Fálkinn - 08.01.1943, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
GERIST ÁSKRIFENDUR PÍLKÁKS HRINGIB (2210
KROSSGÁTA NR. 439
Lúrjett. Skýring.
1. Titra, 5. liræddur, 10. mánaS-
arheiti, 12. spil, 13. kvæði, 14. vara-
söm, 16. Dýr, 18. ófríð, 20. skipar,
22. hamingjusamur, 24. væl, 25.
steinar, 26. bit. 28. grastó (eignari'.
fleirt..), 29. skólastj., 30. skora, 31.
lón, 33. hreifing, 34. fjötra, 36. líf-
færi, 38. stjórna, 39. veiðitæki, 40.
for, 42. talað, 45. umrót, 48. knatt-
spyrnufjelag, 50. granna, 52. hróp,
53. hlumma, 54. farvegur, 56. and-
þyngsli, 57. nudda, 58. strjúka, 59.
keyrir, 61. ólæti, 63. svindl, 64.
veggur, 66. tætingur, 67. gramur, 68.
eyða, 70. fjölda. 71. hristi, 72. iðn-
aðarmenn.
Lóðrjett. Skýring.
1. gleypa, 2. góð, 3. vik, 4. tónn,
6. tveir ólikir, 7. lögur, 8. kornvara,
9. hringlaði, 11. spott, 13. dæld, 14.
græða, 15. jörð, 17. lagleg, 19. skvetti
20. kantur, 21. erfiði, 23. karlmanns
nafn, 25. veit, 27. liávaða, 30. siktar,
32. skran, 34. litur, 35. skref, 37. ut-
an þess, 41. hálkt, 43. spir, 44. ilál,
45. lireinsa, 46. fæða, 47. atliugar,
49. mön, 51. síðar, 52. áhlaup, 53.
fiskur, 55. fáein, 58. skip, 60. rið,
62. veiðitæki, 63. pússa, 65. fiska, 67.
mar, 69. nær, 70. fornafn.
LAUSH KR0SS6ÁTU NR.438
Lárjett. Ráðning.
1. hleri, 5. ófrek, 10. svefn, 12.
Solon, 14. speki, 15. bug, 17. kisan,
19. ker, 20. raunina, 23. núa, 24.
arfa, 26. angra, 27. eimr, 28. stirt,
30. art, 31. linar, 32. smáa, 34. farg,
35. ósmurð, 36. sakkan, 38. tjóa, 40.
skel, 42. skjól, 44. mær, 46. Aroma,
48. slór, 49. sóðar, 51. afar, 52.Aar,
53. Eskimóa, 55. org, 56. rúinn, 58.
ant, 59. farða, 61. fnýsa. 63. Barða,
64. nakta, 65. særða.
Lóðrjett. Ráðning.
1. hverfisstjórinn, 2. lek, 3. efir,
4. R.N., 6. F.S., 7. roka, 8. Eli, 9.
kosningaloforða, 10. spert, 11.
hungra, 13. nauma, 14. skass, 15.
buna, 16. girt, 18. narra, 21 aa, 22.
na, 25. armmjór, 27. eirkera, 29.
táuól, 31. lakka, 33. Ara, 34. fas, 37.
ussar, 39. ræðinn, 41. farga, 43.
klauf, 44. móka, 45. ramt, 47. marða,
49. s.s., 50. ró, 53. ensk, 54. afar,
57. nýa, 60. arð, 61. at, 63. bæ.
klæddur búningi, seni hann hafði smám-
saman safnað að sjer i stúkunum, sem
hann hafði verið fjelagi i. Líktist klerkur
þá einna mest kynblendingi af Lee hers-
höfðingja og Nelson aðmíráli. Næst gekk
hljómsveit borgarinnar, að frátöldum
þeim, er bljesu bassahornið og smáflaut-
una, Jíví Jiessir tveir menn voru í opin-
berri Jjjónustu og áttu atvinnu sína að
Jiakka Dorta og mönnum hans. A eftir
liljómsveitinni kom fríð fylking af kven-
lólki úr Baptistasöfnuðinum, allar klædd-
ar sem englar og syngjandi hástöfum:
„Fram, kristni her ....“, með undirleik
liornaflokksins frá Mylluborg, en rjett á
eftir Jjeim var sendinefnd frá Kvenfjelags-
sambandinu, undir forystu frú Jenkins,
sem var al-hvítklædd og með flannastór-
an rauðan kross, rjett neðan undir farar-
stjóramerkinu. Helmingurinn af þessari
fylkingu har bensínkyndla, en hinn helm-
ingurinn spjöld með áletrunum eins og
þessmn: „Hvernig er það með dómhúsið?“
„Franklinstræti verður að loka!“ „Borg-
arar! rísið upp og kjósið gegn Dortaklik-
unni!“ „Hver græddi mest á göturæsinu í
Álmagölu?“ o. s. frv.
