Fálkinn - 26.01.1940, Blaðsíða 13

F A L K I N N
13
Krossgátá nr. 315. Lausn á krossgátu nr.314
Lúrjett. Skýring.
1 herma. 4 rjettlausar. 10 á segli.
13 útskækils. 15 áburðar. lö liækk-
aði. 17 bareflis. 19 horn. 20 snjóa.
21 móðu. 22 vont. 23 jurtagróður.
25 skrokkur. 27 sekkur. 29 frumefni.
31 stör. 34 árásarlið. 35 á í Kina.
37 korn. 38 tímabil. 40 gólf. 41 ónot.
42 tími. 43 hlaup. 44 aftur. 45 reið-
týgi. 48 frelsisflokkur. 49 frumefni.
50 persónufornafn. 51 þýfi. 53 mynt.
54 lirogn. 55 eldfjall. 57 fat. 58
undradýr. 60 andstutt. 61 fóður. 63
ber. 65 borið. 66 gefa. 68 skraut-
efni. 69 taug. 70 gráðugur. 71 fjall.
Lóðrjett. Skýring.
1 mjög. 2 fjandi. 3 þrekvirki. 5
húð. 6 grátur. 7 bein. 8 org. 9 frum-
efni. 10 þekki. 11 íþróttafrömuður.
12 reykja. 14 matarílát. 16 nautn. 18
horn. 20 liannyrð. 24 hentug. 26
flutningur. 27 kvenskraut. 28 iðn-
maður. 30 fölna. 32 taka. 33 inn-
heimta. 34 fugl. 36 vatn. 39 manns-
nafn. 45 kynding. 46 egg. 47 orsök-
in. 50 úthaldið. 52 fornþjóð. 54 guð-
irnir. 56 viðbætur. 57 hreiður. 59
grynningu. 60 tal. 61 dýpi. 62 hlýju.
64 egg. 66 kalt. 67 verslunarmál.
Lárjelt. Ráöning.
1 hestur. 7 kastar. 13 floli. 14 auk-
ar. 16 ak, 18 ása. 20 rað-. 21 A. B.
22 flá. 24 andsvar. 27 Örn. 28 Lúter.
30 aka. 31 allan. 33 akur. 34 stara.
36 Ella. 37 R. A. 38 galt. 40 asni.
42 L. R. 43 pera. 44 kæti. 45 bl. 47
Lire. 49 kara. 50 k.f. 52 eins 54 kylir.
56 sæla. 58 knáir. 60 rán. 61 átján.
62 kal. 63 ólarnar. 66 art. 67 ur. 68
65 afar. 68 far. 70 ras. 72 la. 73 ar.
74 J. H. 75 R. E.
Lóðrjett. Ráöning.
2 el'. 3 slá. 4 tosar. 5 uta'n. 6 R. i.
7 ka. 8 aura. 9 skara. 10 tað. 11 ar.
12 gaflar. 15 kannar. 17 klúka. 19
óska. 21 brall. 23 átu. 25 datt. 26
vara. 27 öll. 29 ergelsi. 32 leitast. 34
slark. 35 askar. 39 Ari. 41 nær. 45
bekkur. 46 linar. 48 eyrar. 49 kinn.
50 klára. 51 fantur. 53 nál. 55 Lára.
57 æja. 59 rólur. 61 áræði. 64 lóna.
68 far 70 ras. 72 la. 73 ar. 74 .1. H.
75 R E.
BBH
Hjer eru hús i Helsingfors, sem rússneskar sprengjur hafa heimsótt, með
þeim árangri, sem sjá má. Hjálparliö er komiö á vettvang.
SÍMINN FYLGIR HERNUM.
Þegar her er á hraðri framrás
hafa símamenn hans nóg að gern.
Það er ekki eins auðvelt að leggja
horgir i auðn og margir kynnu að
trúa. — Til dæmis liefir svartidauði
gengið yfir Rómaborg tíu sinnum,
tvisvar sinnum hefir eldur geisað um
alla borina og s'ex sinnum hafa borg-
arbúar orðið að ganga á hönd um-
sátursher vegna þess, að þeir voru
að deyja úr hungri. Paris hefir verið
i fjandmannaumsát átta sinnum og
tíu sinnum hefir borgin orðið fyrir
hungursneyð, tvisvar sinnum hafa
skæðar sóttir strádrepið borgarbúa
og einu sinni lá við sjálft að öll
borgin brynni.
