Fálkinn - 13.07.1935, Síða 10

10
F Á L K I N N
S k r í t I u r
Hringduö þjer?
Já, jeg œtlaöi bara aÖ sggrja,
hvort þaö er þetta hjerna, sem þiö
Olsen vindhanagyllari: — Bara kallið rennandi vatn í herbergjun-
að jeg gœti nú munaö, hvar jeg Ijet urn >
hattinn minn.
— Nei, pabbi, þaö var ekki litla
systir heldur brúöan hennar litlu — Ifúrra! Ná er bjeaöur veiöi-
systur, sem fór i sjóinn. maöurinn loksins sjálfur kominn i
netiö sittt
rf?t (fI, 01 1
u „ l/7
CopyrloM P. I. B. Bor 6 Copenhoquit
Nr. 240. Adamson býst við vorinu.
— Varö þaÖ drengur?
— Já, sá í miðjunni.
— Jeg veit ekki hvort þjer eruö — Þessar nýtísku húsmæöur!
innbrotsþjófur eöa maöurinn minn, Þarna kemur rnaöur og biöur um
— Nú œtlar hann bappi þinn aÖ
segja þjer frá innbrotinu i búöina
Já, viÖ erum skilin Og hjá gullsmiðnum, en þá veröuröu
en til vonar og vara œtla jeg aö mat, og svo rjetta þœr manni svo skiftum viö húsgögnunum. lika aö vera þœgur og fara aö sofa.
skjóta. kjötseyöistening. _
Kennarinn: Jæja, Pjesi litli,
segjum nú aS hann pabbi þinn hati
80 krónur í kaup á viku. Af þessu
borgar hann húsaleiguna og úí-
svarið og lætur hana móður þína
fá peninga fyrir mat og föt. Hvað
gerir hann svo við afganginn?
— Hann segir að það komi eng-
um við.
StýrimaÖurinn: — Það fór mað-
ur fyrir borð, skipstjóri!
Slcipstjóri: — Guð náði hann. 1
þessu veðri er ómögulegt að bjarga.
StýrimaÖurinn: — Það var ekki
maður það var stóri grísinn.
Skipstjóri: — Grísinn! Snúið þjer
skipinu. Og tvo menn ofan í bátinn
til að bjarga!
— Hvenær tókuð þjer fyrst eftir
að maðurinn yðar væri vitskertur?
— Þegar hann borgaði tvær af-
borganir i einu af ryksugunni.
Nýliði 119 vildi losna við erfiða
hergöngu og fór til læknisins og
þóttist vera veikur. — Jeg skal laga
það, sagði læknirinn og helti ein-
hverjum vökva á glas. — Drekkið
þjei þetta, sagði hann. 119 drakk
og fann til áhrifanna ofan í tær. —
Jæja, hreif það? spurði læknirinn.
— Ne-ei, sagði 119 þvi að hann var
ákveðinn í að losna við hergöng-
una. — Jæja, þá skuluð þjer drekka
þetta, sagði læknirinn og gaf hon-
uin annað glas. 119 drakk og hon-
um fanst líkast eins og hann hefði
gleypt ketling og væri að reyna að
draga hann upp úr sjer á rófunni.
Þá segir 119 alveg forviða: Mikla
hestaheilsu þarf til þess að v.era
veikur hjerna.
,— Er það meiningin, að mað-
ur eigi að lesa þetta?
— Jeg veit ekki. Það var for-
söngvarinn sem skrifaði það, svo
að kannske á að syngja það.