Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 133

127
með fullri vissu um, að hún ekki gœti fengizt, með-
an grundvallarlög Dana standa óbreytt, að verða
studd á sögulegum rjetti Islands frá elztu tímum,
sem með öllu því kappi og viti, sem fylgdi stjórnar-
baráttu vorri á næsta tímabili á undan, ekki gat
leitt til annars eða betra, en þeirra stjórnarlaga,
sem eru. Vjer höfum álitið það sjálfsagt, einmitt
nú þegar að athuga, hvort hin endurskoðuðu frum-
vörp fullnægðu þeim skilyrðum, sem setja verður fyrir
hyggilegri kröfu frá íslands hálfu. Því það er í
augum uppi, að mál vort styrkist við hvert lögskipu-
legt fótmál, sem stigið er í þá átt, að setja fram
þessa kröíu gagnvart stjórninni. Málið verður að
álítast lengra komið áleiðis, þegar tvö alþingi hafa
samþykkt sama endurskoðunarfrumvarpið, heldur en
meðan einungis eitt liggur fyrir, hvernig sem stjórn-
in annars tekur í málið eða sama frumvarpið hefur
tvívegis komið fram í annari hvorri deild alþingis,
á þann hátt, að almennur áhugi þingmanna á mál-
inu i þeirri mynd hefur fyllilega komið í Ijós, og af
þeirri ástæðu er það gefið, að væri eitthvert af frum-
vörpum þeim, sem liggja fyrir lögskipulega afgreidd
frá alþingi, síðan endurskoðunarmálið liófst, fullnægj-
andi að innihaldi, eptir því, sem nú var sagt, er
er það slcylda hins komandi alþingis að samþykkja
það óbreytt, og liafi frumvarp í sömu átt og á þann
hátt, sem að ofan er nefndur, komið fram, er það
slcylda komandi alþingis að taka tillit til þess, sje
hinu ekki að fagna. — Af þeim endurskoðunarfrum-
vörpum, sem til eru orðin sem þingfrumvörp eða
deildafrumvörp, er það nú fyrst eitt, er ekki getur
komið til neinna greina, en það er frumvarp efri
deildar frá 1889, hið svo kallaða miðlunarfrumvarp.
Vjer höfum ýtarlega sýnt fram á í fylgiriti með
Andv. 16. árg., að frumvarp þetta var í alla staði