Spegillinn - 01.01.1957, Síða 22

Það var einn þessara hlýju sól-
skinsdaga, sem koma stundum, öll-
um að óvörum, á haustin, svo að
manni liggur við að halda, að vetur-
inn sé búinn að vera og vorið kom-
ið. Haustblómin rétta úr sét í sól-
skininu, og við dalakofann minn í
sveitinni sungu fuglarnir, eins og
þeir hefðu eitthvað svipaðar hug-
myndir og ég um árstíðina.
— Svei því öllu saman, sagði ég
við sjálfan mig. — Ég ætla að
skreppa í þennan göngutúr strax
— það er ekki seinna vænna.
Ég hafði lítið frí átt þetta sumar,
enda hafði sumarið látið heldur lít-
ið yfir sér sem slíkt. Og ég var bú-
inn að lofa sjálfum mér vikufríi
fyrir norðan en svo hafði ég dregið
það og dregið, í von um skárra veð-
ur.
Ég gekk fram í eldhús.
— Heyrðu, Bogga mín, sagði ég
við gömlu ráðskonuna mína. — Ég
ætla að taka mér viku frí.
— Það var gott, sagði gamla
konan. — Þá fáum við bæði viku
frí.
Ég fór í gömul ferðaföt, fleygði
fáeinum sokkapörum og þesshátt-
ar í bakpoka, steig upp í trogið og
ók af stað, hress í huga.
Auðvitað var ég ekki kominn
nema þrjátíu kílómetra, þegar sól-
in steinhætti að skína. Eftir fimm-
tíu fór ég í aðra peysu utanyfir,
eftir sjötíu var rúðuþurrkan kom-
in í fullan gang og eftir níutíu kom
ég að krá, þar sem ég settist að
mat fyrir framan bálkyntan arin.
Ég ætla að hlaupa hratt yfir frí-
ið mitt, svokallaða. Ég myndaðist
við að fara í þennan fyrirheitna
göngutúr, vaðandi for og leðju í
rigningu og óveðri, villtist þrisvar
og náði ekki heim að kránni fyrr
en dimmt var orðið. Ég herti svo
upp hugann og snautaði heim,
beinustu leið.
Fyrsta ánægjan mín í öllu ferða-
laginu var að lenda á hlaðinu
heima hjá mér, og ég beinlínis
hljóp inn í hlýtt húsið. Opnaði
borðstofudyrnar og snarstanzaði þá
í sömu sporum.
Þarna sátu fjórar manneskjur
við borð mitt, og gerðu sér gott
af því, sem ég þekkti af ilmnum,
að myndi vera eitt snilldarverka
Boggu gömlu. Þessir gestir mínir
voru: miðaldra kona og karlmaður
á svipuðum aldri, bráðlagleg stúlka
og loks vinur minn og höfuðplága,
hann Kobbi Marks.
— Gu-guð minn góður, æpti
Kobbi, steinhissa. — Hvaðan
sprettur þú upp?
— Gott kvöld, svaraði ég kulda-
lega.
— Ke-ke-murðu bara í kvöld-
mat? Fyrirgefið þið öllsömun.
Kobbi stóð upp og skeiðaði fram
að dyrum til mín. — É-é-ég verð
að fara fram og biðja hana Boggu
um disk í viðbót. Komdu með mér,
vinur. Þú þarft auðvitað að þvo
þér og hafa fataskipti.
Auðvitað vissi ég vel, að ég var
ekki sem fínastur í klæðaburði, en
það var nú samt ekki ástæðan til
þess, að ég fór fram með Kobba,
heldur hitt, að ég þurfti að verða
þess vísari, hvað hér var eiginlega
um að vera.
Fjölbreyttasta úrval landsins
af hú s y ö y num
MIMIID Hll HACKVÆMU GREIB8L
HÍÍSGAGMVERZIUN AUSTURBÆJAH H.F.
uaugavegi 118 og Skólavörðustíg 16 — Símar 4577 og 5867