Fálkinn - 12.01.1935, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
S k r í 11 u r.
— Yður þýðir ekkert að tala við
mig, góði maður, því að jeg er
heyrnariaus, skal jeg segja yður.
— Jeg er ekki að tala — jeg er
að tyggja.
— Vertu ekki að gráta. Jeg held
það sje nóg af vatninu samt.
— Góðan daginn, frændi, jeg hefi
leitað átta sinnum til þin í dag, en
árangurslaust.
Já, og þú finnur mig núna — á-
rangurslaust.
— Okuleyfið mitt? Jeg liefi ekk
ert ökuleyfi, jeg er gangandi.
Sárt augnablik í tilveru veiði-
mannsins.
— Er þetta hundahúsið þitt?
Já, og eins og þú sjerð með
öllum nýtísku þægindum.
— Jlver skrambinn. Jeg hjelt það
væri trje, sem jeg væri að höggva!
— Hjerna er maðurinn, sem ætl-
aði að kvarta yfir matnnm.
Nr. 314. Adamson rjettir upp hendurnar.
Maður sem hafði unnið alla sína
æfi á skipsmíðastöð, fortók með
öllu að láta skíra barnið sitt, vegna
þess að presturinn mundi rota
það, þegar hann hitti það með
flöskunni.
Kennarinn: — Hvað mörg al'
ykkur, börn, langar til að komast
til hirnna? Öll börnin rjetta upp
hendurnar nema Nonni litli.
— Hvað er þetta, Nonni litli,
langar þig ekki að komast til
himna.
Nonni: — Hún mamma sagði
mjer að koma beina leið heim úr
skólanum.
Sjóveikur farþegi (á skemtiskipi
vinar síns): — Hvað segirðu um
að snúa við. Þegar þú hefir sjeð
eina ölduna þá hefirðu sjeð þær
allar.
Petersen stórbóndi er dáinn.
Hann hefir altaf búið á sama gisti-
húsinu þegar hann kom til borg-
arinnar, en aldrei gefið dyraverð-
inuni neina drykkjupeninga. Þegar
vörðurinn heyrir lát hans, verður
honum að orði: „Ef hann kemst inn
í Himnaríki, er sankti Pjetur arg-
asti fjelagsskitur“.
Bókhaldarinn kemur inn til for-
stjórans. „Mig langaði til að grensl-
ast eftir, hvernig það verður með
frí í sumar“. Forstjórinn „Já, það
er satt, jeg tek mjer frí í sex vik-
ur og vona, að þjer gætið skrif-
stofunnar vel á meðan“.
Dómarinn: Hafið þjer áður kom-
ist i tæri við rjettvísina?
Vitnið (roðnar): Já, jeg hef einu
sinni verið trúlofuð lögregluþjóni.
Jeppi hefir verið að skammast
við kerlinguna sína og beðið lægra
hlut að vanda. Hann tautar við
sjálfan sig: „Þó jeg hafi ekki lært
mikið um dagana hef jeg þó verið
það vitrari en Salomon að eignast
ekki n’ema eina konu“.
Forstjórinn er að skamma skrif-
stofumanninn: „Hvenær sem jeg er
fjarverandi eruð þjer mesti leting-
inn hjer á skrifstofunni".
1. strákur: Faðir minn tók þátt i
Zúlúkaffastriðinu.
2. strákur: Hvoru megin?
Dómarinn: Voruð þjer einn í
þessu innbroti?
Ákærði: Auðvitað. Hvern ætli
maður sosum geti reitt sig á í at-
vinnumálum nú á dögum.
Kaupmaðurinn (að skamma send-
ilinn): Þú sagðist vera fjarskyldur
þessum Jakob Jensen og svo eruð
þið bræður.
Sendillinn: Það er ekki nema
satt þvi hann er elstur af okkur
sextán systkinunum og jeg yngstur.
Gamla sendlinum þykir sopinn
góður. Einn dag segir forstjórinn
við hann: „Ef þjer gætuð afneitað
flöskunni, Hansen, gætuð þjer von
bráðar orðið bókhaldari.
Hansen svarar: Mjer þykir það
ekkert betra, því þegar jeg er full-
ur, finst mjer jeg vera forstjóri.
Madsen húseigandi, sem er í máli
við brunabótafjelagið, á að vinna
eið að þvi, að ekki hafi kviknað í
hjá honum af mannavöldum. Eftir
nokkra umhugsun segir hann: „Jeg
væri til með að gefa eftir helming
af tryggingarupphæðinni, fyrir að
sleppa við að sverja“.
A:: Hvað segirðu við einum
viskísjússi?
B.: Jeg segi ekki neitt, en drekk
hann bara.
Er forstjórinn við?
— Hann er í önnum sem stend-
ur; viljið þjer ekki fá yður stól á
meðan.
— Þjer vitið víst ekki, hvern
þjer talið við. Jeg er umboðsmaður
fyrir Bruun og Lachmann.
— Nú, jæja, fáið þjer yður þá tvo
stóla.
A. : Jeg hefi heyrt, að liann C.
vinur okkar fái 200.000 krónur í
heimanmund með konunni sinni.
B. : Já, eða kannske öllu heldur
í skaðabætur.
írinn og Skotinn komast í úrslit
í skotkeppninni. Fyrstu verðlaun
eru bikar, en 2. verðlaun 5 sterl-
ingspund. Þegar hvor hafði skotið
10 skotum, sagði Skotinn. Þetta er
í lagi. Jeg skaut öllum mínum ut-
an við. írinn: Jeg var við því bú-
inn og skaut þessvegna öllum mín-
um i þína skifu. Þú getur hirt bik-
ar!nn.