Fálkinn - 21.05.1943, Blaðsíða 5

F Á K I N N
5
Úr hestvík við Þingvallavatn. Vigf. Sig.
ina og sofnaði aftur. Löngu
seinna vaknaði jeg, sá að degi
var tekið að halla, hnippti þá í
manninn minn, sem aldrei liafði
rumskað og vakti hann. Stóð-
um við þá upp og hristum okk-
ur, gengum niður á Þingvöll
og mættum þar öllu fólkinu,
sem var að koma af fundinum,
því fundurinn var búinn. Hitt-
um við ýmsa kunningja svo sem
Árna og foreldra mína og var
nú byrjað að leita fyrir sjer um
gistingur Foreldrar mínir ætl-
uðu að gista á Brúsastöðum
um nóttina og leituðum við þvi
fyrst til Sigmundar bónda, en
hann vissi ekkert hvernig hög-
um var liáttað heima lijá sjer
og vísaði okkur til Björns Jóns-
sonar og þeirra forsprakkanna.
Gengum við síðan frá Herodesi
til Pílatusar og vísaði hver frá
sjer og að lokum var ekki ann-
að fyrir liendi, en að ríða suð-
ur um nóttina og slóst Árni í
förina með okkur. Vorum við
hjónin á einu máli um það, að
v þetta ferðalag liefði ekki mátt
tæpara standa. En við hugguð-
um okkur við það, að sunnu-
dagur væri að morgni og skyld-
um við þá gera okkur glaðan
dag í bænum. Riðum við svo
suður um nóttina, í svarta þoku
og súld og komum dauðþreytt
til bæjarins kluklcan að ganga
fimm um morguninn. Voru þá
engir strákar á ferðinni til að
flytja hestana, spretti þá aum-
ingja maðurinn minn af og
flutti sjálfur hestana inn fyrir
Laugar. En jeg valdi mjer hið
góða hlutslcifti og fór að hátta.
Einhverntíma komst maðurinn
samt i rúmið og sváfum við
síðan bæði sætt til klukkan að
ganga tíu um kvöldið og höf-
um við víst lielst skemt okkur
við að vera útsofin, það sem
eftir var dagsins.
Síðar um sumarið lögðum við
í annan leiðangur til Þingvalla.
Það var 1. ágúst, en 2. ágúst
áttu hátíðahöldin fyrir konung-
inn að fara fram. Ætluðum við
þá að kanna ókunna stigu og
fara Dyraveg, sem er með
skemlilegri leiðum lijer nær-
lendis. Liggur vegurinn með rót
um Hengilsins og í gegnum
nokkra af Hengladölunum, en
þeir eru, eins og ýmsir munu
kannast við, eitt af þvi, sem
er óteljandi hjer á landi. Kem-
ur maður svo ofan í Grafning.
Vísaði Ogmundur Sigurðsson
skólastjóri okkur rækilega til
vegar, áður en við lögðum af
stað og áttum við ekki að geta
vilst, enda gerðum við það ekki,
að svo miklu leyti, sem við fór-
um að lians tilsögn.
Við lögðum af stað úr bæn-
um um miðjan dag og var þá
krökt af fólki upp um alla vegi.
Komumst við í fylgd með mönn-
um úr Landsbankanum, Alberti
Þórðarsyni bókara, Guðmundi
Loftssyni, konu hans og mág-
konu og með þeim var enn-
fremur vinur okkar, Sigurður
Eiríksson regluboði. Ekki man
jeg hvort þau ætluðu upphaf-
lega sömu leið og við, en þau
slóust að minsta kosti í förina.
Sigurður hjelt þvi reyndar fram
alla nóttina, að við hefðum al-
drei á Dyraveg komið og vær-
um alt af að villast, en við ljet-
um það eins og vind um eyrun
þjóta.
Við fórum út af aðalveginum
í Svínahraunsbrúninni og fylgd-
um lienni síðan og götutroðn-
ingum nokkrum, þangað til
komið var í Engidal og Marar-
dal. En þegar þeim sleppir er
farið yfir liæð eina litla eða
þröskuld í dal, sem jeg þekki
ekki nafnið á, en úr lionum
kemur maður í Dyradalinn, er
hann grösugur í botninn eða
var það á þeim árum, en við
endann á honum eru Dyrnar.
Er það hlið eitt milli tveggja
hárra kletta. Ekki vildi vinur
Sigurður neita því, að þetta
væru Dyrnar, en taldi enga
hættu á öðru, en að við mund-
um villast aftur af veginum og
taldi okkur liafa gert það.
Úr Dyradalnum er farið upp
i liliðina og tekur þá við mó-
helludalur, er galan klöppuð í
móhelluna, en eftir það er farið
í austurhlíð sjálfs Hengilsins
og er dálítið bratt þar ofan.
Þegar komið var ofan á jafn-
sljettu var farið að skyggja. Var
þá faríð að svipast eftir Nesja-
völlum, því að þar höfðum við
ákveðið, að fá að liggja i hlöðu
eða heygarði um nóttina. Áttu
þeir að vera fyrir sunnan okk-
ur, þegar af fjallinu kom. En
þeir fyrirfundust ekki. Þeir
munu hafa legið í leyni í skugg-
unum af Jórutindi þessa nótt.
Voru þeir Albert Þórðarson og
Sigurður sendir út af örkinni
til að leita að bænum, en komu
aftur jafn nær, sagði Sigurður,
að ekki væri von á neinum
Nesjavöllum þarna, því að við
værum ramvilt, eins og liann
hefði altaf sagt. En ekki vild-
um við skrifa undir þetta. Var
það þá samþykt í einu liljóði
að hafa orð leiðsögumannsins
að engu og snúa norður á bóg-
inn og leita að NesjavöIIum
í þátt átt og var sú leit síðan
hafin.
Riðum við lengi nætur og
komum þá meðal annars í Kleif
ina, en ekki nutum við fegurð-
ar liennar, því að svo var skugg-
sýnt. Man jeg að Kaalund segir,
að Kleifin sje einhver yndis-
legasti blettur á íslandi og þótt
víðar væri leitað. En aldrei rák-
umst við á neina Nesjavelli,
enda hafði Ögmundi ekki skjátl-
ast í því, að þeir áttu að vera
fyrir sunnan okkur. Sáum við
þá þann kost vænstan, að
spretta af hestunum og leggjast
til svefns úti á víðavangi. Sváf-
um við bærilega, þrátt fyrir það,
að rigning og önnur óþægindi
voru að angra okkur.
Framhald á bls. 14.