Spegillinn - 01.01.1958, Qupperneq 16

14
5PEBILLINN
Aramóta-
boðskapur
Hallbjargar
Fyrir áramótin var ég svona í
laumi að hugsa um það með sjálf-
um mér, að vel gæti ég orðið ridd-
ari innan stundar, þar sem ég er
sannfærður um, að skrapa mætti
saman eitt og annað slíku til rétt-
lætingar. En stundin kom og ég
varð ekki riddari að þessu sinni
og læt því útrætt um það. Þetta
sakaði þó ekki svo mikið þegar
öllu var á botninn hvolft, þar sem
ég fékk bréf og var í því sleginn til
eins konar riddara af fámennri
reglu útvaldra frömuða menningar-
innar. Og hér birtist bréfið í heild
og skýrir sig betur sjálft en ég get
gert:
Heiðraði herra Bob á beygjunni.
Eg óska yður til að byrja með
árs og friðar og þakka liðin ár og
og aðstoð við menningarviðleitni
mína, svo og síðustu heimsókn yð-
ar og snildarlega frásögn af henni.
Ég hef unnið af kappi við að
taka aftur upp þráðinn, þar sem
hann féll niður við kynningarför
mína kringum veröldina. Við erum
þegar búnir að gera samþykkt í
klúbbnum, að 'yétrardagskráin
verði innan stundar að verða
skemmtilegri, því að annars geti
leiðindin í henni orðið um of.
Bendum við á, að vel megi ráða
ráðunaut í skemmtilegheitum eins
og hverju 'öðru, en sá hinn. sami
megi þó ekki vera áður ofhlaðinn
ráðunautastörfum. Ég held að
þetta sé nokkuð sniðugt frá hag-
nýtu sjónarmiði, enda ærið verk-
efni einum manni að vera skemmti-
legur. Við vonum að þetta verði
tekið til velviljaðrar athugunar. En
þetta er ekki nægilegt og þess
vegna hef ég fengið forkunnargóða
hugdettu, sem ég hef ágæta að-
stöðu til að framkvæma og mun
gera það innan stundar.
Ég þarf ekki að útlista fyrir yð-
ur, jafn gáfuðum manni, hve menn-
ingartengsl við aðrar þjóðir hafa
gefið góða raun og gætu gefið enn
betri, enda höfum við nú stofnað
til slíkra tengsla við flestar þær
þjóðir, sem við getum haft eitthvað
gott af. En hitt hefur líka sína
þýðingu að koma á innlendum
menningartengslum, efla þau og
auka og skapa þannig traustari
menningargrundvöll innbyrðis. —
Einmitt á þessu þýðingarmikla
sviði ætla ég mér nú að gerast
brautryðjandi innan stundar og hef
þegar gert áætlun þar um. I fáum
orðum sagt eru aðalatriðin þannig:
Hinn fyrsta mánudag hvers mán-
aðar býð ég til mín völdum hópi
af fólki, sem viðurkenningu hefur
hlotið fyrir gáfur, listrænu, menn-
ingu og áhrifamátt, fólki, sem tek-
ur menningarmálin föstum tökum
og vill leysa allan vanda þeirra,
skipuleggja og samræma. Svona
fólk þarf einmitt að koma saman
til að skiptast á skoðunum, eins og
sagt er um stóru pólitíkusana í út-
landinu. Ekki svo að skilja, að
hver taki annars skoðun og láti
sína af hendi, heldur reyni að
finna þá einu réttu skoðun og
sameinast um hana. Hér virðist
mér úrbóta þörf. Segjum t. d. að
ganga þurfi úr skugga um, hvort
sál er í einu tilteknu tónverki eða
ekki. Sameinuð analýsa á kúnst-
inni, framkvæmd í slíku partíi
hlyti að leiða í ljós hvort tón-
verk hefur sál eða ekki sál. En
sálarlaus listaverk held ég að hafi
lítið menningargildi. Annað dæmi
get ég nefnt, er hýnir hver þörf er
á samræmdum aðgerðum á þessum
Sátu í myrkri og stýfðu kalt
hangikjöt úr hnefa
-Rafmagnslaust í Grundarfirði um ióliíi