Spegillinn - 01.12.1954, Qupperneq 22

194
BPEGlLLINN
Rafmagnslaust á þingi. Ræðu
upptaka fórst fyrir í neðri deild
Nötifr ytö nú tækifæric);
þetta. ev tvbfö'l4

í KAFFITlMANUM
Þegar reddarinn flautar í kaffi, þyrpist fólkið inn í
kaffistofuna og fer að svolgra í sig kaffiS og nasla í bitann
sinn. SíSan upphefjast samræSur, og fer hér á eftir dálítiS
sýnishorn af þeim.
— ÞaS mætti segja mér, aS hann blési kalt fyrir norSan
núna, segir uppgjafa framsóknarbóndi, nýfluttur á mölina.
— Þú hefur náttúrlega veriS aS flýja kuldablásturinn, þegar
þú fluttir hingaS suSur í hitaveituylinn, anzar liálffertugur
einhleypingur, sem hefur þaS eina markmiS í lífinu aS
vera aldrei á sama máli og sá, sem talar viS hann. — Ekki
voru þaS mín orS, segir framsóknarbóndinn af þeirri djúp-
vitru alvöru, sem einkennir bændamenninguna. — Fram-
sóknarfólkiS í sveitinni á ekki um nema tvent aS velja nú
orSiS, annaS hvort aS flytja á mölina og reyna aS komast í
SlS-klíkuna, eSa ganga í ÞjóSvörn, segir gamansamur vinstri-
krati og lilær viS. En þá stenzt hægrikratinn ekki mátiS
og tekur til máls. (ÞaS er segin saga, aS óSar og vinstrikrat-
inn hefur sagt eitthvaS, tekur hægrikratinn til máls á eftir
og reynir aS hrekja ummæli vinstrikratans). — Ja, livaS
sem hver segir, þá veit ég ekki, livernig ástandiS væri hér
t.d. í verzlrmarmálum, ef Sambandsins, nú já, og Framsókn-
arflokksins hefSi ekki notiS viS. Framsóknarbóndinn lítur
þakksamlega á hægrikratann, en skotrar svo augunum á stór-
an og raddmikinn SjálfstæSismann, sem situr fyrir enda
borSsins. — Okkur sjálfstæSismönnunum er nú lieldur lítiS
um Framsókn gömlu gefiS, þótt viS revnum aS umbera
hana, af því aS hún er samherji okkar í haráttunni viS
kommúnismann, sagSi sjálfstæSismaSurinn. — Ertu nokkuS
byrjaSur á ævisögunni?“ spurSi ÞjóSvarnarmaSur nokkur
og beindi máli sínu aS framsóknarbóndanum. — Eg veit
ekki til, aS ég sé meS neina ævisögu í smíSum. Hinsvegar
er trúlega ekki seinna vænna en Gils fari aS taka saman
ævisögu ÞjóSvarnarflokksins, ef hann skyldi lognast út af,
þegar kemur fram á útmánuSina. — Ja, ég bara spurSi nú
svona. Þetta er nefnilega orSinn siSur hér, aS gamlir bænd-
ur koma einn góSan veSurdag í bæinn og setjast viS aS
skrifa ævisögu og láta svo NorSra gefa hana út. — Ég veit
nú ekki, hvernig hægt er aS skrifa sögu um venjulega fram-
sóknarmannsævi, sagSi línukomminn utan úr horni. — Ja,
ég er nú enginn fræSimaSur, en ekki veit ég liverjir hafa
lagt drýgri skerf til íslenzkrar menningar en einmitt bænd-
urnir, sagSi framsóknarbóndinn. — ÞaS var nú áSur en
Framsókn fæddist og Eysteinn fann upp styrkjapláguna,sagSi
vinstrikratinn. — Því verSur nú ekki mótmælt meS nein-
um rökum, aS Framsókn hefur margt vel gert, sagSi lxægri-
kratinn.
KvenfólkiS leggur ekkert til málanna þaS er niSursokkiS
í síSasta hefti af Afbrotum, þar sem stórsniSug morS eru