Stúdentablaðið - 07.03.1974, Side 3

frelsishreyfingu
Palestínuaraba
Hátt á þriðja áratug hefur
alþýða Palestínu verið hrakin
og útlæg frá heimalandi sínu.
Þann tíma hefur hún hafst við
í flóttamannabúðum í ara-
bísku nágrannalöndunum, og
sannarlega við hin verstu skil-
yrði: hungur, farsóttir. þræl-
dóm. Enn lengur hefur þó frels-
isbarátta þeirra staðið. Hinir
kúguðu rísa ætíð gegn kúgurum
sínum, og barátta Palestína, er
barátta gegn heimsvaldastefn-
unni I efnahagslegri hagsmuna-
sókn sinni hafa hin heimsvalda-
sinnuðu lönd, Israel, Bretland,
U.S.A. o. fl. svifist einskis. Líf
meir en milljón Palestína e.r
þeim ekkert nema fyrirhöfnin
að losna við þau, sem þeir og
kosta ærnu til.
Ekki er úr vegi að reifa laus-
lega þróun mála, yfirgangsemin
gagnvart Palestínum er þar
hrópandi. Eftir síðustu aldamót
tókst Bretum að hreiðra um sig
fyrir botni Miðjarðarhafs sem
víðar, og tóku þar við af Tyrkj-
um. Til að fegra arðrán sitt
þóttust Bretar myndu styðja
sjálfstæðisviðleitni Araba;
blekkingar sem ýttu m.a. undir
baráttu vaknandi þjóðernis-
hreyfinga sem vildu losna und-
an okinu. Samtímis bundust
Bretar trússi við vaknandi Síon-
ista-hreyfingu, sem stefndi að
sjálfstæðu Gyðingaríki, og
yeittu æ fleiri Gyðingum land-
vist í Palestínu. Eftir seinni
heimsstyrjöldina gáfust Bretar
þó upp, því þeir misstu gjör-
samlega stjórn á hvorutveggja:
innflutningi Gyðinga, deilum
milli Gyðinga og Araba, og svo
mótspyrnu beggja gagnvart sér.
Eftir brottför þeirra skárust því
næst Sameinuðu þjóðirnar í
leikinn og úthlutuðu Gyðingum
landsvæði 1947. Ekki þótti
Síonistum nóg til þessa koma og
hófu, með auðmagnið að bak-
hjarli, landvinningastríð með
tilheyrandi blóðsúthellingum
1948. Þannig hröktu þeir Pale-
stínumenn gjörsamlega af landi
sínu og hreykjandi á hernumdu
landi stofnuðu þeir Israel.
A næstu áruni komust þjóð-
Iegar borgaralegar ríkisstjórnir
til valda í ýmsum Arabaríkjum.
Stórveldin U.SA. og U.S.S.R.
seildust óðar eftir áhrifum t.d.
í Egyptalandi. Það voru nokk-
urskonar viðbrögð við svikum
U.S.A. að Nasser þjóðnýtti Súes-
skurðinn 1956, þar sem Bretar
og Frakkar áttu mikilla hags-
muna að gæta. Þá hóuðu heims-
valdasinnar sig saman. Israel
var bakkað upp efnahagslega
og hernaðarlega, og notað sem
árásaraðili til að Bretar og
Frakkar gætu svo blandað sér
inn í og bjargað hagsmununum.
Sýnir þetta ljóslega hina nánu
samvinnu heimsvaldalandanna.
Israel er auk síns vaxandi valda-
brölts, vígi Breta og nú einkum
U.S.A. til viðhalds hernaðarlegri
og efnahagslegri yfirdrottnun
þessara landá í Miðausturlönd-
um.
Eftir ósigur Arabaríkjanna
1956 fór vegur frelsishreyfingar
Palestínumanna vaxandi, og hið
sama er að segja eftir árásar-
stríð Israela 1967 I raun vann
hún því pólitískan sigur, þrátt
fyrir þá örðugleika sem hrann-
ast upp. Ekki þurftu þeir nú
eingöngu að kljást við heims-
vaidastefnuna heldur eflast og
hin borgaralegu hægriöfl í
Arabaríkjunum, og gera þeim
erfitt fyrir. Fremst í flokki
þeirra er Jórdanía sem þiggur
beina efnahags- og hernaðarlega
hjálp frá Bandaríkjunum. Þann-
ig réðst her Husseins Jórdaníu-
kóngs harkalega á skæruliða-
hópa Frelsishreyfingarinnar árið
1970. Israel hefur oft beitt
þeirri pólitík að ráðast t.d. inn
í Líbanon undir því yfirskini að
ná sér niðri á skæruliðum. Þetta
veldur því að Líbaníustjórn
Dagana 3-6 mars dvaldist hér
á landi 6 manna sendinefnd á
vegum Stúdentaráðs. Þeir voru
á ferð um Evrópu, á vegum IUS,
í þeim tilgangi að kynna málstað
Araba í baráttu þeirra gegn ísra-
el og heimsvaldastefnunni. í
sendinefndinni voru: Saoli Ab-
dal Najid og Sadick frá Palest-
ínu, Hamed Hassan og Zaid al
Assaí frá Sýrlandi, B1 Amin
túlkur frá Súdan og Moktar
Diack frá Senegal, varaforseti
Alþjóðasambands stúdenta, IUS.