(Le Petit Bleue, Paris).
að koma á simasambandi um hin
herteknu svæði. Myndin er af l)ýsk-
um simamönnum i Póllandi.
Úti var vonin, þvi að Natasja hafði farið
lil unnusta síns og mundi nú fyrir löngu
vera gift lionum. En þráin eftir að sjá Nat-
ösju aftur, bar öll skynsamleg rök ofurliði.
öessvegna fanst hontini það bending frá
forsjoninni, er einn af kunningjum hans frá
stúdentsárunum hafði sagl honum, að land-
flótta söngstjóri væri að safná útlægum
Hússutn í söngflokk og ætlaði að ferðast
tim heiminn og halda iiljómieika.
Hann mundi aldrei hafa efni á að komasl
lil Parísar af eigin ramleik, en með því að
ganga i Donkósakkaflokkinn mundi hanii
geta fengið þá ósk sína uppfvlta að koinast
til París. Það var aðeins til þess að sjá Nat-
ösju, sem hann gekk í söngflokkinn.
Þráin eftir henni gerði rödd hans svo blæ-
fagra og hreimþýða, að hann var ráðinn i
söngflokkinn undir eins og' hann liafði ver-
ið látinn syngja til revnslu.
Söngfjelagar hans voru allir þjáningar-
hræður hans. Þeir höfðu allir orðið að flýja
hús og heimili eins og hann. All höfðu þeir
mist þeir áttu ekkert eftir nema fallegar
raddirnar og söngva ættjarðarinnar, sem
þeir sungu nú í borg eftir horg og landi
eftir land, til þess að hafa ofan af fvrir
sjer og sínum.
Aðeins örfáir af öllum þúsundunum, sem
hlýddu á þá, gátu gert sjer i hugarlund,
hvernig lijörtu þeirra blæddi, er þeir sungu
Volgasönginn eða visuna um litlu klukkuna.
Aðeins þeir, sem höfðu liæfileika til að sjá
gegnum yfirhorðið og setja sig inn í hugs-
anir og tilfinningar annara, skildu hvernig
þessir landflótta veslingar þjáðust af heim-
þrá og söknuði eftir hinu týnda æltlandi.
En allir sem einn geymdu kósakkarnir i
hjarla sjer von um gæfusama framtíð og
tilhugsunin um, að um síðir mundu þeir fá
að stíga fæti á ættjörðina aftur.
En Boris Petrovitsj gerði engar áætlanir
fyrir framtíðina. Ljóshærða unga stúlkan,
sem lmnn með gleði mundi hafa viljað þjóna
alla æfi sína, var ekki í Rússlandi framar.
Hún lifði fjærri ættjörðinni og var konn
annars manns.
Þessvegna var hann að litast um eft.ii
henni í hljómleikasalnum á liverju hveldi.
Hún hlaut að sækja hljómleika landa sinna.
En dagarnir liðu og lnin kom ekki. Illjóm-
leikasalurinn fyltist kvöld eftir kvöld en
altaf vantaði liana!
Boris gekk um horgina eirðarlaus, hvenær
sem hann komst höndum undir. Og eirðar-
laus var liann jafnan í samkvæmunum hjá
löndum sínum, sem margir hverjir vörðu
miklu fje til þess að sýna kósökkunum
gestrisni og fá að liafa þá lieima hjá sjer.
Oft var Boris kominn á fremsta hlunn
mcð að spyrja um Dimitri barón von
Platonoff og konu lians, Nalösju von Fran-
zów, en hælti þó jafnan við það. Ef Natasja
kæmi ekki á hljómleika kósakkanna og not-
aði ekki þetta tækifæri til að hlýða á ætt-
jarðarsöngva á móðurmáli sinu þá hlaut
]iað að vera af því, að lhm hafði glevmt fá-
tækri og hrjáðri ættjörð sinni, sem ekkert
hafði að bjóða. En hjer í Frakklandi mundi
hún vitanlega njóta allra þeirra lífsins gæða,
sem hún hafði vanist frá blautu barnsbeini.
Og svo hafði hún vist líka glevmt bernsku-
vininum, sem bjargaði lífi hennar á hættu-
stund.
Þessar hugsanir voru Boris sifeld upp-
spretta þjáninga og kvala, sem urðu enn sár-
ari fyrir það, að hann gat ekki talað um