Spegillinn - 01.12.1954, Side 36

ZDB
SPEGILLINN
— 0, sosum ekkert nema gott, ef þeir geta látið hár-
spírítusinn minn í friði, og .ekki bar á, að Brynleifur væri
honum neitt andvígur, þegar hann var hér seinast á ferð-
inni; liann einmitt bað um meira, þegar ég ætlaði að liætta
að pusa á hann. En finnst þér ekki skrítið, að þeir skuli
opna allar þessar sprúttkrár um leið?
— Nei, það finnst mér fullkomlega eðlilegt og sjálfsagt,
enda er sagt, að nýja nefndin hafi beinlínis heimtað, að
þær væru opnaðar; sögðu sem var, að einhvern skrattann
yrðu þeir að liafa til að berjast við úr því þeim væri skipað
út í bardagann. Og eins heimtuðu þeir að fá skrifstofu í
Veltusundi og hvergi anparsstaðar, til þess að geta haft auga
með þeim, sem rúlla.
•— Og svo er Brynleifur skyldur til að koma einu sinni
á ári í hvern landsfjórðung, eða hvað?
— Já, það er skýrt tekið fram, nú, en það er nú verst
fyrir fjórðunga greyin, því það er yfirleitt mesta furða,
hvað ferðalög koma létt niður á þeim, sem þurfa ekki að
borga undir sig sjálfir.
— Já, ykkur þótti það víst blaðamönnunum um daginn,
þegar stríðið var að bjóða ykkur að skoða Völlinn.
— Nokkuð svo. Læt ég það allt vera. Vel hefðu nú
ræðurnar mátt vera styttri og sjússarnir lengri.
— Var eitthvað stutt í þeim?
Já, það kom að minnsta kosti þannig út, vegna þess
hvað ræðurnar voru langar. Og eins hefðu þeir getað sparað
ísinn meira en þeir gerðu, þar sem við vorum allir skjálf-
andi af kulda.
— Fenguð þið ekki að sjá kjarnorkusprengjumar hjá
þeim?
— Nei, auðvitað ekki, því að þarna var að minnsta
kosti einn kommi í ferðinni, sem hefði getað kjaftað frá,
svo að þeir létu sér nægja að sýna okkur byssurnar sínar.
Og það voru nú ekki slorleg verkfæri, liefði maður ætlað
á rjúpnaskyttirí.
— Voru þær margar?
— Biddu fyrir þér, maður. Allt frá ofurlítilli filmstjörnu-
skammbyssu upp í kanónur. Svo kom einn maður með
hverja byssu og þær fóru alltaf stækkandi, — og mennirnir
með.
— Ja, hvert í veinandi maður. Því segi ég það, okkur
er svei mér ekki ónýtt að liafa lierílandi, ef þeir fara að
ráðast á okkur að austan.
— Þetta ætti Sameinaða Vinstri að heyra til þín, sagði
ég.
— Fimmtán krónur, takk, svaraði rakarinn minn og var
óvenju fljótmæltur.
EITURLYFJANOTKUN
grípur nú mjög' um sig í Svíþjóð hjá æskulýðnum og einkum þó hjá
jazzleikurum. Þykir þetta slæmt hvað æskulýðinn snertir, svo að yfir-
völdin eru að gera rá5stafanir til að veita öllum eiturlyf junum í jazz-
arana, því að öllum er ósárt um þó að þeir týni eitthvað tölunni.