Fálkinn - 26.10.1935, Blaðsíða 4
4
F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Líf og starf Stefáns.
Fost. G:15. Og öllum, sem í rá'ðinu
sátu, varð starsýnt á hann.
og virtist þeim ásjóna hans
vera sem engils ásjóna.
Asjóna Stefáns var sem engils
ásjóna; himneskur friður og
fögnuður, hátign og hreinleiki
ljómaði um hann. En af hverju
mun það liafa stafað? Innan
skamms átti hann að hverfa til
himins — til englanna himnesku
bústaða, en nú þegar var hin
himneska dýrð farin að ljóma i
hjarta hans.
Tildrögin voru þessi: Fyrst
hafði hann flutt vitnisburð sinn
á meðal hinna trúuðu, enda var
hann gæddur miklum mannleg-
um þrótti og andlegum þroska.
Þá höfðu þeir og falið honum
fremur auðvelt starf, sem sje
safnaðar þjónustu, ásamt með
sex öðrum trúnaðarmönnum.
Þetta starf leit hann elcki smá-
um augum, en rækti það með
trúmensku og dugnaði, og ár-
angurinn varð sá, að „undur og
tákn mikil“ gjörðust meðal
fólksins (8. v.). En þá risu and-
stæðingarnir upp til andstöðu,
eins og þeim er títt, og það ein-
mitt þeir, er kendu sig við
„frjálslyndið“ (Libertínar) og
fóru að þrátta við Stefán og
vefengja hann. „En þeir gátu
ekki staðið i gegn visku þeirri
og anda, sem hann talaði af“.
Þá tóku þeir til siðasta úrræðis-
ins: að rógbera han nog of-
sækja með grimd og drógu hann
fram fyrir ráðið. Og þá ljóm-
aði ásjóna hans, eins og engils
ásjóna.
Þetta er vegurinn: að trúa á
Jesúm algjörlega og hiklaust og
þjóna honum, enda þótt starf-
ið kunni að þykja lítilmótlegt.
Þá kemur bæði blessunin og —
ofsóknin. Þá Ijómar ásjóna þín,
— þú veist ekki af því sjálfur,
en aðrir sjá það og undrast. Og
þá er þess ef til vill ekki langt
að bíða, að þú fáir að leysast
hjeðan og koma heim til Drott-
ins.
Olf. Ric. Á. Jóh.
Guðs maður: Berstu trúarinn-
ar góðu baráttu og liöndla þú
eilífa lífið, sem þú varst kallað-
ur til og játaðir góðu játning-
unni i viðurvist margra votta.
Jeg hefi barist góðu barátt-
unni, fullnað skeiðið og varð-
veitt trúna. Og nú er mér
geymdur sveigur rjettlætisins,
sem Drottinn mun gefa mjer á
þeim degi, hann, hinn rjettláti
iómari, en ekki einungis mjer
heldur og öllum, sem elskað
hafa opinberun hans. I. Tím.
6:12; II 3:7—8.
Ilinn ríðandi Ufvörður Abessiníukeisara, sem er best búna liðið i her hans. Lifvörðurinn hefir verið
æfður af belgiskum herforingjum.
r
Ofriðurinn í Abessiníu
þar bjuggu að hröklast úr landi
til Abessiníu og með þeim flutt-
ust þangað jafnframt Gyðingar,
sem urðu svo voldugir í Abess-
iníu að þeir náðu völdum i land
inu um 925 og lijeldu þeim í
samfleytt 350 ár. En þá náði
Abessiníumaðurinn Jekuno Am-
lak frá Sclioa völdunum aftur.
En Múliamedstrúarmenn náðu
vöídunum í hjeruðum austan
Abessiniu og austur að sjó og'
gerðu Abessiníumönnum ýmsar
skráveifur, með árásum sínum
á ríki þeirra. Brendu þeir liöf-
uðborgina Axum til kaldra kola
árið 1535 og herjuðu á landið,
þangað til Abessiníumönnum
tókst að rcka her þeirra af
höndum sjer, með tilstyrk
Portugala. Fengu þeir allmikil
völd í landinu um liríð og fyrir
þeirra áhrif -— og jesúítanna
— tók Sosneos keisari (1607—
32) kaþólska trú, en landslýð-
ur lijelt þó að mestu leyti fast
við trú sína og jesúítar voru
gerðir landrækir. Á 18. öld lið-
aðist Abessinía sundur í ýn^s
smáríki undir stjórn liöfðingj-
anna en keisaraættin (negus-
arnir, sem kallaðir ern) urðu
álirifalai’sir. Var landið í mol-
um þangað til 1853, að ræn-
ingjaforinginn Kasai náði völd-
um og ljet krýna sig til keisara
árið 1855 undir nafninu Theo-
dór fyrsli. Var liann sjálfstæð-
ismaður mikill og hirti eigi um
að lialda frið við nágranna sína,
en átti í sífellu í liöggi við þá.
Voru það einkum Bretar, sem
gerðust honum þungir í skauti
og unnu þeir af lionum Mag-
dalahjeraðið, en Theodór keis-
ari mun hafa örvænt um, að
Abessinía hefir verið talið
eina innfæddra manna ríkið í
Afríku, sem hefði fult sjálf-
stæði. Það nær hvergi að sjó
og umhverfis það eru nýlendur
Breta, Frakka og ítala. En
landið sjálft er talið tiu sinnum
stærra en ísland og íbúatala
þess 8—10 miljónir. Frá lands-
háttum liefir verið sagt nokkuð
áður, hjer í blaðinu og skal þvi
slept bjer að lýsa þeim. En í
þessari grein skulu rakin aðal-
atriðin í sögu Abessiníu, sem
annars heitir opinberlega Etio-
pía.
Abessiníumenn telja sig að
nokkru leyti innflutta frá Asíu,
en hafa fyrir löngu blandast
ýmsum þjóðum, sem fyrir voru
í Etiopíu er þeir stofnuðu þar
ríki sitt, á dögum Ptolomakeis-
aranna. Höfuðstaður þessa rík-
is var Axum, borgin, sem nú
hefir verið barist um siðustu
vikur, skamt frá Adua. Telja
Abessiníumenn þessa borg hina
eiginlegu. höfuðborg sína þó að
Addis Abeba sje nú aðseturs-
staður keisarans og mesta borg-
in í landinu. Abessiníumenn
uiðu snemma fyrir ýmsum á-
hrifum af grískri menningu og
stóð rílci þeirra með miklum
blóma á 4. til 7. öld e. Kr. og
ráku þeir þá mikla verslun
bæði við Arabíu og Indland.
Um 330 var landið kristnað af
trúboðanum Frumentios og lief-
ir verið kristið siðan. Þegar
Múhamedstrúin breiddist út í
Arabiu urðu Abessiníumenn er
Frá Adua, sem nú er fallin í henJur ítala. Að ofan sjest hæðin með
aðal borgarvirkinu, en að neðan landslagsmynd frá nágrenni borgar-
innar.