Stúdentablaðið - 01.02.1969, Blaðsíða 2
2 STÚDENTABLAÐ
stúdenta
blad
títgefandi:
Stúdentafélag Háskóla Islands.
Ritstjóm:
Stefán Sltarphéðinsson stud. jur.,
ritstjóri og ábm.
Jónas Ragnarsson stud. jur.
Anna Björg Halldórsdóttir stud. phil.
Róbert Ami Hreiðarsson stud. jur.
Bjöm Pálsson stud. phil.
Verð blaðsins er kr. 10,00.
Steindórsprent h.f.
títgáfustarfsemi — Háskólaforlag
— Bókaútgáfa Menningarsjóðs.
Allri útgáfustarfsemi á Islandi er sniðinn mjög
þröngur stakkur. Helztu erfiðleikamir felast í fá-
mennum lesendahóp. Þrátt fyrir þessa erfiðleika eru
útgefendur margir en flestir smáir. Flestir þessara
útgefenda gefa mest út þýddar skemmtisögur og
annað léttmeti. Þeir sem sagt hlaupa eftir smekk
lesenda. Stærri útgefendur hafa heldur vandað sitt
val og gefið út viðurkennd erlend rit og ísl. verk
einnig. Þau hafa getað selt þessi verk með ærinni
auglýsingu og sölutækni. Eitt helzta útgáfufyrirtækið
er Almenna bókafélagið, en það yrði of langt mál
að telja bæði upp bókaflokka og einstakar bækur,
sem það hefur gefið út. Nú t.d. er hjá þeirri útgáfu
verið að undirbúa útgáfu fyrirlestra þeirra, sem
fluttir voru á Hafísráðstefnu þeirri sem haldin var
nýlega. Ber að fagna slíku framtaki. En hvers vegna
hefur ekki verið komið á stofn Háskólaforlagi, sem
hafi það á stefnuskrá sinni að gefa út slík vísinda-
rit. Slíkt Háskólaforlag sæi einnig um alla námsbóka-
útgáfu fyrir stúdenta. Háskólaforlag bætti námsað-
stöðu við háskólann og glæddi vilja vísinda- og
menntamanna ef þeir hefðu einhverja von um að
koma ritsmíðum sínum á framfæri. Með Háskólafor-
lagi væri líka hægt að lækka námsbókakostnað eitt-
hvað.
í stuttu samtali Stúdentabiaðs við Vilhjálm Þ.
Gíslason fyrrverandi útvarpsstjóra, sem nú gegnir
formeimsku í Menntamálaráði Islands, kemur fram
að í gangi er endurskoðun á starfsemi Bókaútgáfu
Menningarsjóðs, jafnhhða umbótum á starfsemi
Menntamálaráðs almennt.
Vilhjálmur telur óhjákvæmilegt að Bókaútgáfa
Menningarsjóðs beiti sér í vaxandi mæli fyrir út-
gáfu vísindarita til almenningsfræðslu og málsköp-
unar í fræðilegum og vísindalegum tilgangi. Ber að
fagna því ef Menningarsjóður verður þess umkom-
inn að auka starfsemi sína á þessum vettvangi.
Munið 20%
Stúdentaafsláttinn !
Bókaútgáfa IVIenningars]óðs
ANNA BJÖRG HALLDÓRSDÓTTIR stud. phil.
Smá fingurfetta
Undanfarið hefur verið mikið
rætt um ýmislegt, sem miður fer
I skólamálum og kennsluháttum
hérlendis. Er jafnvel svo langt
komið, að sums staðar hafa menn
tekið að hafast eitthvað að tii úr-
bóta. Má þar nefna suma mennta-
skóla landsins. En hvað tekur svö
við, þegar stúdentar koma í þessa
hina æðstu menntastofnun þjóð-
arinnar og gerast íslenzkir há-
skólaborgarar ? Þess mætti vænta,
að þar ríkti andi framfara og
stórhugar, prófessorar og aðrir
kennarar sinntu starfi sínu af lif-
andi áhuga í vissunni um mikil-
vægi þess. Flestir nýstúdentar
munu bjartsýnir og hyggja gott
til glóðarinnar, hvað námsaðstöðu
og kennsluháttum við Háskóla Is-
lands viðvíkur.
En þeir verða fyrir átakanleg-
um vonbrigðum, flestir hverjir.
Kennslan er þurr og dauð, lítið
um áhuga og framfarahug og tak-
markað gagn af tímasókn.
Leitað var álits nokkurra
stúdenta á kennsluháttum hér, og
komu svör þeirra mjög heim og
saman við undanfarandi ummæli.
