Fálkinn - 12.07.1940, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 338
Lávjett. Skýring.
1 í bátum. 5 blanda. 10 mannsnafn.
12 stjórna. 14 kvenheiti. 15 reykur.
17 ávextir. 19 ber. 20 sillur. 23
skánnnst. 24 svif. 20 fuglinn. 27
reykurinn. 28 konungur. 30 lægni.
31 veika. 32 smurningur. 34 til sölu.
35 munninn. 30 hrúgur. 38 gera við.
40 liðiS. 42 frysti. 44 bæn. 40 Veiði-
tæki. 48 spil. 49 gefa eftir. 51 gróð-
ui. 52' hávaða. 53 heitur dvalarstað-
ur. 55 bygging. 50 svarar. 58 mas.
59 lægja. 01 vondar. 03 dramb. (54
ílát. 05 skipað.
Lóörjett. Skýring.
1. sýsla. 2 bókstafur. 3 drykkjar-
áliald. 4 kínverskt fornafn. 0 sam-
stæðir í stafrófinu. 7 fjær. 8 spýr.
9 hæjarhluti. 10 fjall. 11 hrópar. 13
bætt við. 14 drykkur. 15 mannsnafn.
10 sígarettutegund. 18 titrar. 21
drykkur. 22 á reikningum. 25 hljóð-
aði. 27 fásjeð. 29 ungbarn. 31 rótar-
ávaxtar. 33 kvenheiti. 34 láthragð. 37
gælunafn. 39 mannsnafn. 41 gæta. 43
gælunafn. 44 ekkert undanskilið. 45
bílstjóra. 47 á litinn. 49 skammst.
50 læti. 53 tvistur. 54 drafla. 57
dönsk eyja. 00 biblíunafn. 02 guð.
03 skammst.
LAUSN KROSSGÁTU NR. 337
Lárjett. Ráðning.
1 manni. 5 slemm. 10 liamar. 12
átján. 14 annar. 15 hýr. 17 nálar. 19
fen. 20 tunnuna. 23 agi. 24 stef. 20
rúinn. 27 efað.28 aurar. 30 Ana. 31
klæða. 32 liróp. 34 alir. 35 keimar.
30 stansa. 38 ísar. 40 spól. 42 kúmen.
44 ras. 40 pruía. 48 Atli. 49 daunn.
51 amar 52 frí. 53 tossana. 55 aka.
56 tangi. 58 kar. 59 raðir. 01 sarga.
03 ömmur. 04 nánar. 05 ræsir.
Lóðrjett. Ráðning.
1 Mannerheimlínan. 2 ama. 3 nart.
1 nr. 0 la. 7 Etna. 8 mjá. 9 málafærslu
maður. 10 hnetu. 11 sýnist. 13 nagað.
14 afsal. 15 hnúa. 10 runa. 18 riðar.
21 ur. 22 nn. 25 Farísei. 27 Elinóra.
29 Róman. 31 klap]3. 33 par. 34 ats.
37 skaft. 39 lausar. 41 marar. 43
útrás. 44 rask. 45 snar. 47 Fakir. 49
do. 50 nn. 53 tign. 54 arms. 57 grá.
00 ami. 02-A.A. 63 öæ.
„Já, notið þjer hann líka?“
„Það fer eftir því, hvað jeg tek mjer fyrir
hendur á morgnana. Þegar jeg fer á skrif-
stofu mína í City fer jeg neðanjarðarbraut-
ina.“
Dálitil þögn. Hún braut heilann um, livað
segja skyldi.
„Hvernig líður yður i Palace Crescent,"
herra Ferrison?“
„Jeg veit varla enn. Hvorki vel nje illa.
En einhversstaðar verður maður að búa,
þegar eigið lieimili er ekki fyrir hendi og
það er ódýrara að búa svona út af fyrir sig.“
Strætisvagninn nam staðar á horninu.
Ferrison hjálpaði henni hæversklega inn i
vagninn. Þar var nóg rúm og hann settist
við hlið lienni.
„Hvar vinnið þjer?“ spurði hann.
,,í Vöruhúsi Mallorys.“
IJann var forvitinn.
„Það var skemtilegt. Jeg ætla lika þangað
í dag.“
„Svo. En ekki vinnið þjer þar?“
Hann liristi liöfuðið.
„En jeg vildi jeg gerði það, ef það er góð
vinna. Nei, jeg ætla að hitta einhvern kaup-
stjóranna. Ekki svoleiðis, að von sje um, að
mjer gangi betur þar en annarsstaðar.“
„Ilvað seljið þjer?“ spurði hún.
„Nýja hreingerningavjel,“ sagði hann. Sú
hesta í lieimi, ef einliverntíma næðist í mann,
sem nennir að hlusta á allar skýringar. En
það er nú fjandinn sá, að fult er af hrein-
geiníngarvjelum á markaðinum og alt of
mikið af mönnum, sem vilja selja þær.
Margar eru næstum því eins góðar og min,
en þó ekki alveg eins góðar.
Eins og flestir ungir menn, sem tala um
slarf sitt, varð hann dálítið ákafur. Hún gaf
honum auga. Jú, myndarlegur var liann, hár
og sterklegur, en þreytulegur í augum og
munnsvipurinn nokkuð beiskjublandinn.
