Alþýðublaðið - 18.12.1922, Blaðsíða 5

ALÞYÐUBLAÐIÐ
S
Gosdrykkja og alisafagerðin
„Sanifas"
Konungl. hirSsali.
Drelckið að eins
Sanitas
ljúffenga sitrón.
Lj ósakrónur,
Borðlawpir,
Vegglampar,
Heogilampar,
Þvottahúslampar,
Batancílampar,
Straujárn,
i Suðuplötur,
Balearofnar,
Gluggaofnar.
Stórt, stórt útval fyrir jólín.
Hf. Bafmf. Hitl & Ljds.
Langay. 20 B. Sími 830.
Tntilfir
og vlnntð
verðlaunin
Fálka
2000 kr. gefins.
Tvo þúsnnd krónnr gefa eftlrtaldar verzlanlr við-
eklftavinnm sínnm f jólngjöt, frá 1. dusembor.
Landsstjarnan, Austurstræt 10; timi 489.
Lírus G. Lóðvfgsion, Þingholtsitræti a; simi 82.
E. Jscobsen, Austurstræti 9 (og Hafoarfirði); sími 119.
L. H. Mviller, Austarstræti 17; slmi 620
.Björnien*, Vesturgötu 39; slmi 1091.
O Elliogsea, Hafnarstræti 15; slmi 60$.
Vigfús Guðbrandsson, AðaUtræti 8; aimi 470
Húsgagnaveizlunin .Áfram", Iagólfsstræti 6; simi 919.
Jón Sigmundsson, Laugaveg 8; slmi 383
Jóhinn öám. Oddsson, Laugaveg 63; sfmi 339.
Verzlun Jóns Þórðarsoaar, Þinghoitsstrætl 1; simi 62.
Bókaverzlun tsafoldar, Austurstræti 8; sími 361.
Júl. Björnsson, rafmagnráhaldaveizlun, Hafnarstræti 15; sími 837.
Hattabúðin, Kolassodi; sími 880.
Edgav Rict Burroughs: Tarztm snýr aftnr.
hann um það. Skildu mig ekki eina eftir í bátnum
með slíku dýri*.
Clayton hikaði. Heiður hans krafðist þess, að hann
reyndi að lífga Thuran við, og það gat skeð, að hon-
um yrði ekki bjargað. Það var ekki ósæmilegt að hugsa
svo. Meðan hann barðist við sjálfan sig, varð honum
litið frá manninum og.yfir borðstokkinn. Hann reis á
fáetur með gleðiópi.
„Land, Janel* nærri þvf hrópaði hann. „Guði sé lof,
landl*
Stúlkan leit líka upp, og hún sá gula strönd og þétt-
an frumskóg tæpa hundrað faðma 1 burtu.
„Nú geturðu lífgað hann við“, mælti Jane Porter, því
hún hafði líka ásakað sig fyrir að hafa varnað Clay-
ton þess.
Pað leið því nær hálf stund, áður en lífsmark sást
með Rússanum, og hann var lengi að átta sig á því
er skeð hafði. Báturinn hjó nú við fjöruna.
Clayton gat staulast 1 land með fangalfnu. Hann
batt hana um dálltið tré, er stóð á bakkanum skamt
frá, því flóð var, og hann óttaðist að útfallið bæri þau
aftur á haf út; því ekki treysti hann sér til þess að
bera Jane 1 land að svo stöddu.
Næsta verk hans var að skreiðast inn í skóginn, því
hann sá, að þar uxu ávextir. Kynni hans af skóginum,
er hann forðurh kyntist Tarzan, höfðu kent honum að
þekkja æta ávexti úr. Eftir því nær klukkustundar fjar-
veru -kom hann aftur með nokkra þeirra í fanginn.
Það var stytt upp, og sólarhitinn var svo sterkur, að
Jane vildi strax reyna að komast í land. Avextirnir
hrestu þau, svo þau komust f skuggann af trénu, er
báturinn var buudinn við. Þar sváfu þau til myrkurs.
Þau héldu til á ströndinni í heilan mánuð, tiltölulega
örugg. Þegar þau náðu sér betur, gerðu karlmennimir
skýli úr greinum uppi f tré einu, svo langt frá jörðu,.
að villidýr náðu ekki þangað. Á daginn söfnuðu þau d-
vöxtum og gengu um kring; á næturnar lágu þaurt
skýlinu, en villidýrin gengu öskrandi um skóginn alt i
kring.
Þau sváfu á grasfletum, og hatði Jane ofan á sér
gamlan frakka; er Clayton átti, þann sama er hann
háfði verið í í Wisconsinskóginum forðum. Clayton
hafði skift skýlinu f tvent með greinum — svaf stúlkan
öðrum megin, en þeir Thuran hinum megin.
Frá upphafi hafði Rússinn sýnt allar hvatir sínar —
ejgingirni, ruddaskap, hroka, bleyðiskap og lævísi.
Tvisvar hafði þeim Clayton lent saman út af stúlkunni.
Clayton þorði ekki að skilja hana eina eftir hjá honum
eitt augnablik. Englendingurinn og unnusta hans voru
sífelt hrædd, en þau vonuðust eítir björgun að lokum.
Hugur Jane hvaiflaði oft til fyrri komu hennar til
skógarins. Bara að skógarguðinn væri nú með þeim.
Þá var ekki að óttast villidýrin eða áleitni Thurans.
Hún gat ekki varist þess að bera saman vörn þá, er
Clayton veitti henni, og þá vörn, er Tarzan apabróðir
heíði veitt henni, hefði hann átt í kasti við Thuran.
Einu sinni þegar Clayton var að sækja vatn, og Thur-
an hafði talað til hennar, lét hún hugsun sína í Ijósi.’.
„Þér megið vera því fegnir“, sagði hún, „að veslings
Tarzan, sem tapaðist af skipinu, er flutti ykkur Hazel
til Höfðaborgar, er ekki hér“.