Þeir efndiu hér til blaðamanna-
fundar og tóku þátt í vel heppn-
uðum almennum fundi í Stúd-
entaheimilinu. Að auki gáfu
þeir sér tíma til að ræða við
allmarga stúdenta, bæði í einka-
samræðum, og skotið var á fundi
einn daginn í Stúdentaheimilinu,
þar sem Hamed Hassan flutti
inngangsorð, en þeir svöruðu
amast við skæruliðum og þreng-
ir kosti þeirra á alla lund. Svona
reynir Israel að efna til innbyrð-
is deilna. Og með sanni má
segja að borgarastéttir Araba-
landanna óttist byltingarafl
Palestínumanna, að hugmyndir
þeirra og skipulag breiðist til
verkalýðsstéttanna. Byltingar-
hreyfingum Arabalandanna er
því, vegna vaxandi afturhalds-
stefnu borgaranna, gott gagn í
skólun frá hálfu Frelsishreyfing-
arinnar.
Svo sem vænta má eru skæru-
liðasamtök Frelsishreyfingarinn-
ar ekki algjörlega samstæð, inn-
an þeirra togast á pólitísk öfl
og sum eru í sterkum tengslum
við byltingaröfl þess lands sem
þau starfa í. A sjöunda tugnum
og byrjun áttunda voru A1
Fatah hin leiðandi samtök, en
þau áttu grundvöll sinn einkum
í hinum smáborgaralegri hluta
Frelsishreyfingarinnar. Þau hafa
því leiðst á braut eftirgjafa og
síðan spurningum, einkum Sad-
ick. Hér fer á eftir samantekt
á helstu atriðum sem komu
fram á þessum óformlega fundi.
Þeir töldu markmið arabísku
frelsishreyfingarinnar vera að
berjast gegn heimsvaldastefnu og
nýiendustefnu svo og að stuðla
að félagslegum framförum inn-
an Arabaríkjanna og sameina
alla Araba. ísrael er tæki heims-
valdasinna gegn málstað Araba
tilslakana, eða þá örvinglunar-
aðgerða eins og hjá Svarta Sept-
ember, klofningsarmi Al-Fatah.
Hinn kommúnistiski hluti, P.F.
L.A., hefur aftur á móti styrkst
og gat m.a. notfært sér mótsagn-
irnar innan Al-Fatah til að
vinna vinstri stefnunni stuðn-
og ógnun við þá í sjálfu sér,
en raunverulegur óvinur er
heimsvaldastefnan, Síonisminn,
sem hluti hennar og Bandaríkin
sem forysturíki.
Palestínumenn hafa barist
gegn nýlendustefnunni síðan
1917 en stofnun Ísraelsríkis
1948 markar þáttaskil í þeirri
sögu. Síðan þá hafa þeir verið
landflótta eða óæðri þegnar í
eigin landi. Andspyrna þeirra
laut framan af forsjá annarra
arabaríkja en upp úr 1960 varð
þeim Ijós nauðsyn þess að heyja
sjálfir sína þjóðfrelsisbarátm,
taka sjálfir forystuna. Hin harð-
skeytta þjóðfrelsishreyfing var
framan af til hliðar við PLO,
heildarsamtök Palestínumanna,
sem fylgdi opinberri stefnu Eg-
ypta og Sýrlendinga, en eftir á-
tökin 1967 óx hinum harðari
armi fiskur um hrygg, og yfir-
ing. Leitast P.F.L.A. nú við að
sameina og skipuleggja vinstri-
öflin til frelsunar Palestínu.
Deila má um ýmislegt hjá
frelsishreyfingunni, til dæmis
hollustu við Sovét (e.t.v. prakt-
ískar ástæður, og aðferðir sum-
Framhald á 4. síðu.
tók heildarsamtökin. Þessi bar-
átta stendur öll í nánu sam-
hengi við þjóðfélagsástand ann-
arra Arabaríkja. Málstaðurinn er
sameiginlegur, en Palestínumenn
hafa gert kröfu um að vera
viðurkenndir sem sjálfstæður
samningsaðili, og hafa Sýrlend-
ingar gert fullnægingu þeirrar
kröfu að skilyrði fyrir þátttöku
í ráðstefnu til lausnar deilunum
fyrir botni Miðjarðarhafs. Egypt-
ar hafa hinsvegar hneigst æ meir
í átt til Bandaríkjamanna allra
síðustu mánuðina, og vera má
að öll samstaða Araba sé hér í
hættu stödd. Þó standa þeir
sameinaðir um stuðning við við-
urkenningu Palestínu sem sjálf-
stæðs samningsaðila.
Palestínumenn, sem og aðrir
Arabar, líta ekki á Gyðinga sem
slíka sem fjendur sína, heldur
Framhald á 4. síðu.
Sendinefnd Araba á blaðamannafundi SHi. Frá vinstri Saouli Njaid frá Palestinu, Hamed Hassan frá Sýrlandi, El Amin túlkur frá Sudan, Zaid al Assaf
frá Sýrlandi og Moktar Oiack frá Senegal, frá Alþjóðasambandi stúdenta, IUS. (Ljósmynd: Ari Kárason).
GÓÐIR GESTIR:
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm^mmmmm m
Arabar skýra málstgð sinn
Sendinefndá vegum IUS gistir Stúdentaráð
STÚDENTABLAÐIÐ — 3