Fálkinn - 25.10.1940, Blaðsíða 13

F Á L Ií I N N
13
KROSSGÁTA NR. 353
Lúrjett. Skýring.
1. eyja, 5. skraut, 10. reitum, 12.
burt, 14. númer, 15. svar, 17, hafrót,
19. stúlka, 20 rithöfundur, 23. drykki,
24. býli, 26. skeri, 27. tímabilið, 28.
tuska, 30. hviift, 31. sól, 32. veiki,
34. eldfjalli, 35. samruna fljóta, 36.
skyndilega, 38. tóma, 40. sönglag,
42. kinda, 44. strá, 46. vambir, 48.
brúkuðu, 49. leikfang, 51. tútta, 52.
maður, 53. bætti, 55. ríki, 56. búska, 58.
á í Þýskalandi, 59. sveimir, 61. skaga,
63. heill, 64. Asíuríkis, 65. hendi.
Lóffrjett. Skýring.
1. stjörnuþykkninu, 2. hreyfing,
3. góðmálmur, 4. forsetning, 6. frum-
efni„ 7. mynni, 8. neyðarmerki, 9.
athugunarstöðvunum, 10. reiði, 11.
fjárgeymsla, 13. verkfærin, 14. líkur,
15. maður, 16. mann, 18. skelfur, 21.
viðureign, 22. frumefni, 25. skinu,
27. aðfengiðs, 29. kolvitlausa, 31.
gorti, 33. óhreinka, 34. kona, 37.
dýr, 39. spönginni, 41. trylltar, 43.
óhrein, 44. skáldá, 45. skelin, 47.
hellir, 49. býli, 50. forsetning, 53.
hanga, 54. slæma, 57. nálægt, 60
tryllt, 62. úttekið, 63. ryk.
LAUSN KROSSGÁTU NR.352
Lárjett. Ráffning.
1. Tyrki, 5. íshaf, 10. aular, 12.
Baula, 14. efnin, 15. ost, 17. drafa,
19. ydd, 20. Indland, 23. til, 24. raul,
26. ódaun, 27. anni, 28. Alúrn, 30. int,
31. efinn, 32. stút, 34. einn, 35. Akur-
ey, 36. ótrega, 38. Eglu, 40. anis, 42.
skyri, 44. brá, 46. athug, 48. kúti,
49. hrætt, 51. angi, 52. ala, 53. þrótt-
ur, 55. ill, 56. nabbi, 58. kúa, 59.
ölfus, 61. náinn, 63. erjur, 64. tonni,
65. ilsár.
Lóðrjett. Ráðning.
1. tundurskeytabát, 2. yli, 3. rani,
4. kr., 6. S.B., 7. hadd, 8. aur, 9.
flatningshnífur, 10. afdal, 11. ís-
land, 13. afinn, 14. eyrar, 15. Oddi,
16. taut, 18. alinn, 21. no., 22 NN.,
25. lútugri, 27. afneita, 29. nurli, 31.
eirna, 33. Teu, 34. eta, 37. Æskan,
39. grætur, 41. Egils, 43. kúlan, 44.
brók, 45. átta, 47. uglur, 49. hr.,
50. Tu, 53. þinn, 54. rörs, 57. bíó,
60. ljá, 62. NN, 63. el.
„Það lítur lielst út fyrir, að allir skoði
þetta sem grin,“ sagði Padgham. „ En því
meira sem jeg liugsa um þetta mál, því meiri
ráðgáta verður mjer það hvað eiginlega vak-
ir fyrir þessum mönnum.“
„Jeg skal segja yður að hverju þeir eru að
leita,“ sagði Roger Ferrison. „Jeg frjetii það
þegar jeg var að horða morgunverð í City í
dag. Þeir vilja klófesta gimsteinaræningjana
frá Burlington Gardens.“
„Hvernig dettur yður í lntg, að þeir liafi
verið að leita að þeim hér?“ spurði Luke.
„Blöðin segja, að þessir gimsteinaþjófar sjeu
úr alræmdum bófaflokki, sem hafi aðalað-
setur sitt í nálægri borg.“
„Evening Standard segir, að glæpamenn-
irnir hafi reynt að sleppa burt eftir Hammer-
smith Road, og þar skildu þeir vagn sinn
eftir ljóslausan, svo að lögreglan ók á hann.
Það var áreksturinn, sem við heyrðum hing-
að inn,“ sagði Roger.
„Jeg held, að þetta sje rjett hjá Ferrison,"
sagði Barstowe. „Jeg held, að ræningjarnir
frá Burlington Garden hafi reynt að flýja
um þessa götu og að það hafi verið vagninn
þeirra, sem ekið var á hjer við hornið. Jeg
er viss um, að Rudlett lögregluforingi og
menn hans voru að leita að þeim, en hvers-
vegna þeir leituðu hjer er mjer torskilið.
Þann tíma, sem jeg hefi búið hjer hefir
aldrei verið leigjandi, sem verið hefir tor-
tryggilegur á nokkurn liátt.“
Nú kom frú Dewar inn, — líka nokkrum
mínútum fyr en vant var. Hún ávarpaði fólk-
ið rólega en alvarlega.
„Jeg veit að mjer ber að biðja yður afsök-
unar,“ sagði hún og leit á Luke fyrstan allra.
