Fálkinn - 01.03.1930, Blaðsíða 14

14
F A L K I N N
Krossgáta nr. 51
Ráðning lárjett.
1 lesari. 6 Hofsós. 12 skrá. 14 frek.
16 ká. 18 vopnagnýr. 21 sr. 22 elfan.
24 era. 25 nesta. 27 skip. 28 ryðug.
30 stíg. 31 sam. 32 háðbros. 34 jag.
35 barð. 37 sæmd. 39 sumarsólhvörf.
41 laki. 42 vorn. 44 att. 46 Akranes.
49 hor. 51 brýt. 53 túrar. 54 járn. 55
búrar. 57 nær. 58 sarga. 59 ra. 60
lúsakropp. 63 að. 64 laða. 65 fála. 67
heragi. 68 strauk.
Ráðning, lóðrjett:
2 es. 3 skvap. 4 Aron. 5 ráp. 7 ofn.
8 frýn. 9 Seres. 10 ók. 11 skessa.
13 garðblómarækt. 15 bragga. 17 álka.
19 neyð. 20 gaur. 21 stía. 23 fiinbul-
lýr. 26 stjarnhár. 28 ráðríkt. 29 gos-
hver. 32 hraka. 33 sævos. 36 ama.
38 mör. 40 gabbró. 43 ornaði. 45 trúa.
47 rúna. 48 narr. 50 orga. 52 talar.
54 japla. 56 rúða. 58 spár. 61 sag. 62
oft. 64 le. 66 au.
Krossgáta nr. 52.
Ráðning lárjett.
1 óhrein. 6 rokbyr. 12 reið. 14 flas.
16 ág. 18 frameftir. 21 ká. 22 kassi.
24 eir. 25 fórum. 27 orka. 28 arkar.
30 neró. 31 nóa. 32 afkimar. 34 ilt.
35 fall. 37 fjeð. 39 slúdentamótið.
41 Árni. 42 aðal. 44 lár. 46 atganga.
49 eik. 51 amór. 53 tóran. 54 agði.
55 vasar. 57 unu. 58 eltir. 59 an. 60
sigraðist. 63 nr. 64 gata. 65 ljón. 67
ráðast. 68 stakan.
Ráðning, lóðrjett.
2 hr. 3 refsa. 4 eira. 5 iða. 7 oft. 8
klif. 9 barón. 10 ys. 11 nákona. 13
reikistjarnan. 15 kámótt. 17 garó. 19
merk. 20 fram. 21 kurl. 23 Skaftárós.
26 reiðilegt. 28 afleitt. 29 rafmagn.
32 aldna. 33 rjóða. 36 aur. 38 eta.
40 slavak. 43 skirra. 45 áman. 47 gó-
ur. 48 nauð. 50 iðin. 52 rasað. 54 al-
tók. 56 rita. 58 esja. 61 gas. 62 ilt.
64 gá. 66 na.
Krossgáta nr. 53.
Ráðning, lárjett.
1 sefast. 6 tárast. 12 máli. 14 sent. 16
eg. 18 vinaástin. 21 op. 22 nálin. 24
slá. 25 keski. 27 glys. 28 fifil. 30 skin.
31 lið. 32 sjatnar. 34 inn. 35 skóa.
37 taut. 39 skafrenningur. 41 ómak.
42 nagg. 44 jól. 46 rykugar. 49 afi. 51
asar. 53 nípin. 54 frek. 55 farir. 57 lon.
58 óviti. 59 ir. 60 mjólkandi. 63 al.
64 smáð. 65.óæti. 67 Stalin. 68 útlits.
Ráðning, löðrjett
2 em. 3 fávís. 4 alin. 5 sin. 7 ást. 8
reik. 9 annes. 10 st. 11 rengla. 13 hálf-
tunnupoki. 15 spinna. 17 gáli. 19
Asía. 20 sáin. 21 okin. 23 lýðskólar.
26 skítugar. 28 fjárkyn. 29 latínan. 32
sófar. 33 ranar. 36 kam. 38 ugg. 40
gjafir. 43 mikill. 45 ósar. 47 kíll. 48
gina. 50 fet'a. 52 rimma. 54 þviti. 56
rjál. 58 ódæl. 61 óði. 62 nót. 64 st. 6b it.
Krossgáta nr. 53.
Lárjett.
1 átrúnaður. 6 lífsneisti. 9 útdráttur.
