Stúdentablaðið - 17.06.1944, Blaðsíða 38

Nýtízku fiskimjöls-
og lýsisvinnslustöö
þýðingarmiklum atriðum mjög snautt. Það
er hrjóstrugt og mikill hluti þess lítt ræktan-
legur, og enn stærri hluti óræktanlegur, og
þar finnast engir málmar í jörðu, sem að
gagni mega koma. En það sem háir okkur
þó sennilega lang mest er fámennið og strjál-
býlið. Fyrir fæðar sakir og smæðar er okk-
ur enn meinað að nýta, nema að örlitlu leyti,
þau auðæfi, sem landið hefur upp á að bjóða
og svo mun óhjákvæmilega enn verða, um
nokkra hríð.
Fátækt landsins af ýmsum þýðingarmikl-
um náttúruauðæfum og tiltölulega fábreyttir
framleiðsluhættir hljóta að leiða til þess, að
ef lifa á nútíma menningarlífi í landinu, verð-
ur að sækja margt til annarra þjóða. Inn-
flutningsþörfin er ákaflega mikil, bæði til
daglegra þarfa fólksins i landinu og þó eink-
um til þess, að unnt sé að halda áfram rekstri
atvinnuveganna. Kornmat og nokkrar aðrar
þýðingarmiklar vörutegundir, sem landið
ýmist alls ekki getur gefið okkur eða þá ekki
í nægilega ríkum mæli, verðum við að sækja
til annarra landa. Ennfremur verðum við að
flytja inn allt það, sem heitir vörur úr hvers
konar málmum, svo og efni tii bygginga og
ótal margt fleira. Til þess að gera okkur
kleift að afla þeirra nauðsynja, sem við get-
um ekki án verið, verðum við að eiga þann
gjaldeyri, sem þarf til greiðslu þessara nauð-
synja. öflun gjaldeyrisins fer fram á þann
hátt, að við seljum til annarra þjóða vörur
og þjónustur. Af hinu síðarnefnda höfum við
Islendingar haft ákaflega lítið að segja, fyrr
en þá nú hin allra síðustu ár og gera má ráð
fyrir, að þar sé einnig um tímabundið fyrir-
bæri að ræða. Við verðum því að treysta á
hið fyrra atriðið. Það er okkur því lifsnauð-
syn, að útflutningurinn sé sem allra mestur
að verðmæti, svo að við þurfum ekki að grípa
til neinna örþrifaráða, svo sem slíkra, að tak-
marka nauðsynlegan innflutning til landsins.
Um mörg undanfarin ár hefur sjávarútveg-
urinn lagt til meira en 80% af verðmæti út-
flutningsins, og hin síðustu árin nokkuð yfir
90%, en afgangurinn hefur komið frá land-
búnaðinum aðallega.
Nú ber að sjálfsögðu að gæta þess, að
nokkur hluti innflutningsins gengur til sjáv-
arútvegsins aftur, þar sem eru öll fram-
leiðslutæki hans. Hversu miklum hluta inn-
flutningsins þetta nemur, er ekki vitað með
vissu, en ekki mun það vera nema hlutfalls-
lega lítið samanborið við það, hversu sjávar-
afurðirnar eru mikill hluti af verðmæti út-
flutningsins.
36
STÚDENTABLAÐ