Þriðja fylkingin var verst sett í blysför-
inni, þvi að hún hafði lent á vitlausum
stað, þegar merkið var gefið til brott-
göngu. Þetta var nefndin frá Árbekking-
um, undir stjórn Gasa-Mariu, og var af
ýmsu tagi: eyrarvinnumenn, iðjuleysingj-
ar og gestir Gylta Hússins. Þessi fylking
hafði fjölda blysa og fjöldann af spjöld-
um, sem á stóð t. d.: „Verður er verkamað-
urinn launanna.“ Hversvegna eigum við að
vinna fyrir Dorta gamla?“ „Gerið Flesju-
borg byggilega fyrir heiðarlega verka-
menn.“ „Hvernig var Jjað með útboðið á
vatnsveitunni?" Helmingurinn af þessari
fylkingu v,ar hálfkendur og því fór gang-
an ekki fram eftir ströngustu dansreglum,
en hinsvegar sungu menn vísur og söngvn
af ýmsu tagi, ekki alt sem fínast, í kapp
við „Fram, kristni her ....“, sem leikið
var af Mylluborgarhljómsveitinni, skamt
fyrir framan og sungið af hvítklædda
englakórnum. Frú Jenkins túlnaði út af
reiði, í fararbroddinum -fyrir sinni fylk-
ingu, en nú var of seint að breyta skipu-
laginu, svo að þetta varð svona að vera.
Allur hópurinn var kominn langleiðina að
torginu, þegar lienni datt í liug, að Jabbi
Nýborg hefði kanske ekki skipað hernum
þannig í fylkingu, jafn óviljandi og hann
vildi vera láta.
Fyrir aftan eyrarvinnumennina, og ef
til vill full-nærri þeim, kom annar hópur
af hvítum englum, en þetta voru Methó-
dista-englar, undir stjórn prests síns, sem
einnig reið hvítum hesti. Næst komu skáta-
fjelög drengja og stúlkna og síðast en ekki
síst kom sendinefnd utan úr sveitunum,
undir stjórn Jabba Nýborg, sem var alt of
feitur til þess að sitja á hesti, en ók þess i
stað í fornlegunr vagni, sem einhver hafði
grafið upp einhversstaðar, en fyrir hann
var beitt tveim líkvagnshestum. Fæstir
þessir fulltrúar sveitanna voru yngri en
fimtugir, en margir um sjötugt. Þeir riðu
smalahestum og liöfðu tíupotta hatta á
höfði og „ferleg stígvjel fótum á“, sem ekki
höfðu á neinum mannsfótum sjest, síðustu
fimtán árin. Sumir þeirra voru líka í Indí-
ánabúningum, en allir hóuðu og æptu, svo
Methódistaenglarnir fyrir framah þá voru
si og æ að fara út af laginu. Gömlu karl-
arnir höfðu alveg slepl sjer lausum og ,
viskíflöskur gengu milli þeirra, af einum
hnakkboganum á annan. Samúel gamli
reið síðastur og hafði meðferðis nýjung,
sem engum hinna hafði dottið í hug.
Hann hafði fengið lánuð görnul föl af
Jabba vini sínum og troðið þau full af
heyi, en utan á var letrað með hrossaletri:
DORTI GAMLI. Um hálsinn á Jæssari
mannsmynd var hestasnara og síðan reið
Samúel áfram og dró Dorta á eftir sjer í
moldinni, en öðru hvoru rvkti hann fasl í
snöruna, og J)á æptu hinir karlarnir fagn-
aðaróp.
Fram með allri skrúðgöngunni hlupu
blaðastrákar og útbýtlu eintökum af Gunn-
fánanum, Jjar sem skýrt var frá árás fant-
anna á prentsmiðju blaðsins.
Skrúðgangan gekk nú eftir fjölförnustu
götunum og be>rgði loks inn í Aðalstræti,
á leið lil torgsins. Þar hafði feiknalegur
mannfjöldi safnast saman og húrralirópin
hófust jafnskjótt sem Baptisaengarnir
skálmuðu inn á torgið, en náðu hámarki
sínu þegar Jabbi Nýborg og „sveitadreng-
irnir lentu þar.
Þegar skrúðgangan kom að lnisi Gunn-
fánans, var alt starfsfólk blaðsins þar úti
i glugga. Ríkharðs brosandi, en frú Lýðs
stóð við hlið hans með tárin í augunum.
Hver flokksforingi heilsaði fagurlega að
hermanna sið, er flokkur hans fór fram
hjá. Englarnir hófu upp: „Fram, kristni
her ....“, en Árbekkingar hrópuðu húrra
og sungu eina af úrvalsvísum sínum, en
sveitamennirnir æptu meira en nokkru
sinni áður. Enginn þeirra tók eftir Jjví, að
þarna var verið að hylla, ekki einungis lir.
Ríkharðs og frú Lýðs, heldur líka Gasa-
Maríu, Öddu og blökkuskáldið, frænda
hennar. Því Gasa-María var einnig þarna,
enda þótt liún væri svo hæversk að standa
aftarlega, og skemti sjer vel. Ilún fjekk
sjer „einn gráan“ með Yilla Frikk, sló á
herðarnar á honum, svo Mörtu konu hans
alveg ofbauð, og sagði: „Við skulum ganga
frá þessum djöflum.“
En Villi svaraði: „Flesjuborg liefir aldrei
verið svona fjörug síðan á landnámsöld.“
Aumingja Sjana var sú eina, sem virtist
eklci skemta sjer. Hún dró sig í hlje og
Ijest vera niðursokkin í „New York Times.“
En í hjarta sínu var hún hrædd. í nolckra
daga hafði hún orðið vör við einhverja
ólgu í allri borginni, og nú virtisl þessi
ólga ætla að ná liámarki sínu. Sjálf vissi
hún ekki almennilega við hvað hún var