10 annáluð. 11 stórútgerð. 13 skel-
fiskur. 14 fiskar. 17 skunda. 19 trygg.
20. stakur. 22 jaðrar. 24 kaun. 26 mán-
uður. 28 skildagi. 31 liorfa. 32 flonið.
33 ránfugl.. 34 seinagangur.
Lóðrjett.
1 hýbýli. 2 vinnukraftur. 3 litróf 4
glannar. 5 kúga. 6 ísmyndun. 7 upp-
tök. 8 feiknstafir. 16 ilát. 18 bragðviss.
21 sifrar. 23 ráðrík (a fyrir á). 25
Iýðveldi. 27 kvendýr. 29 þurka út. 30
rasa um ráð fram.
BERNSKAN I.
Fyrra hefti Bernskunnar eftir Sigurbjörn Sveinsson, sem
nokkrar vikur liefir verið ófáanlegt í bókaverslunum, er nú
fullprentað. Bókin er prentuð með miklu stærra og fallegra
letri en áður var, og þessvegna er hún rúmum fjórðungi stærri.
Verðið er þó óbreytt.
ísafoldarprentsmiðja h. f.
................................

lega langt burt til þess, að ekki springi það,
sem i kjallaranum var. Þeir fóru frá staðn-
um, sem svaraði hálftíma ferð og komu að
stað sem var vaxinn lágum pálmum, hálf-
visnum, því bletturinn, sem eitt sinn hafði
verið frjósamur, var nú visinn þar eð lindin
hafði þornað upp. Að öllu samanlögðu var
staðurinn svo óvistlegur sem orðið gat. Hugli
gat ekki varist því, að óhugðartilfinning gripi
hann, er hann athugaði landslagið. Leifarn-
ar af pálmatrjánum voru visnar og gamlar,
hvergi sást grasstrá og svartir klettar stóðu
upp úr jarðveginum lijer og þar. Hugh valdi
sjer klett einn, sem lá upp að þornuðu lind-
inni, en þar eð hann hafði ekki með sjer
verkfæri til að bora klettinn, ákvað hann að
gera tilraunina niður í Mndinni sjálfri. Eftir
skipun hans boruðu tveir menn hans holu
með bissustingjum sinum. Síðan opnaði
Hugh einn málmliólkinn og tók úr honum
svo mikið sem hann áleit þurfa af sprengiefn-
inu og setti það i tóma pjáturdós sem hann
hafði komið með i þeim tilgangi. Með afar-
mikilM varkárni sýndi hann hinum tuttugu
lærisveinum sínum, hvernig farið væri að
hverju einu og festi tundurþráðinn. Er hann
hafði sett dósina niður í holuna og troðið
steinum og sandi utan með henni eins vel
og unt var, skipaði síðan öMum að ríða á
fleygiferð svo sem 1000 stikur frá staðnum
og er þeir voru komnir af stað kveikti liann
á þræðinu og flýtti sjer á eftir þeim. Þeir
voru komnir á staðinn og höfðu þegar beðið
fáar sekúndur, er Hugh datt í hug, að sprengi-
efnið væri ef til viU ónýtt. Að vísu hafði hann
lauslega reiknað brensluhraða þráðarins, að
hann brynni 24 þumlunga á mínútu, en nú
var han þegar kominn af stað til að aðgæta
betur hvort eitthvað væri í ólagi. Þá hrist-
ist jörðin og skalf og hvellur heyrðist, sem
ætlaði að æra þá. Geysimikið af sandi og
grjóti flaug i loft upp rjett eins og gos úr
eldfjalM, og hljóðið var líkast mörg liundruð
þrumum, sem koma hver á eftir annari.
Hestarnir prjónuðu og ólmuðust, og menn-
irnir urðu óttaslegnir, og jafnvel Ibn gamli
ákaMaði AMan í skelfingu sinni.
Þegar nokkurnveginn kyrð var komin á
og hestarnir voru orðnir rólegir, sneru þeir
aftur til gróðurblettsins undir forustu Hugh,
og þar gaf á að líta hinar hræðilegu verk-
anir sprengiefnisins. í stað lindarinnar var
kominn mjög djúpur gígur, hjer um bil tutt-
ugu fet í þvermál og í stað klettsins og pálm-
anna var kominn ber sandurinn. Á botni
gígsins sást klöpp, sem einnig liafði fengið
að kenna á sprengingunni. Ibn, sem hafði nú
náð sjer eftir geðshræringuna, leit á vegsum-
merkin með sýnilegri ánægju.
