Fálkinn - 13.02.1937, Blaðsíða 10

10
F A L K 1 N N
Nr. 226. Loksins beit á hjá Adamson.
S k r í 11 u r.
■— Maðurinn vildi sjálfur hafu
jjað svona, til þess að fá ekki hár
niður á bakiff!
- - Iljerna uppi getur hann pabbi
jíinn atdrei fundið okkur.
— Við ætlum að kanpa kanarí-
fugl undir eins og við höfum lcent
kettinum að koma ekki nærri fugla-
búrinu.
— Langar þig að fara út á íþrótta-
völl og aka í hringekjunni, Olli litli,
segir amma.
— Jeg skal ekki hafa á móti því,
ef þjer finst gaman að því.
BRÚÐKAUPSGESTURINN.
Framhald af bls. 7.
Og Bee lje í ljós fyrirliningu sína.
Svona fóru framtíðarvonir þeirra
/yrsta giftingardagirn.
— Þetta er megnasta órjettlæti!
Röddin var hvell og hrein.. í sama
bili varð þeim öllum litið út að ayr-
unum. Þarna voru garmarnir hans
Paul Vermont, en líkaminn sem fylli
þau út var teinrjettur og andlitið
var eins og á manni á besta aldri.
ög- þetta andlit var gerbreytt. Það
var ekki fölt og þar voru engar
lirukkur — Það var andlit Vernon
Wyndhans — hins frægasta þálifandi
leikara Englands.
— Þú skuldar mjer fimtíu pund,
Larry, sagði hann hlæjandi. Jeg hefi
gabbað ungan leikara, sem hefir
sjeð mig dagsdaglega i heila viku.
Hann sneri sjer að Bee. — Jeg liefi
verið að hjálpa mr. Lowtlier með að
velja leikara i leikritið sem liann
sýnir næst, því að jeg hefi samið það
sjálfur, en það er nú leyndarmál
fyrst um sinn! Okkur hugkvæmdist
að veðja — það er að segja, mjer
hugkvæmdist það og hann fjelst á
það, því að hann er svo vantrúaður
— jeg átti að taka á mig gerfi, sem
væri svo gott, að þeir sem sjá mig
'daglega gætu ekki þekt mig. Og nú
hefi jeg unnið veðmálið eins og ])jer
sjáið! En ekki aðeins jeg hefi unnið
heldur leikhúsið mitt líka. Því nú
ætla jeg að ráða yður sem aðalleik-
ara hjá mjer, Alec Turner, og þú,
Larry, verður að sætta þig við meira
tap en þessi fimtíu pund. Jeg sleppi
Alec Turner aldrei framar!
— Skriflegt námsskeið í dansi.
— Jeg liefi selt þessar ágætu grein-
ar mínar í hjerumbil hverju einasta
landi i Evrópu, hr. ritstjóri.
— Hafið þjer nokkur meðmæli, að
sýna mjer?
— Já, jeg hefi brjef frá Þýska-
landi, Frakklandi, Spáni, og írlandi,
og svo hjerna brjefspjald frá Skot-
landi.
Skák nr. 18.
Frá Haustmóti Taflfjelags Reykja-
víkur 1936.
Hvítt: Svart:
figgert Gilfer. Benedikt Jóhannss.
1. Bgl—f3, Rg8—fC; 2. c2—c4, g7—
gö; 3. g2—g3, Bf8—g7; 4. Bfl—g2,
c7—c5; 5. 0—0, Rb8—cG; (Svarl
byggir stöðu sína upp á sama hátt
og hvítt. Það er þó ekki talið gott
vegna þess að hvítt er leik á undan);
0. d2—d4, cöxd4; 7. Rf3xd4, 0—0; 8.
Rd4—c2, (Gilfer leikur byrjunina á
sinn hátt hvað sem teorían segir);
8.....d7—dG; 9. Rbl—c3, RfG—cI7;
(RfG—e8 og siðan Re8—c7 var betra,
lil þéss að sprengja á d5 sem svörtu
er nauðsynlegt í svona stöðu); 10.
Bcl—d2, Rd7—hG; 11. b2—b3, Bc8—
eG; 12. e2—e4, Dd8—d7; 13. Hal—bl,
BeG—h3; 14. Rc2—e3, Bh3xg2; 15.
Kglxg2, Ha8—d8; 10. Rc3—e2, e7—eG;
17. a2—a4? (Betra var Bd2—c3));
17....RbG—c8? (dG—d5! og svart
á minsta kosti eins góða stöðu. T. d.
17.... dG—d5!; 18. e4xd5, eGxdö
og livítt á ekkert betra en c4xd5. Ef
19. c4—c5 þá RbG—c8!; og hvítt á
engan góðan leik við ógnununum
<15—d4 og Dd7—d5t); 18. Bd2—c3,
Rc8—e7; 19. Bc3xg7, Kg8xg7; 20.
b3—b4, b7—b(i; 21. b4—b5, RcG—a5;
22. Ddl—d4t, f 7—f 6; 23. Hfl—dl,
Ra5—1)7; 24. f2—f3, Dd7—c7; 25.
Re2—f4, I)c7—c8; 26. Rf4—d3, Dc8—
c7; 27. Rd3—f4, Dc7—c8; 28. Dd4--
c3, gG—g5; 29. Rf4—h5t, Kg7—gG;
30. g3—g4, eG—e5; (Svart vill koma
i veg fyrir f3—f4); 31. h2—h4, h7—
h6; 32. Hdl—d2, Dc8—eG; 33. Hbl—
hl, Hf8—h8; 34. Re3—f5, Re7c8; 35.
Kg2—gl, Hli8—h7; 3G. Hd2—li2, Hd8
—h8; 37. Rf5—e3, Rc8—e7; 38. Dc3—
c2! (Inngangur að fallegustu „com-
bination" Gilfers); 38..Hh8—c8,
39. Re3—d51, Re7—g8; 40. h4xg5,
fGxg5;
41. f3—f4!!, (Gilfer hefir • áður leik-
ið leiki eins og þennan, sem eru
hvorttveggja í senn aðdáanlega falleg-
ir og eyðileggjandi fyrir mótleikand-
ann vegna þess livað þeir eru sterk-
ir. Sbr. skákina Ahues—Gilfer, Ham-
borg 1930); 41....... De6xg4t; 42.
Hh2—g2, Dg4—f3; (Ef 42.......Dg4—
d7 þá 43. f4xg5, liGxgð; 44. Rh5—f4t,
e5xf4; 45. e4—e5t, Dd7—f5; 46. Rd5x
f4t!); 43. Hg2—g3, Hc8xc4; 44. Dc2x
c4. Df3—dlt; 45. Kgl-—li2!, gefið.
(Ef 45...... Ddlxhöt þá 46. Kh2—
g2)).
Tennyson var kornungur, þegar
hann fór að yrkja, en fáir urðu til
að viðurkenna liann sem skáld. En
einu sinni bað afi hans hann um að
yrkja erfiljóð eftir ömmu sína.
Tennyson gerði það og afi hans
fjekk lionuni tíu shillings fyrir og
sagði: — Þetta eru fyrstu pening-
arnir, sem þú færð fyrir skáldskap-*
inn þinn, farðu vel með þá, því að
það verða áreiðanlega þeir síðustu.