Stúdentablaðið - 01.04.1983, Blaðsíða 10

10
STÚDENTABLAÐIÐ
Ævintýri tannlæknisins
og dótturhanns
Ævintýri þetta gerðist í Ameríkunni, nánar tiltekið á vesurströnd
Bandaríkjanna. Skrásetjari þess er Atli Harðarson, heimspekinemi
þar vestra. «.
Einu sinni var forríkur tann-
læknir í riki sínu. Hann átti sér eina
dóttur sem var mjög mjó og fín.
Hún var líka voða þæg og góð og
sat heima öll kvöld í svörtum kjól
og spilaði á píanó. Þá var líka fá-
tækur atvinnulaus búðahnuplari
sem bjó í kassa niðrí fjöru. Hann
var svo fátækur að hann gat ekki
fengið neina vinnu því hann átti
ekki fyrir frímerkjum til að senda
umsókn. Enda hefði hvort eð er
ekkert þýtt fyrir hann að sækja um
vinnu því hann hafði svo skakkar
tennur að enginn hefði viljað ráða
hann.
Niðri í miðbæ bjó vondur dreki í
háhýsi. Hann lá þar alla daga á
opinberum skjölum og fnæsti.
Fyrst var hann reyndar bara lítill
góður ormur sem lá á einu litlu
skjali um unglingavandamálið. En
ormar vaxa og þegar þeir leggjast á
skjöl og jafnóðum vaxa skjölin sem
þeir liggja á. Þegar hér var komið
sögu var drekinn orðinn mjög stór
og hættulegur og skjalastaflinn
undir honum orðinn á stærð við
Skarðsfjail á Landi. Drekinn borð-
aði fólk.
Dag einn þegar dóttir tannlækn-
isins var að bursta í sér tennurnar
hvarf hún, og vissi enginn hvað um
hana hefði orðið. Faðir hennar
varð auðvitað alveg miður sín og
setti auglýsingu í blöðin. Auglýs-
ingin var svona:
HVER SEM FINNUR
DÓTTUR MÍNA MÁ
EIGA HANA OG FÁ
ÓKEYPIS TANNRÉTT-
INGAR AÐ AUKI.
Daginn eftir þegar fátæki at-
vinnulausi búðahnuplarinn var að
gramsa á ruslahaugunum fann
hann blaðið með auglýsingunni frá
tannlækninum. Hann vissi um
drekann því einu sinni hafði skrif-
stofumaður í opinberri stofnun
hvíslað því að honum að honum
yrði leyft að búa í fjörunni áfram
því það væru til svo mörg skjöl um
skipulagsmál fjörunar að enginn
nennti að lesa þau öll til að finna út
hvort það væri nokkuð bannað að
búa þar og auk þess væri ekki
heiglum hent að komast í skjölin
því drekinn lægi á þeim. Svo gaf
skrifstofumaðurinn búðahnuplar-
anum heimilisfang drekans. Þetta
mátti skrifstofumaðurinn reyndar
ekki gera því yfirvöld vildu ekki
láta fólk vita um drekann af ótta
við múgæsingar og írafár. En þessi
skrifstofumaður var mjög heimsk-
ur og óðamála og missti þetta ein-
hvern veginn út úr sér.
Hraðaði búðahnuplarinn sér nú
að háhýsi drekans og laumaðist
inn. Þegar hann var kominn inn
heyrði hann drekann fnæsa; „þessi
stelpa er allt of mjó svo það tekur
því ekki að éta hana strax, best er
að fita hana á kóki“. Þegar búða-
hnuplarinn kom lengra inn sá hann
hvar drekinn lá og við hliðina á
honum voru margir kókkassar og
rimlabúr. Inni í búrinu var dóttir
tannlæknisins. Hún var mjög
fatta nokkurn skapaðan hlut. Og
ekki fitnaði hún frekar en von var.
Þá varð drekinn svo reiður að hann
sagði af sér og fór.
Þessu hafði búðahnuplarinn bú-
ist við. Fór hann nú sem leið lá
niðrí miðbæ og sótti tannlæknis-
dótturina og fór með hana heim til
tannlæknisins föður hennar. Urðu
þar miklir fagnaðarfundir.
Eins og tannlæknirinn hafði lof-
að lagaði hann tennurnar í búða-
hnuplaranum og gaf honum dóttur
Tannlæknisdóttirin var mjög mjó og fín.
raunamædd. Nú datt búðahnupl-
aranum snjallræði í hug. Hann
laumaðist út aftur, fór í næstu búð
og hnuplaði mörgum kössum af
sykurlausu pepsí. Þetta gekk ágæt-
lega því að hann var mjög flínkur
búðahnuplari. Þessu næst laumað-
ist hann með kassana inn í háhýsi
drekans og skildi þá þar eftir við
hliðina á búri tannlæknisdóttur-
innar og hnuplaði kókinu sem
drekinn ætlað að fita hana á og fór
með það út og faldi það í næsta
símaklefa. Drekinn sem var mjög
heimskur, fattaði ekkert. Enda átti
hann engin skjöl um svona tilfeili.