„Sko til," sagði hann. Við framleiðum þær
i smáslöttum. Jeg og vinur minn eigum
einkaleyfið. Við höfum sjálfir fundið vjel-
ina upp og lagt í liana alla okkar skildinga.
Það er erfitt fyrir okkur að standast sam-
kepni við aðra, sem geta framleitt þær i
þúsundatali. En erfiðast er að fá menn ekki
til að reyna vjelina. Jeg hefi verið finim
sinnum í yðar verslun og ekki einu sinni
getað náð tali af kaupstjóranum.“
„Það gengur svo fyrir fleirum," sagði hún.
„Herra Simpkins er mjög svo önnum kaf-
inn“.
„Þekkið þjer hann?“ spurði hann.
„Jeg er í húsáhaldadeildinni", útskýrði hún.
„Jeg byrjaði á skrifstofunni, en var ekki
mjög dugleg við vjelritun jeg varð að
læra hana af sjálfri mjer, — svo að þeir
bórguðu mjer illa. Jeg komst að því, að af-
greiðslustúlkurnar fengu betra kaup, svo að
jeg fjekk mig flutta til við fyrsta tækifæri."
„Þekkið þjer nokkuð inn á hreingerninga-
vjelar?“
„Dálílið, enda þótt mín deild nái ekki út
yfir þær. Jeg' vísa viðskiftamönnunum hara
til unga mannsins, sem um þær sýslai'. En
jeg er viss um, að yðar vjel er ágæt.“
Eftir stutta þögn hætti hún við: „Ef til vill
sýnið þjer mjer hana einliverntíma.“
„Þá verðið þjer sú fyrsta í heila vilcu, sem
vill sjá hana,“ sagði hann gremjulega. „Jeg
heyrði reyndar ekki nafn yðar um daginn.
Jeg heiti Roger Ferrison.“
„Og jeg lieiti Audrey Packe.“
Hann kinkaði kolli, án þess að sýna nokk-
urn áhuga. „Það var svo margt fólk jiarna
kvöldið sem jeg kom. Jeg var mjög undrandi
yfir því, hjelt jietta væri lítið matsöluhús.
Það dró mig að, hversu ódýrt jiað var.“
„Jeg geri ráð fyrir, að jiað sje jiað, sem
freistar okkar flestra," sagði hún með nokk-
urri heiskju. „Samt býr jiarna fólk, sem lítur
út fyrir að vera auðugt. T. d. Flora Quayne,
unga, halta stúlkan. Hún gengur mjög vel
klædd, eins og þjer eflaust liafið tekið eftir,
fer í bíó og leikbús þegar liana langar til og
á sjerstaka bifreið. Finst yður hún ekki hríf-
andi ?“
„Hún er mjög lagleg," sagði hann. „Hvern-
ig slasaðist hún?“
„Það er sagt, að móðir hennar eða barn-
fóstran hafi litið slælega eftir henni í bernsku
hennar. Aananrs veit enginn um jiað með
vissu, nje lieldur hversvegna hún býr á Pal-
ace Crescent. Aðrir, sem eittlivað virðast eiga
eru Luke, lir. Bernascon og Padgliamhjónin.
Jeg skil ekki hversvegna þau búa hjerna. Það
er ekkert dregið frá, þó að þau borði úti, og
jeg hef tekið eftir, að jiað kemur oft fyrir.
„Þjer eruð líklega hagsýn ung stúlka,“
sagði hann brosandi. „Er jiað ekki Luke, sem
situr við borð frú Dewar ? Hvað starfar hann
í rauninni?“
Hún hristi höfuðið.
„Það veit enginn. Þetta cr hið leyndar-
dómsfulla við okkur öll í Palace Crescent.
Jeg hefi búið í ýmsum öðrum matsöluhúsum,
jiað er ef til vill jiess vegna, að jeg lek eftir
því. Hjer talar enginn um viðskiftamál sin,
hver sem Jiau eru. Eina undantekningin er
Frida Medlincott, unga stúlkan, sem er að
reyna að komast að við leikhúsið. Hvað öll
hin snertir, er aðeins hægt að geta sjer til,
hvað þau starfa. Mjer finst jiað oft dálitið
grunsamlegt."
„Skyldi virkilega vera eittlivað leyndar-
dómsfult við Palace Crescent?" sagði hann
og brosti vantrúaður á svip. „Mjer finst við
öll, nema ungfrú Quayne, líta út fyrir að
vera eins og fólk er flest."
Unga stúlkan við lilið hans horfði undr-
andi út um glugga strætisvagnsins. Hr. Luke,
kunningi þeirra frá matsöluhúsinu, sem jvau
v.oru rjett liætl að tala um, lmfði verið stöðv-
aður af hinni ógurlegu umferð, og heið i
vagni sinum nálægt strætisvagninum. Hann
horfði kæruleysislega í kring um sig og kom
jiá auga á jiau í gegnum gluggann. Hann
brostj til þeirra og tók ofan. Ef til vill var
liann líka hissa á að sjá jiau.
Hr. David Gedge, einn af yfirdeildarstjór-
unum hjá Mallory, stóð ánægjulegur á svip
og horfði á mikil innkaup, sem gerð voru i
lians deild. Afgreiðslustúlkan var eftirlæti
hans og hann gelck til hennar á eftir til að
hæla henni.