Stúdentablaðið - 28.04.1959, Blaðsíða 5

5
líaentablaA
skólanum. En Iþaka hin nýja,
liéðan af nefnd Iþaka II, hefur
hlotið meiri náð skólayfirvalda
en Iþaka eldri, framvegis sem
hingað til nefnd Iþaka, og skal
því nú lýst.
Ilúsaskipun hókhlöðunnar er
slík, að á neðri hæð er stór sal-
ur, þar sem bókasafn skólans
vai1 geymt þangað til það var
flutt í kjallarann. — Þar eru
og tvö herbergi önnur, sem
Iþaka liafði til sama tima.
Á efri hæð er húsaskipan
svipuð, loft yfir salnum og lítið
herbergi yfir lierbergjum
Iþöku, að vísu stærra en hvort
þeirra niðri. Þetta Iierbergi féklc
Iþaka nýlega til sinna nota fyrir
þráheiðni nemenda, og veitti
ekki af.
Þegar ákveðin var stofnun
Iþöku II, var ráð fyrir gert, að
Iþaka héldi herberginu uppi og
öðru lierbergjanna niðri, liitt
skyldi Iþaka II fá að eldhúsi,
en henni nægði ekki salurinn
og loftið, þó að háðum væri
fengin skrautleg nöfn: „súlna-
salur“ og „baðstofa“.
Stjórn Iþöku þótti að sér
þrengt, en lét kyrrt liggja eins
og fyrr, er nafninu var stolið
frá lienni og klint á félagsheim-
ilið. Stjórn Iþöku II þótti vegur
sinn samt enn of litill, sá í liendi
sér, að gestum sínum dygði
ekkert skot fyrir yfirliafnir, og
ákvað að svipta Iþöku því her-
berginu niðri, sem enn var not-
að undir bækur. Voru liöfð snör
handtök og bókunum dengt nið-
ur í kassa og neglt yfir undir
umsjón Einars yfirkennara
Magnússonar. Þarna var þriðj-
ungur Iþöku, og er hann enn
í kössunum og geymdur þar,
sem sízt skyldi gruna — á liáa-
lofti skólahússins, þar sem
skólabókasafnið var forðum tíð.
Hefur nú Iþaka II alla bók-
hlöðuna undir nema eitt lítið
herbergi á efri hæð, þar sem
Iþaka fær að hírast; innrétting-
ar allar úr timbri, loft og gólf.
Ncmendur Menntaskólans í
Reykjavík hörðust lengi við
þröngsýn skólastjórn um auk-
inn húsakost fyrir félagsstarf-
semi sína. Þeir fengu að halda
málfundi i bókasafnssalnum,
dansæfingar í hátíðasalnum,
spilakvöld i Fjósinu, og Íþaka
bjó við þröngan kost. Lengi
hafði ritnefnd skólans afdrep í
loftlierbergi bókhlöðunnar, en
eitt sumai' var hún horin út og
herbergið leigt ljósmyndaföndr-
urum. Þá var bóklilöðuloftið
leigl listmálara, en er hann fór,
fengu nemendur það til ýmiss-
ar starfsemi. Notkun Fjóssins
liélt áfram.
Þetta mun nemendum hafa
þólt óhæfa, og fengu þeir nú þá
hugmynd að breyta bókhlöð-
unni í félagsheimili og lcaffi-
stofu fyrir sig og fengu skóla-
stjórn og menntamálaráðherra
til að heita sér fyrir þeirri
framkvæmd. Var ekkert til
sparað, að félagsheimilið vrði
sem glæsilegast, en minna
um Iþöku hirt, þó að í bóka-
safnsherberginu yrði iburðurinn
ekki minni, svo sem sést af þess-
ari klausu úr grein i 2. tbl. 24.
árg. Skólablaðsins:
„Nú var aðeins eftir herberg-
ið uppi fyrir bækur safnsins, en
það er vitanlega allt of lítið.
Það er nú yfirfullt af hókum.
Á hverju ári bætast safninu
tvö til þrjú liundruð bækur.
Þetta þýðir, að á hverju ári
verður að talca jafnmargar
gamlar bækur brott til að rýma
fyrir hinum nýju. Slíkt er auð-
vitað alveg óviðunandi.
Skal nú vikið nokkru nánar
að núverandi húsakynnum (her-
hergi) safnsins. En þar er allt
fyrirkomulag með þeim fádæm-
um, að firnum sætir. Ber það
þess ljósan vott, að maður sá,
er teiknaði það, er alls ekki
verður þess álits, sem liann nýt-
Frli. á 9. siðu.
Húsið var reist yfir bœkur . . .
. . . svo veglega er búið að þeim, sem enn fá þar inni.