Spegillinn - 01.12.1954, Síða 21

SPEEILLINN
193
Bragi fastur á girð
trekkt höfðu sér nýja automobiles með tungutaki einu
saman.
Frægur íslandsvinur, gerzk-
ur að ætt og Molotoff nefndur
sendir skógrækt ríkisins posa
allvænan, fylltan lerkifræi til
sáningar hér á landi og kvað
svo á, að það myndi eigi hið
síðasta fræ, er liann sæði með
þjóðinni. Þótti sannmæli, er
hér vóru fyrir plöntur allmarg-
ar af slíkum fræjum uppvaxnar.
Barst út liingað fressköttur mikilúðlegur á flýgildi aust-
an um haf, þótti ódæll og til lítilla þrifa vænlegur, var
því samstundis af dögum ráðinn, einkum er það vitnaðist,
að engan farareyri goldið hafði.
Eykst hreindýrastofn landsmanna svo að til vandræða
þótti liorfa ef svo héldi fram, gerðust dýrin fjölþreifin
um rótarávexti bænda í kálgörðum þeirra. Buðu höfðingj-
ar út liði miklu skepnum þessum til fordjörfunar og tor-
tímingar, en lið það varð frá að liverfa við lítinn orðstír,
sökum veðurs og vatnagangs, og lifðu hreindýrin af lxremm-
ingu þessa og betur en áður liafði verið.
Hrifsar Hanníbal til sín öll völd meðal almúgans í land-
inu og gerist brátt inn bezti höfðingi. Fengu íhaldsmenn
og aðrir féndur lians eigi að gert en hugðu á hefndir.
HLGLEIÐING 19
hafði verið búforkur mikill í lifanda lífi og veraldarauð
aldeilis ekki formáð. Fannst þó eigi utan aska og beina-
bruðningur, svo og smalastafur einn og var mál manna, að
þessi mundi eigi hin fyrsta heimsókn á vit blessaðs Páls.
Það olli nokkrum vonsvikum, að enginn ræfill af poka
blessaðs Jóns Gerrekssonar fannst í leit þessari.
Ágæt för forseta lýðveldisins á vit erlendra stórhöfðingja,
höfðu áður verið um hana nokkrar dylgjur og fregnuðu
landsmenn eigi, að farin skyldi ’utan úr erlendum heimild-
um. Hlaut góðar gjafir af gistivinum sínum. Gerði síðar
meir aðra reisu innanlands, heimsótti marga staði og minnt-
ist fósturjarðarinnar á hverjum einrnn; þótti mörgum minni
það vera með fádæmum.
Bera ný-kommar fram á sjálfu Alþingi tillögu mn fækk-
un automobilium höfðingja, kváðu víðs ofmarga vera og
betur hjá sjálfri þjóðinni komna, brugðu höfðingjar
við títt og snerust öndverðir; kváðust afturþungir orðnir
sökum mikils ómaks fyrir land sitt, fyrr og síðar og neituðu
að láta af hendi þessi farartæki sín.
Kuklarar erlendir óðu mjög uppi í landinu, var einn
þó göldróttastur, Tarrano nefndur, hver eð með tungu sinni
einni saman trekkti automobiles hlaðna mannfólki, létu
þó margir sér fátt um finnast, er á undangengnum árum
Skálholtsgarður var'S ei lengur varinn,
menn vissu um biskup Pál í móbergs þrónni.
SkurSgröfum var friSarreitur farinn
og frægur klerkur sviptur grafarrónni.
Þar tóldu menn, þeir myndu ei líkam fegri,
þá mælti einn að rofnum grafarfriSnum:
— Er kúpa þessi miklu myndarlegri
en mín gat orðið að 700 árum lifinum?
HIIGLEIÐING 29
Þú fœddist í heiminn á unga aldri
án þess að vita þafi
og tvístígur lífiS í tugi ára
til þess að rita það.
Svo veSurSu elginn um œvi þína
án þess að gera neitt
og kjaftar þig upp í œfistu stöSur
án þess að vera neitt.
Samt geriSirSu eflaust útför þína „
án þess oð lifa þaS,
að þjónandi klerkur eys þig auri
án þess að skrifa þaö.
SVB.