fylgis-
menn, að það mundi tiltækilegast fyrir oss að krefj-
ast fullkomins aðskilnaðar frá Danmörku, en ekki
af því, að vjer álítum, aðsú hugmynd í sjálfu sjer,
eins og nú stendur sje líkleg til þess að eignast til-
hangendur meðal þeirra, er vilja sjálfstjórnarmáli Is-
lands vel.
Aptur á móti er margt, sem getur rjettlætt þá
von, að Danastjórn muni veita oss takmarkað sjálfs-
forræði, nokkra endurbót frá því sem er.
Ilið fyrsta er það, að mannúðarlögmálið ryður
sjer æ meir og meir til rúms í hinum siðaða heimi,
og að framtíðin er þeirra, sem hallast að kenning-
unni um hið sanna frelsi. Þetta verður sagt með
jöfnum sanni og sömu vissu, sem vjer dæmum um
orsakarsamband frelsis og framfara á hinum liðna
tíma. Það er því hægt að fullyrða, að einhvern
tíma kemur sú stjórn í Danmörku, sem tekur tillit
til kröfu v orrar, ef vjer höldum henni stöðugt fram,
svo það sjáist, að vjer viljum vera sjerstök þjóð með
þjóðarfrelsi, og þessi stjórn kemur því fyr, sem krafa
vor er hyggilegri. Frá þessu sjónarmiði væri að