Stúlka í bókasafnsfræði sagði:
„Það eru uppskriftir, uppskriftir
og endalausar uppskriftir. Ég held,
að ekki sé talinn grundvöllur
fyrir Islenzkar kennslubækur I
þessari grein, en óneitanlega væri
þægilegt að hafa eitthvað i hönd-
unum. Eg hef ekkert á móti þvi
að skrifa niður, svo framarlega
sem það er nauðsynlegt, en þess-
ar eilífu skriftir virðast mér
óþörf tímasóun."
Læknisfræðinema á fyrsta ári
varð þetta að orði: „Vissulega er
margt, sem betur mætti fara og
námsefnið er þess eðlis, að við
þurfum að skrifa mjög mikið í
sumum tímum. Eg veit samt
ekki, hvað gæti komið í staðinn,
því að engum virðist detta I hug,
að okkur gæti þótt gott að fá
fjölrituð blöð til hliðsjónar.
Furðulegast þykir mér samt, að
kennsluhættir og aðstæður við
Háskóla Islands skuli vera enn
frumstæðari en við menntaskóla
landsins. Þó held ég, að von sé
til þess, að það sem miður fer, í
okkar grein a.m.k., standi eitt-
hvað til bóta á næstunni."
Verkfræðinemi komst svo að
orði: „Ég hef ekki ástæðu til að
kvarta yfir kennslunni, mér finnst
tímunum allvel varið."
Ungur maður í íslenzku og
sögu hafði mjög ákveðnar skoð-
anir á kennsluháttum við Há-
skóla Islands. Fórust honum orð
á þessa leið: „Það sem mig furð-
aði einna mest á, er ég hafði sótt
nokkra tíma í þessmn fögum mín-
um, var hin mikla lágkúra, sem
hér virtist ríkja. Engu líkara var
en maður væri kominn langt aft-
ur í tímann, kennslan virðist
steinrunnin, kennaramir eyða
mestum tima í að tyggja stað-
reyndir upp af blöðum, gjaman
vélrituðum, eða þá lesa upp úr
þéttskrifuðum stílabókum, sem
eflaust hafa verið notaðar í mörg
ár án breytinga. Og þetta á að
vera eða ætti að vera bezta deild
sinnar tegundar í heiminum.
Maður er eins og maskina og
kemur jafnvel enn þá vitlausari
út úr tímum. Mér fyndist ekki
til of mikils mælzt að fá fjölrituð
þessi blöð, sem þeir lesa upp af.
Þó em til mjög heiðariegar und-
antekningar, en þær eru í alger-
um minnihluta."
Ung stúlka í ensku og dönsku
bar kennslunni gott orð: „Mér
finnst alls ekki ástæða til að
finna að kennslunni í mínum fög-
um, hún er einkar lifandi og
gjarnan í umræðuformi."
Þýzkunemandi á fyrsta ári: „Ég
varð fyrir vonbrigðum, mestur
hluti tímans fer í að skrifa upp
málfræði."
Piltur í íslenzkum fræðum: „Ég
hef verið í mörgum vondum skól-
um.“
Svo mörg vom þau orð. Sumir
eru ánægðir, en flest ber svörin
að sama brunni. Kennslan er
stirðnuð. Mikið er kvartað undan
tilgangslausum uppskriftum, sem
virðast tröllríða sumum deildum.
Finnst manni hart, að kennarar
skuli þurfa svo þrælslegan undir-
búning, að þeir skrifi niður næst-
um hvert einasta fróðleikskom,
sem þeir hafa hugsað sér að tina
í nemendur sína, og lesi þeim
fyrir. Og ótrúlegt er, að slík '
vinnubrögð stafi af andlegu
ósjálfstæði og skorti á sjálfs-
trausti, - eða hvað ? Einlægast
er að trúa því, að hér sé um hel-
bert framtaksleysi að ræða.
Eins og kunnugt er, rikir hér
gífurlegur kennslubókaskortur.
Mun lítil von um, að úr því verði
bætt á næstunni. En hvers vegna
má ekki fjölrita þessi dýrmætu
blöð kennaranna, handskrifuð,
vélrituð eða í stílabókarformi og
dreifa þeim meðal nemenda. Þá
mætti verja tímum til frjóari at-
hafna en vélrænna uppskrifta, t.d.
skýringa og umræðna um það,
sem fram hefur komið á dreifi-
blöðunum; verkefna og rannsókna
ýmissa. Það er ótrúlegt, að ein-
hver vandkvæði verði á að verja
kennslustundum þannig, að bæði
kennarar og nemendur hljóti
meira í aðra hönd en nú er. Upp-
skriftarfarganið er vítaverð sóun
á dýrmætum tima bæði kennara
og nemenda.
Bifreiöastöö STEINDÓRS sf.
5-7 og rúmgóðar 8 farþega
leigubifreiðir
Símar:
11-5-80
24-1-00