Leið nú og beið og á hverjum
degi gaf drekinn tannlæknisdóttur-
inni sykurlaust pepsí án þess að
sína. Fór búðahnuplarinn þá rak-
leitt í bankann, setti upp tann-
burstabros svo breitt að allir héldu
að hann væri að auglýsa tannsápu.
En það var nú ekki aldeilis, heldur
gekk hann beint að gjaldkeranum
og sagði: „Ég er tengdasonur tann-
Iæknisins og ætla að fá lán“. „Með
eða án vísitölutryggingar?“ spurði
gjaldkerinn. „Án vísitölutrygging-
ar“ sagði búðahnuplarinn. „Allt í
lagi“ sagði gjaldkerinn.
Svo keypti búðahnuplarinn hús
og bíl handa sér og tannlæknis-
dótturinni og þau lifðu hamingju-
söm til æviloka og voru alltaf mjög
mjó og fín og fóru í golf á hverjum
laugardegi og borðuðu kotasælu og
hrásalat í hvert mál.
Leiðréttingar
Nokkrar villur slæddust
með í síðasta blaði.
í grein Sigurjóns Björns-
sonar; Hugað að stúdenta-
samtökum (bls 19) hafa á
tveimur stöðum fallið niður
línur. Málsgrein sem hefst í 8.
línu, fyrsta dálki á að vera
svohljóðandi, og í framhaldi
af henni: „í öðru lagi er ætlun
þeirra að hafa áhrif á starf-
semi háskóla með ýmsum
hætti og taka þátt í stjórnun
þeirra og stefnumótun. 1
þriðjalagi er hlutverk þeirra að
þjálfa stúdenta við félagslega
starfsemi,..."
t upphafi að lokakafla
greinarinnar (4. dálki, neðst) á
að standa: „Háskóli er að
mínu viti ekki rétt skýrgreind-
ur sem kennslu og rannsókn-
arstofnun (enda þótt það standi
í lögum).“ Þarna hafði slæðst
inn lína sem alls ekki átti þar
heima.
Á blaðsíðu 12 i blaðinu var
heljarlöng grein um Wim
Wenders. Svo leiðinlega vildi
til að við uppsetningu blaðsins
gleymdist að setja með nafn
höfundar sem er Gísli Friðrik.
í grein um Stúdentaleik-
húsið láðist að geta þess að
meðfylgjandi myndir tók ívar
Brynjólfsson.
Aðrar villur í blaðinu voru
minniháttar, en lesendur og
greinarhöfundana Sigurjón
og Gísla biðjum við velvirð-
ingar á þessari hroðvirkni.
Ritnefndarfulltrúar
og aðrir
veiunnarar
Stúdentablaðsins
Ritnefndarfulltrúar og aðrir velunnarar Stú-
dentablaðsins.
Siv Friðleifsdóttir form., fulltrúi hjúkrunar, sjúkra-
þjálfa og lyfjafræðinema, s. 26726.
Ólafur H. Sverrisson, fulltrúi viðskiptafræðinema, s.
34594.
Einar Ö. Thorlacius, fulltrúi laganema,s. 13212.
Arnór Guðmundsson, fulltrúi nema í Félagsvísinda-
deild, s. 16105.
Þórhallur Heimisson, fulltrúi guðfræðinema, s. 30239.
Stefán Amgrímsson, fulltrúi heimspekideildarnema, s.
19164.
G. Pétur Matthíasson, fulltrúi heimspekideildarnema,
s. 35899.
Björn Hróarsson, fulltrúi líffræði og jarðfræðinema, s.
44878.
Ólafur Guðmundsson, fulltrúi nema í verk og raun, s.
2477.
Stefán Steinsson, fulltrúi læknanema, s. 26793.
Helgi Indriðason, fulltrúi tannlæknanema, s. 25743.
Karitas H. Gunnarsdóttir, fulltrúi Vöku, s. 74032.
Skúli Pálsson, fulltrúi Vinstri Manna, s. 41833.
Barði Valdimarsson, fulltrúi Umba, s. 46781.
Næsti ritnefndarfundur veður haldinn í
fundarherbergi stúdentaráðs miðvikudaginn
20. apríl, klukkan fimm síðdegis og er hann
öllum opinn. Þeir ritefndarmenn sem sjá sér
ekki fært að koma, boða forföll og finni
áhugasamann mann í sinn stað.
Hafið samband við einhvern ofantaldra eða
þá ritstjóra blaðsins með gagnrýni á blaðið,
efni eða annað sem ykkur liggur á hjartað.
Angelica Transom kom bróður sínum .vvo haganlega fyrir að
hann fannst ekki fyrr en mörgum árum seinna.
(Nether Postlude, 1889).