,.Það er 'mikil lineisa fyrir mig, að liúsið
skuli vera þannig rannsakað og allir leigj-
endurnir ónáðaðir að nóttu til. Jeg veit ekki
hvort lögreglan veitir mjer nokkrar bætur
eða afsökun, en jeg bið yður að vera þolin-
móð.“
„Kæra frú Dewar,“ sagði Luke. „Jeg veit
að mjer er óhælt að votta yður dýpstu samúð
fyrir hönd okkar allra, sem hjerna erum
stödd. Jeg er sannfærður uin, að innan
skamms biðja yfírvöldin yður afsökunar.“
„Jeg held, að frú Dewar óttist, að við flytj-
um hurt vegna þessarar dularfullu rann-
sóknar svona rjett eftir dauða Dennets
offursta“, sagði' Flora Qayne. „Jeg lýsi þvi
yfir sjálfrar mín vegna, að jeg verð kyr.“
„Eins jeg,“ sagði Luke.
„Jeg líka,“ sagði Bernascow.
„Og ég og konan mín,“ kvað Padgham.
„Mjer mundi aldrei detta til hugar að
flytja,“ sagði Ollivant.
„Heldur ekki mjer,“ sagði Lashwood.“
„Hvað okkur systrunum viðvíkur," sagði
jómfrú Clewes, „þá vonumst við eftir að fá
að vera kyrrar þar til að aflokinni yfirheyrsl-
unni á föstudaginn. Úr því er ekki gotl að
vita hvað við gerum, enda fer það eftir
kringumstæðunum.“
Roger og Audrey litu snöggvast livort á
annað.
„Má jeg svara fyrir okkur ungfrú Packe
bæði, frú Dewar?“ sagði Roger. „Af sjer-
stökum ástæðum verðum við að flytja. En
það kemur ekkert þessum sorgarathurðum
við. 'Við ætlum nefnilega að gifla okkur og
ungfrú Packe hyggst að flytja til frænku
sinnar hjer í London og fær þar aðstoð við
nauðsynlegasta undirbúning.“
Nú hófust liamingjuóskir. Josepli bar
sherry-glös á milli, Jkurtéis en ófimlegur.
Luke hafði pantað sherryið. Allir drukku
hjónaefnunum til.
Nú tók frú Dewar aftur til máls.
„Jeg* þakka ykkur öllum saman fyrir. Jeg
leyfi mjer að taka undir heillaóskirnar til
ungfrú Packe og herra Ferrisons. Hefði
öðfuvísi staðið á liefði jeg óskað þess, að
þau dveldist hjer áfram. En þar sem þetta
er fyrsta trúlofunin hjerna í húsinu vildi
jeg mega bjóða ykkrfr í smáveizlu eitthvert
kvöldið i næstu viku.“
Audrey Packe varð sem snöggvast gripin
af tortryggni og hefði helst kosið að afþakka
boð frú Dewar. En svo sá hún að jiað gat
ekki gengið, enda engin ástæða til þess að
móðga frú Dewar. Auk þess var Roger mjög
ánægjulegur á svip.
„Við erum bæði mjög glöð ýdir þessu vin-
gjarnlega boði yðar, frú Dewar,“ sagði hann,
„og tökum þvi fúslega. Ekki satt, Audrev?“
„Jú, auðvitað,“ sagði hún.
XXII.
Frida Medlincott gekk niður Shaftesbury
Avenue og var í versta skapi. Það rigndi ög
hún var með nýjan hatt hatt, en regnhlíf-
arlaus.
„Sælar verið þjer.“
Hún hrökk við. Ókunn, þægileg rödd á-
varpaði liana. Það var ungur og myndarleg-
ur maður með stóra regnhlíf í hendinni.
Hann var gletnislegur á svip og henni fanst
hún kannast við andlitið.
„Jeg er smeykur um, að þjer þekkið mig
ekki aftur,“ sagði hann.
„Mjer finst jeg hafa sjeð yður nýlega,“
sagði hún.
„Við sátum saman i rjettarsalnum um
daginn,“ sagði hann, ,„Munið þjer ekki eftir
þegar gamla konan stóð upp og bauðst til
að vísa á morðingja Dennets ofursta?“
„Ó, nú man jeg,“ sagði hún og henni
Ijetti fyrir brjósti. „Þjer voruð einmitt svo
þægilegur og hjálpsamur."
„Má jeg ekki halda því áfram núna?“
sagði liann. „Jeg hýð yður skjól undir regn-
hlífinni minni. Eða á jeg að ná í hifreið?
Hvert ætlið þjer?“
Hún hrosti við honum. Svona vildi Frida
Medlincott einmitt hafa ungu mennina.
„Jeg ætla ekkert sagði hún. „Jeg var að
reyna að kóma mjer að við leikliúsið, en
það gekk ekkert. Bara að jeg komist ein-
hversstaðar í skjól, svo að hatturinn minn
eyðileggist ekki. Jeg vif komast einhvers-
staðar inn þar sem hægt er að fá eitthverl
eiturhras að drekka.“
„Sldnandi hugmynd,“ sagði hann. „Jeg
þekki einmitt stað, þar sem hægt er að fá
alveg skínandi gott eiturbras. Það er á
Ronnies Bar. Jeg var einmitt að hugsa um
hvað jeg gæti fundið mjer til afsökunar fyr-
ir þvi að fá mjer einn cocktail svona
snemma dags. En svo drykkfeldur er jeg
/