Stúdentablaðið - 07.02.1959, Síða 5

5
S^túdenlabla<f
Hér eru húsbœndur háskólaráðs, þeir Gylfi Þ. Gíslason og Birgir Thorlacius, að drykkju
í Háskóla íslands, en slíka iðju telja þeir bannaða, þegar aðrir eiga í hlut. Það er at-
hyglisvert, en mjög einkennandi fyrir manninn, að Gylfi skýlir glasi sínu með vinstri hendi.
liafa verið átt við „bréf mennta-
málaráðuneytisins til skóla-
stjóra, um bindindiseftirlit í
skólum“, 16. sept. 1950, sbr. B-
deild Stjórnartíðinda 1950, bls.
469, en þar væri bannað að bafa
áfengi um hönd á skemmtunum
í skólabyggingum, „sem reistar
eru með styrk af almannafé og/
eða standa undir eftirliti
f ræðslumálastj órnar“.
Stjórn stúdentaráðs kom þeg-
ar saman, og eftir að bafa ráð-
fært sig við ýmsa lögfróða
menn, varð það að ráði, að
stjórnin gengi á fund ráðberr-
ans, þótt liann liefði ekki sinnt
viðtalsbeiðni ráðsins. Hittu
stjórnarmenn ráðherrann á
beimili lians, og .veitti liann
þeim fúslega áheyrn.
Þar spurði stjórnin, bvort
nokkurrar breytingar væri að
vænta á svari ráðherrans, taldi,
að bvorki væri báskólinn reistur
fyrir styrlc af almannafé, þar
eð Happdrætti Iláskóla íslands
greiddi allan bj'ggingarkostnað
bans og orðið „almannafé“
þýddi liér vafalaust ríkissjóð,
eins og jafnan í lögum, — né
heldur væri liáskólinn undir eft-
irliti fræðslumálstjórnar, sbr.
lög um fræðslumálastjórn, en
þar segir í annari grein: „Þó
er Háskóli íslands undanskilinn
ákvæðum þessara laga“.
Ráðberrann taldi báskólann
tvímælalaust beyra undir
fræðslumálastjórnina engu að
síður. Mun lagaprófessorum
þykja þessi lögskýring nýstár-
leg, en báskólaráði uggvænleg.
Þá var ráðberra spurður,
hvort liann væri fáanlegur til
þess að veita undanþágu frá
bréfi þessu, er bann teldi ná til
liáskólans. Hann neitaði því,
sagði, að af þvi myndi rísa slík-
ur úlfaþytur, að stúdentum yrði
ekki síður til leiðinda og ama
en lionum. Kvaðst bann síður
en svo gera okkur neinn óleik
með þessu, kvaðst vita, að þetta
væri stúdentum fyrir beztu. (Vi
alene vide — í föðurlegum tón).
Aðspurður sagði ráðberr-
ann, að liann óttaðist þau
blaðaskrif miklu meira, sem
leiddu af jáyrði bans, en liin,
sem neitunin befði e.t.v. í för
með sér.
Framb. á bls. 12