Fálkinn - 18.09.1942, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
5
Motufg
tu tfetf &* RaHrt* a*tf a*r ötMn>ft$ds* aes M&mfík,&#**' ttvrfrðv *
•4lð*áií-t&*mit *fOé a>'t nvgeeetftvttft vmk4*r*.<t ut*4 4ít WÉw
BrenstrutUi (CTf-■:>>«

HO CHS Tf' M£*SCHlfCnf«*+*\
. r; , e\ SieOElUNÚ
. ’£tN2iEHBA8$ FLí/CH
/ * * 7 :
Dtg WÍLTfiAUM -fiAK£r£
KOMMTAUffOO /rm'
UHBeMANNTEB
REOtSTfUEfí'BAUQN *
* HOZHSTi VMXAtí'-
■*"" EftURTfOH ,

_ j^^PfCOARD -MPFt'R BALLON
»
afífíus^wotffCN
.teJ
nuGzctie-nq'ncH-
Cuntnus
WOlKf.lt
Myndin sýnir hve hált ýmsir menn hafa komisl, ennfremnr hieð mann-
lausra loflbelffja at/ byssnkúlna. Þærhafa komist i Dti km. hteð.
Innan japanska keisaradæmisins
ern 25 miljón landráðamenn —
„fimta herdeild“ — sem regnir að
vinna Japönnm ult þttð ógagn, ser.i
unt er. Þetta eru Kóreubúar, sem
enn hafa ekki látið bugast, þrátt
fgrir kúgun Japana i þrjátíu og
tvö ár. ----- —
^ USTUR í sundið, sem í»reinir
Japanseyjar frá meginilandi As-
íu skerst langur og mjór skagi, sem
Japanar hafa kallað „rýtinginn sem
miðað er a hjarta Japans“. Japan
varð að heyja tvö stríð, við Kín-
verja og Rússa, áður en þvi tókst
að innlima Kóreu árið 1910 og ná
fótfestu á meginlandinu. Fólkið var
kúgað, járnbrautir lagðar, hafnir
gerðar fœrar hafskipum, og Kórea
varð útgönguvirki Japana, og gerði
þeim fært að ráðast á Mandsjúríu.
1 dag er Kórea máske viðkvæm-
asti staðurinn i bakverði japanska
keisaradæmisins. Það er juir, sem
búist er við að fyrsta innanlands-
byltingin komi. Það er jiarna, sem
Japanar óttast mest l)að, sem jjeir
kalta „hættulegar hugsanir“ um
frelsi. Tuttugu og fimm miljónir
Kóreubúa eru að búa sig undir dag
hefndarinnar, og þeir hafa trú á,
að sá dagur sje að nálgast. Þeir eru
of máttlitlir til þess að geta aðhafst
nokkuð upp á eigin spýur, en hafa
verið að biða eftir hentugu tæki-
færi -— að stríð yrði milli Japana
og Bandaríkjanna eða milli Japana
og Rússa, en þau stríð hafa þeir
verið fullvissir um að myndu koma.
Þeir hafa ekki viljað hefjast lianda
upp á von og óvon, því að þeim
var ljóst, að ef þeir sigruðu ekki í
uppreisninni þá mundu þeir verða
afmáðir með öllu. Japan svífist
einskis til þess að halda inngöngu-
dyrum sinum opnum inn í megin-
land Ástralíu.
Það hafa fáar frjettir borist frá
Kóreu siðan árið 1931, þvi að landið
býr við. stranga lögreglustjórn. Rit-
skoðunin er futlkomin. Upp á síð-
kastið hefir ekki einn einasti er-
tendur blaðamaður fengið að dvelja
i landinu. Þessir fáu trúboðar, sem
þarna eru, ljora hvorki að skrifa
nje tata, jafnvel eflir að þeir eru
komnir lieim tii sín. Og það er að
vísu rjett, að fátt merkilegt hefir
slceð jjarna siðusu árin, — svo frá-
bært hefir fyrirkomulag kúgunar-
innar verið. Fjöldi fólks situr í
fangelsi j)ar, að mestu leyti fyrir
pólitisk afbrot. En með allri sinai
kúgun og dugnaði jiefir Japönum
atdrei tekist að koma á nokkurri
samvinnu við Kóreubúa. Þeir fáu.
Veikasti blettur Japana
Eftir Nym Wales.
sem látast hafa samvjhhu við Jap-
ana liafa sínar ástæður til þess
sem sje að ná í vitneskju, sem þeim
megi að lialdi koma i framtíðinni.
Það eru ,að vísu til kóreanskir leigu-
þjónar, sem sigla í kjölfar japönsku
hersveitanna til jjess að selja |)eim
ópíum eða stunda aðra glæfravinnu,
en þessi aflirök eru ekki mörg og
sæta fyrirlitningu almennings, enda
eru margir þeirra gamlir glæpa-
menn.
T APANAR hafa aldrei ])orað að
stofna eígin bygðir i Kóreu, eins
og gert hefir verið i flestum ný-
lendum, nje að láta landsbúa sjálfa
gegna stöðum í stjórninni. Og fram
að 1938 þorðu þeir ekki einu sinni
að nota Kóreumenn tit herþjónustu
utan landsins. Þeir fáu, sem kall-
aðir voru til herþjónustu virðast
liafa gej-t samsæri undir eins og
þeir voru komnir i herinn, þeir
drápu japön^ku liðsforingjana og
struku svo og gengu í kóreanskar
sjálfboðasveitir. Siðan hefir lítið
spurst til Kóruuhermanna í jap-
anska hernum. Kóreubúar og Jap-
anar munu vera sammála um, að
Japaninn þori aldrei að treysta
Kóreunianninum, og láti sjer ekki
hótanir lians í ljettu rúmi liggja.
