Fálkinn - 03.09.1943, Blaðsíða 13

F Á L K 1 N N
1.-,
1
íilili
SÆRÐUR ÞJÓÐVERJI.
Það nægir ekki við suma slriðsfanga að taka þá aðeins til
fanga. Margir þeirra eru særðir. Þarna er ensk hjúkrunarsveit
að dgtta að sárum þýsks hermanns.

ENSKIR DRÁTTARBÁTAR í SMÍÐUM.
Það eru fleiri en Bandaríkjamenn, sem geta verið fljótir að
smíða skip. Bretar láta einnig smíða heila skipshluta, hvern i
sinu lagi og setja þá saman á ótrúlega sluttum tima. Þannig
hefir dráltarbáturinn, sem sjest hjer verið að hlegpa af stokk-
unum, verið settur saman á fjórum dögum „einhversstaðar i
Englandi“.
%■ 'fi»rr ."r 7 T'- 7 ---:--rr-v'yi'%r:r
„Jeg botna ekki í einu, Stubbur — eftir
að hafa fundið þessi brjef, hlýtur lögreglan
sjálf að gera ráðstafanir til að liandtaka
Pole.“
Sjómaðurinn flýtti sjer að leiðrjetta þann
misskilning. „Þeir geta það ekki. Pole hafði
vit á því, að láta æltarnafn sitt hvergi
sjást í þeim. Honum var sama þótt þau
týndust. Það var ekki fyrr en liann fór að
gruna að okkur væri kunnugt um uppruna
þeirra, að honum hætti að standa á sama.
Og þegar þú sagðir mjer, live honum liefði
brugðið við að sjá miðann hjá þjer, sann-
færðis jeg um, að hann liefði skrifað þau.“
Tom kinlcaði kolli og sjómaðurinn lauk
frásögn sinni. Hann sneri sjer að fjelaga
sínum um leið og hann liætti að tala og sá
þá að Tom liristist í herðunum.
„Jeg sje þá alveg i anda .... piltana
|>arna fyrir handan. Fjórir, sagðirðu?“
Hann veltist um af hlátri. „Og þarna verða
þeir að dúsa þangað til einhver rekst þar
inn og leysir þá! Lögreglan hindruð með
cfbeldi frá því að gegna skyldum sínum!
Þeir taka hart á svoleiðis, drengur minn.“
Sjómaðurinn brosti með sjálfum sjer i
inyrkrinu. „Það má búast við því,“ sagði
bann. „Og þó er jeg hreint ekki viss um
að þeir geri mikið veður út af þessu. Það
er nú það.“ Hann varð aftur alvarlegur og
tók brjefið upp úr vasa sínum. Tom tók
við því og sagði:
„Jeg verð ekki meira en svo sem fimtán
■— tuttugu mínútur, og þá geturu farið að
sofa.“
„Nú er jeg ekki í skapi til að sofa,“ sagði
sjómaðurinn skyndilega hálf önugur. „En
]>að er víst hest að leggja sig.“
Hann dokaði við og horfði á eftir Tom,
uns hann hvarf út í myrkrið. Þá sneri
bann við og fór inn. Hann gekk út í horn-
ið, þar sem fanginn kúrði langur og linku-
legur með kolsvart liárið, klest niður á fölt
ennið. Hann bærði ekki á sjei'. Betty gaf
bonum nákvæmlegar gætur og rótaði sjer
ekki að heldui'. Sjómaðurinn gekk að rúm-
inu og' settist. Þegar liann laut niður, rak
hann augun í slitur úr leistunum, sem hann
hafði farið í utan yfir stígvjelin sín, í búr-
inu hennar frænku. Ilann gei’ði sig líkleg-
an til að fai'a úr þeim, en nenti því svo
ekkl og fleygði sjer upp í.
Hann var dauðþreyltur á sál og líkama,
en eirðai'laus. Andlitið var tekið, en augu
lians störðu glaðvakandi og með óeðlileg-
um gljáa upp í skuggalegt rjáfrið.
XIII. KAFLI.
Moi'guninn rann upp sveipaður grári'i
móðu. Hægt og liægt tætti moi'gunsólin
þokulijúpin sundur með geislaörmum sin-
um; sunnar golan sópaði burt flyksunum
uns sólin skein í almætti sínu, jafnvel enn
l.eitari en dagana á undan.
Iíofabúar voru snemma á ferli. Undir
eins í dögun stóð sjómaðurinn stirður upp
af stól, sem hann liafði setið í tímunum
saman, og starað annars liugar út í bláinn.
Hann gekk að rúminu, þar sem Tom svaf
vært og vakti hann með því að taka í öxl-
ina á honum.
Hálfri stundu seinna var Tom lagður á
stað. Hann fór með grænu kerruna sína
og Gibson, litla asnann. Betty fjekk lika að
fara með, svo að sjómaðurinn var eftir
einn hjá fanganum. Pole lá í næi'felt sömu
stellingum og þegar hann lagðist út af um
kvöldið. Hann var í fasta svefni, á því var
enginn vafi. Það lá við að liann öl'undaði
fangann af að gela sofið svona. Sjálfur
hafði hann verið andvaka alla nóttinua —
cn hann furðaði sig jafnfraint á rósemi
mannsins og dáðist að henni. Svo gekk
hann frá honum, ypti öxlum og fór að
VANRÆKIÐ KKKl FILMSTJORNU
FEGRUNAR-SNYRTING YÐAR
Ef erfitt er aÖ ná í I.ux liandsápuna stundum þá
skuluð þjer ekki láta þaö liindra, aÖ hörund yÖar
fái hiÖ venjulega fegrunarbað. Til þcss að Lux
handsápan ySar endist lengur, þá skuluS þjer
gæta þess vel, aS hún haldist þur.
LátiÖ ekki sápuna ofan í vatnið. Vætið í staðinn
hendur ySar eða þvottaklútinn, strjúkiS svo
sápustykkinu einu sinni vfir og þá fáiö þjer
næga sápu til aS þvo hendur og handleggi,
og andlit og háls líka, ef vatnið er nijúkt.
Lux handsápan er öruggasta ráðið til að
halda hörundinu fögru; það er
þessvegna, sem svo margar
kvikmyndadísir nota hana.
LUX
HANDSAPAN
G38';-930
Í^/T/M^a^lleiós,'