Stúdentablaðið - 01.12.1952, Blaðsíða 31

STÚDENTABLAÐ
23
Siguröur V. Friöþjófsson, stud. mag.:
Sagan um engilinn Lúcifer
„Ég skíri þig Lúcifer, engil ljóss og sann-
leika. Þú skalt flytja öllum heimum ljós.“
Þannig mælti Drottinn, skapari sólkerfanna, í
upphafi tímanna, og allir hinir skínandi her-
skarar himnanna lutu höfðum í lotningu og
sögðu: „Lofað sé nafn Drottins, sem einn er
almáttugur og réttlátur. Verði hans vilji.“
Dýrðlegar eru sveitir englanna, og þeirra
tala er legíó, en af öllum þeim herskörum var
ég sá, er Drottinn hafði mesta velþókknun á.
Ég, Lúcifer, flytjandi ljóssins og sannleikans.
Aldrei hefir nokkur elskað ljósið meir en
ég, og aldrei hefir nokkur óttazt né hatað hið
hræðilega myrkur meir. Og ég tendraði allar
sólirnar, smáar sem stórar, að þær lýstu upp
heimana, svo að hvergi bæri skugga á.
Þá var ljós og friður um alla veröld. Og
niðri á jörðinni stóð aldingarðurinn Eden,
meistarasmíð Drottins, og guð skapaði mann-
inn, Adam, til þess að gæta hans. En hin skap-
andi hönd Drottins hvílist aldrei, eilíflega
heldur hún áfram að skapa. Og Drottinn skóp
Evu.
Adam og Eva bjuggu við allsnægtir, en þau
voru fátæk í anda, því að þau þekktu ekki
leyndardóm lífsins. En Eva var leitandi sál.
Þótt hún hefði ofgnótt allra gæða, var hún
hvorki ánægð né hamingjusöm. Hún þráði
þekkingu og vizku. Hún leitaði tilgangs lífs-
ins.
Ég, Lúcifer, engill ljóssins og sannleikans,
aumkaði hina fávísu, leitandi sál. Ég skráði
hinn mikla leyndardóm, sannleikann um til-
gang lífsins, geislarúnum á blöð jurtanna og
lét vindinn hvísla honum í eyru henni, um leið
og hann þaut um krónur trjánna. Og Eva sá,
hevrði og skildi ráðninguna á gátunni um
lífið.
Sá einn er ríkur, sem er fátækur, því að
hann er hinn eini, sem gefur allt, sem hann á.
Hann gefur sjálfan sig. Og Eva yfirgaf Eden
til þess að öðlast þá mestu hamingju, sem
hægt er að fá, þá að gefa allt. Og hún gaf sig
Adam.
En Drottinn, konungur herskaranna, er
réttlátur guð, sem lætur syndir feðranna
koma niður á börnunum, já allt í sjötta og
sjöunda lið. Allir, bæði englar og menn, verða
að bera ábyrgð verka sinna fyrir honum, og
á stund dómsins er ekki staður fyrir með-
aumkun, aðeins ósveigjanlegt réttlæti.
Ég var kallaður fyrir hásæti Drottins. Kon-
ungur konunganna sat á hástóli sínum, og hin
alltsjáandi augu hans voru myrk af sorg, en
í kringum hann stóðu herskarar englanna með
drúpandi höfuð.
Og Drottinn leit á mig óendanlega hryggur
og mælti: „Lúcifer, Lúcifer, þú hefir syndgað.
Þú hefir brotið lögmál Drottins guðs þíns og
herra, fyrir það ber þér að hljóta refsingu.“
Og allar sveitir englanna hneigðu sig og
sögðu: „Amen, amen.“
En ég féll á kné fyrir hásæti Drottins, fórn-
aði höndum og sagði: „Faðir, fyrirgef mér.
Vissulega hefi ég brotið lögmál þitt og syndg-
að gegn þér, en það, sem ég hefi gjört, hefi ég
gjört af kærleika til mannanna og af ást á
sannleikanum og þeim, sem leita hans. Sjá,
herra, hve mennirnir munu verða miklu sælli
í fátækt sinni, er þeir hafa höndlað sannleik-
ann og vizkuna, heldur en á meðan þeir
bjuggu í Eden, auðugir en fávísir.“
En Drottinn hinn strangi og réttláti guð,
leit á mig, svo að ég þagnaði, og augu hans
sindruðu af reiði. Og hann mælti: „Fávís ertu,
þú, sem brýtur gegn vilja Drottins aðeins af
kærleika til mannanna, því að sannarlega segi
ég þér, að vizkan mun valda mönnunum meira
böli en fátækt andans, og sá, sem gefur allt,
sem hann á, til þess að öðlast hamingjuna,
hann gefur af eigingirni, og honum mun ó-
gæfan veitast. Jafnvel sannleikurinn mun
verða mönnunum til bölvunar, því að það að
þekkja hann mun kenna þeim nauðsyn þess
að varðveita hann með því að leyna honum, og
þannig mun vitneskjan um sannleikann skapa
lygina. Og fyrir það, að þú hefir brotið boð
mitt og ljóstrað upp því, sem ég hafði gjört
þér einum kunnugt, af því að ég elskaði þig
meira en aðra, þá skalt þú útlægur verða úr
ríki himnanna. Og þar sem þú elskar ljósið
meira en allt annað, þá skal þér fyrirmunað að
njóta þess, heldur skalt þú bústað hljóta, þar
sem allt myrkrið hefir saman safnazt á flótta