Þannig hefir Kóreubúum verið ó-
kleift að grípa til vopna og gera
uppreisnir, en innrásir hafa verið
gerðar í landið úr Mandsjúríu, en
þar eru um miljón Kóreubúar í út-
legð. Á hverju einasta ári síðan
1909 hafa þeir gert árásir á landa-
mærin, drepið japanska embættis-
menn og unnið ýms spellvirki. Og
Kóreubúar heima fyrir hafa haldið
uppi sífeldri og virkri óhlýðnibar-
áttu, eigi ósvipað og Gandhi prje-
dikar. Japanar hafa reynt að kúga
Kóreubúa tit þess að læra japanska
tungu, að tilbiðja helgidóma jap-
önsku trúbragðanna en afneita krist--
inni trú. Kúgararnir liafa reynt að.
innræta Kórebúum hugsunarhátU
trú og menning tiins gamla ljens-
herraveldis; til þess að bæla niðim
hinar „hættulegu hugrenningar", en
koma á japanskri menningu i verk-
legum efnum á yfirborðinu, bæði i
samgöngum og iðnaði. En fáleik--
arnir milli kúgarans og hinna kúg-
uðu hafa farið sívaxandi.
í fyrsta lagj stafar þetta af þvi,,
að í Kóreu eru erfið fjárhagsleg
viðfangsefni fyrir hendi, sem Jap-
önum hefir ekki tekist að ráða fram
úr, Landið er í hálfgerðu miðaldar-
ástandi og framfarir engar. Japanir
liafa verið of illa stæðir fjárhagslega
til j)ess að þeir gætu komið nauð-
synlegum umbótum í framkvæmd.
Vegna fátæktar sinnar hafa Japanar
bygt upp stórveldi sitt með því að
íæna lönd þau, sem þeir bafa lagt
undir sig, þeir hafa sligað fólkið
með gífursköttum og látið greipar
sópa um það, sem hægast var að
ná til, en aldrei hafa þeir haft fram-
kvæmd i sjer til j)ess að koma upp
iðnaði, sem hægt væri að græða á,
nje koma landbúnaðinum í Kóreu
i arðvænlegt horf. Þetta er hinn
arfgenga veila í nýtendupólitik Jap-
ana allstaðar — hörgull á fjármagni
til að leggja i umbætur. Áður en
Japanar fóru í strrðið höfðu þeir
cinokun á meira en 85% af utan-
ríkisverslun Kóreu. Og ágóðinn af
l>essari einokunarverslun hefir alt-
ur runnið i það að byggja úpÞ
vígvjetina japönsku.
Það er ekki lega Kóréa-skagans,
sem gerir tandið þýðingarmest i nú-
verandi styrjöld, heldur hin sterka
Frh, á bls. lá.
Prófessor Langmuir liefir gert
uppgötvun, seni talið er að hafa
muni mikla þýðingu fyrir hálofts-
flugið. Hann hefir getað framleitt
vatnsefni í nýju ástandi, svonefnt
atómbrint. Þetta efni hefir afar mik-
ið hitagildi að tiltölu við þyngd og
ætti.því að verða hentugt eldsneyti
fyrir eldflugurnar. Eitt kíló af púðri
hefir 1420 hitaeiningar, kíló af vatn-
efnis- og súrefnisblöndu 3860 hita-
einingar en kíló af atómbrinti 34.000
hitaeiningar.
Ferð til tunglsins með eldflugu,
sem knúð væri áfram með atóm-
brinti mundi elcki þurfa að kosta
nema fimm daga báðar leiðir, þ. e.
sama tíma og stóru skipin eru að
komast milli Evrópu og Ameríku.
Eldflugurnar mundu hafa stórfelda
þýðingu fyrir samgöngurnar á hnett-
inum. Þær mundu ftjúga á nokkrum
mínútum milli heimsálfanna og ekki
vera nema stutta stund að fará
kringum hnöttinn.
Sá maður sem mest hefir unnið
að tilraunum með eldflugur siðustu
árin er ameríkanski prófessorinn
Goddard. Hann hefir sent fjölda af
eldfiugum upp í liáloftið og hafa
sumar þeirra ekki fundist aftur. —
Hvað sem öllum tunglferðum líð-
ur j)á er hitt víst, að eldflugan get-
ur, í tíð þeirra sem nú lifa, orðið
samgöngutæki milli staða á lmett-
inum. Menn hafa smíðað vjelknún-
ar flugy'jelar, sem ætlaðar eru til
])ess að Hjúga um háloftin. En eld-
flugan er miklu einfaldari en nokk-
ur flugvjel — hún er vjelarlaus og
notar eldsneytið beinlín-
is til að spyrna sjer á-
fram. Sparar alla hreyfla
og er ekki háð vjelarbil-
unum.
Eldflnga að lenda. Þá er skotiý eldtun
fram til þess að draga úr ferfíinni.
Eldflygá afí koma til tunglsins.
............♦
oy<" (futrfí Mofi
P-e .V*,í josí drr Rithtif ■! J
pi.í Bremse V/