Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 146
140
frumvarpi, sem frá alþingi kæmi/ hvert sem inni-
hald þess væri, og hve nauðsynlegt sem lagaboðið
væri fyrir heill þjóðarinnar. Enginn gæti rjettilega
kallað slíkt afbrigði á sjálfri stjórnarskránni, því ept-
ir henni er konungi jafnheimiit að neita lögum um
staðfestingu eins og alþingi er að semja þau ogsam-
þykkja. En þó mundi ráðgjafi sá, sem tæki þátt í
slíkum lagasynjunum, ekki verða álitinn iagalega á-
byrgðarlaus fyrir það. Það er enginn minnsti efi á
því, að ríkisrjetturinn mundi dæma mál er höfðað
væri af hinu danska þjóðþingi móti honum, einmitt
sem Islandsráðgjafa og fyrir þessar sakir; því eptir
þeim skilningi, sem almennt er lagður í Danmörku
í hlutfallið milli grundvallarlaga Dana og íslands,
mundi slík aðferð, þar sem hin sjerstáka íslenzka
stjórnarskrá ekki hefur sett reglu, af sjálfu sjer
verða að fellast undir meginreglu hinna álmennu
laga, grundvallarlaganna. Ábvrgðarlaus ráðgjafi kon-
ungs, það er að segja að nafninu til, er óhugsandi
í danska ríkinu eptir grundvallarskipan þess. En á
liinn bóginn verður það að játast, að það er hjer
um bil jafn óhugsandi, að minnsta kosti eins og nú
stendur, að slík ábyrgð gæti komið til greina nema
í orði kveðnu, en hjer er heldur ekki um annað að
ræða en þýðing laganna, eins og þau eru og verða
skilin, enda er þessi hluti hinnar svo kölluðu ráð-
gjafaábyrgðar ekki af þessari ástæðu ómerkari en
liinn (brot gegn stjórnarskránni), því það munu víst
fiestir á því sama, hvað hann snertir, og það mun
erfitt að halda hinu fram, þegar litið er til fram-
kvæmdarinnnr á ábyrgðarákvæðum Dana sjálfra
undir stjórn hins núverandi ráðaneytis. Og vjer
höfum einnig í fyrra riti um þetta mál sýntfram á,.
að þessi síðastnefnda ábyrgð er ómöguleg í reynd-
inni af annari ástæðu, sem er staða íslenzka ráð-