Stúdentablaðið - 01.12.1944, Blaðsíða 16

10
STÚDENTABLAÐ
GEIR HALLGRlMSSON,
Vaka, fclag lýðræðissinnaðra stúdcnta:
Lífsskoðun Vökumanns
I>eir eru ekki fáir ínennirnir, sctn hafa cytt
lífi sínu öllu í leit að svari við liinni klassisktt
spurningu: Hver cr tilgangur lífsins? Þær efu
ckki fáar ræðurnar, sent uin þetta efni liala ver-
ið fluttar. Og þau ertt ekki fá öll ritin, setn
skrifuð hafa verið uni þetta mál. En sé cin-
göngu átt við lílið hér á jörðu og annað ekki,
hefur árangurinn verið rýr. Svör liala að vísu
verið gefin, fleiri en tölu tekttr, en flest svo úr
garði gerð, að ræða tná utn sannleiksgildi
þeirra fram og al tur.
En áfram hjólið snýst, menn læðast, liía og
deyja, þvi að enginn stöðvar tímans þunga nið.
Og meðan æðri vitneskja er ekki fyrir hendi
en sú, sem lífsvitund hvers einstaklings boðar
ltonum, hljóta menn að verja lífi síntt á þann
eina hátt, setn þessi lífsvitund segir þeim til
um.
Mennirnir eru að vísu eins ólíkir og þeir cru
margir, cn engu að síður eru nokkur grund-
vallarskilyrði, sem sameiginleg eru og uppfylla
verðttr, ef vel á að vcra og menn eiga að geta
lifað lííinu samkvæmt eðli sínu innan þess
ramma, scm mannlegt samfélag setur.
Einna ljósast liafa þessi grundvallarskilyrði
verið sett l’ratn í Atlantshafssáttmálanum svo-
nefnda, þar sem greint er l'rá fjórum atriðum
Irelsisins: tjáiíingarfrelsi, trúfrelsi, öryggi gegn
ótta og öryggi gegn skorti.
*
En þótt menn viti að hverju er stefnt og
telji hana ekki hafa lært meira af nálega 7 alda
kúgun erlends konungsvalds eftir glæsilegt
menningartímabil, að hún ofurselji sig að nýju
slíku helsi sjálfkrafa.
Vér íslendingar megutn vera Inilnir af gull-
öld vorri. Hún var sú lind, sem komandi kyn-
slóðir bergðu af og lifðu sig inn í, ef svo mætti
segja, þegar skór harðræðisins kreppti að. Þá
sáu þær, hverju þær höfðu glatað og eygðu
markmiðið, sem þeim bar að keppa að. Reynsla
þjóðarinnar á þessum hörðu tímum sýndi, að
örbirgðin óx með aukinni áþján. Síðan, þegar
smám sarnan lók að rofa til, batnaði jafn'framt
hagur landsmanna. Nú loks, þegar sól frelsis-
ins skín í heiði og veldisstóll erlends kónga-
valds á íslandi er hruninn, hlýtur það að boða
ný þáttaskipti í þróun íslenzku þjóðarinnar að
bættum kjörutn og almennri farsæld.
Á liðnum baráttutímum hafa íslenzkir stúcl-
entar jafnan halt forystu í réttarkröfum ís-
lendinga. Þeir hvöttu þjóðina til eindr'ægni og
staðfestu og spöruðu hvorki anda né íramtak.
Með því að styrkja stúdenta til náms, er þjóðin
nú að brýna þau járn, sem hún ætlar að bezt
niuni duga henni í framtíðinni. Þeir stúdentar,
sem nú eru á leiðinni til embætta og mannvirð-
inga í þjóðfélagi voru, eiga ávallt að leita
þangað, sem fósturjörðinni er mest þörf. Sé
henni ógnað, er hlutverkið riddarans, sem
ver brúði sína, en lyddurnar, sem hólminn
flýja á úrslitastundu, eru þeir níðingar, sem
steypa henni í glötun ef nokkuð megnar.