— Sannlega hefir Allah ofurselt mjer
þenna gríska hund, mælti hann.
Hugh safnaði vandlega saman sprengi-
efninu, sem han hafði grafið vandlega spöl-
korn þar frá og síðan sneru þeir heim á
leið.
Næstu tvo dagana voru þeir, sem koma
áttu sprengiefninu fyrir, önnum kafnir við
æfingar á verki sínu, og að þeim tíma liðn-
um Ijeku þeir sjer að þessu hættulega efni,
sem ekkert væri um að vera. Þeir höfðu lært
meðferð þess til fullnustu og síðan var farið
af stað þangað, sem aðalMðið var saman-
komið, en það var þriggja daga ferð. Mus-
tapna og hjálparmenn hans voru samferða
hinum, en eftir urðu Ibn, Abdullah og Hugh,
til þes að bíða eftir flugvjelinni, sem koma
átti með drápsvopn forseta.
Síðla kvölds daginn sem hinir lögðu af
stað. sátu þeir Abdullah og Hugli i samræð-
um við gestgjafa sinn eftir kvöldverð og
snerust samræðurnar, eins og nærri mátti
geta um verk það, er þeir áttu fyrir hönd-
um. Þá kom inn þjónn einn og tilkynti, að
flugvjel væri í nánd og ljós hefðu verið
kveikt til að leiðbeina henni. Þeir risu upp
úr sætum sínum og gengu út. Gegn um
myrkrið sáu þeir fjögur sterk Ijós, sem sett
höfðu verið upp til þess að afmarka örugg-
an lendingarstað handa flugvjelinni, en upp
í loftinu sást flugvjelin koma svífandi eins
og risavaxinn fugl, og snerta jörðina, fara
síðan stuttan spöl á móti vindi og staðnæm-
ast þvínæst. Flugmaðurinn og farþegi Iians
stigu til jarðar og er þeir nálguðust nægilega
gaf að líta hið vel þekta andlit Ránfuglsins.
— Gleður mig að sjá yður, hr. Valen-
troyd — og gleður mig að komast út úr há-
vaðanum í þesari vjel...... Hjer er brjef
til yðar.
Hugli kynti hinum ránfuglinn og liann
svaraði hinum innilegu kveðjum Ions og
Abdullali stuttlega. Síðan var farið inn i sal-
inn þar sem áður liafði verið setið og dóm-
arinn skipaði þegar i stað þjónum sínum
að koma með mat og aðra hressingu handa
hinum nýja gesti, Ránfuglinn skildi að vísu
ekki málið, en giskaði á hvert mundi vera
innihald skipananna, og snjeri sjer að Hugh
með hálfgerðum vandræðasvip, sem Hugli
kannaðist ekki við að hafa sjeð á andliti hans
fyr, og mælti:
— Þeir fara vonandi ekki að láta mig jeta
hrísgrjón og úlfaldaket, ætli það? Hugh hló
við spurningunni og Ránfuglinn sá, að dóm-
arinn gerði eins og jafnvel Ibn gamli brosti
líka Hann varð þvi rólegri.
—Jeg býst ekki við að þjer fáið neitt að
setja út á matinn, svaraði Hugh. — Jeg hefi
alls engan úlfalda sjeð þenna tínia, sem
jeg hefi verið lijer. Maturinn kom þvi næst;;
fyrst súpa og fiskur, en ránfuglinn gerði þeim
rjettum ekki mikil skil. En þegar stóri ket-
illinn með sauðaketinu kom á borð, mátti
sjá ánægjusvip færast yfir andlit hans og:
honum tók að líða betur en áður, Hugh sá,
að bæði dómarinn og sheikinn horfðu á með
velþóknun. Þarna var augsýnilega maður,
sem Iiafði sama matarsmekk og þeir báðir.
Hugli tók eftir því, að ránfuglinn skildi al-
drei liandtöskuna við sig, heldur ljet hana
liggja á gólfinu milli fóta sinna. Eftir mál-
tíðina sneri hann til herbergis síns án þess að
minnast á erindi sitt, að öðru leyti en því,
að þegar þjónninn fylgdi honum út, sneri
hann sjer að IJugh og mælti:
— Jeg er hjerna með það. — Þetta var
alt og sumt er hann sagði og gekk út án
þess að bíða eftir svari.