Fálkinn - 01.10.1943, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
EINKENNISBÚNAR KONUR
......-.-. .......—... /
Hjer segir frá helstu tegundum einkennisbúninga kvenna
þeirra, sem starfa í U.S.A. í þágu stríðisins. Þetta þykir
fallegasta kventískan þar.
Þær 120.000 amerískar konur,
sem nú gegna störfum manna,
sem orðið hafa að fara í herinn,
fiotann, landhersveitir flotans
og flugliðið, hafa fengið ein-
kennisbúninga við hæfi starfa
þeirra, sem þær gegna. — Bún-
inga, sem eru svo smekklegir
og um leið hagfeldir, að þeir
gætu orðið til fyrirmyndar í
kventískunni framvegis.
Á sama hátt og „baráttubún-
ingur“ hjúkrunarkvennanna í
ameriska hernum samsvarar í
öllum þeim atriðum sem hag-
feld þykja, búningi hermann-
ánna, hafa allir einkennisbún-
ingar kvenna í hernaðarstörf-
um verið sniðnir eftir kröfum
þeim, sem starf kvennanna úl-
heimtir á styrj aldartímum.
Útifatnaður hjúkrunarkvenna.
Búningur sá, sem hjúkrunar-
konur nota úti við á vígstöðv-
unum er: víðar buxur, jakki og
skór, ásamt stálhjálmi, í stað-
inn fyrir gamla hjúkrunar-
kvennabúninginn: línstrokiun
livítan kjól, sem reyndist óvin-
unum svo ágætt skotmark á
Bataan-skaga. Búningarnir á
sjúkrahúsum þeim, sem flutt
eru stað úr stað og sett upp í
hæfilegri fjarlægð frá víglín
unni eru nú sloppar úr þunnu
brúnröndóttu ljerefti eða silki,
hnappalausir, og þurfa hvorki
línsterkju nje strauningu. — I
heimskautalöndunum nota
hjúkrunarkonurnar skinnfóðr-
aðar síðúlpur, sldðabuxur og
legghlífar, eins og hermenn-
irnir.
Konur, sem ráðist hafa í sjó-
herinn hafa „vinnu-einkennis-
búning“, alveg eins og sjóliðs-
mennirnir, méð ermastuttri,
livítri bómuilarskyrtu. Stúlku’’,
sem vinna sem vallarflugmenn
og að ýmsum tæknilegum störf-
um fyrir flugvjelar sjóliðins
ganga í flugmanna-„overall“,
og í síðbuxum úr ull eða bómull
og er þessi búningur svipaður
búningi karlmanna þeirra, sem
vinna tilsvarandi störf.
Þó að búist væri við því fyrst
í stað að konur, er teknar voru
í herþjónustu, yrðu aðens látnar
vinna við skrifstofustörf, frjetta-
flutning, matargerð og bifreiða-
flutninga, ljet George C. Mar-
shall, forseti herstjórnarinnar
svo um mælt eigi alls fyrir löngu
að það sje „svo óteljandi margt
af því, sem hermenn eru látnir
virina nú, ^em kvenfólk mundi
A8 neffan:
Búning þann, sem Mainbocker teikn-
aði hana „the SPARS“ er affeins
hægt aff þekkja frá búningi „the
Waves“ á húfunni. Meff bláa tví-
hnepta yfirfrakkanum á aff nota
svarta hanska úr geitaskinni og hvít-
an trefil.
Yfirlautinant í U.S. Marine Corps
kvenna, varaliðinu, hefir skóggræn-
an vetrarbúning meff messinghnöpp-
um. Pilsið og hálsbindið er úr khaki
og snúran um húfuna fagurrauð.
gera betur“. Konur í landhe.
og sjóher vinna i dag sem flug-
vjelafræðingar, málmsmiðir, og
vjelfræðingar. Þær búa til loft-
skrúfur fyrir flugvjelar, fall-
hlífar, logsjóða járn, aka bif-
reiðum og dráttarvjelum, þær
eru rafmagnsfræðingar og
smíða útvarpstæki og stjórna
loftskeytastöðvum, gegna veð-
urfræðiþjónustu, gera við vopu
og sprengjumiðunartæki, halda
vörð í eftirlitsturnunum og
stjórna miðunartækjum fall-
byssanna og þannig mætti telja
störf svo hundruðum skifti. Og
dugnaður þeirra við þessi störf
endurspeglast í hinum áferðar-
fallegu en hentugu einkennis-
búningum þeirra.
„WAVES — WAC’S — SPARS“.
Mainbocker heitir sá, sem gert
hefir teikninguna að einkennis-
búningi kvennanna í sjóliðinu.
Þær ganga í einhneptum jakka
með fjórum hnöppum og stutt-
pilsi. Undir þessum fatnaði, sem
er með einstaldega látlausum
línum, sem hafa skapað for-
dæmi í kventískunni yfirleitt
í Ameríku, hafa sjóliðsstúlkurn-
ar — eða „The Waves“ — eru
þær í hvítum silkiskyrtum, þeg-
ar þær eru sparibúnar, dölclc-
bláum að jafnaði, en við erfið-
isvinnu í skyrtu með öðrum
bláum lit. Einkennisbúningi
þessum tilheyrir vetrarfraklci,
tvíhneptur og með þremur
hnöppum hvoru megin og er
hvítur trefill stundum notaður
með þessum frakka. Einnig
fylgir búningnum regnkápa,
með fóðri sem hægt er að taka
frá.
Sumareinkennisbúningur sjó-
liðskvenna og strandvarnar-
kvenna (þær eru kallaðar
Spars) er úr bláu gabardini,
ennfremur hvítur búningur til
notkunar við hátíðleg tækifæri,
og eru kvenforingjar skyldir
til að eiga hann, en aðrar kon-
ur sjálfráðar hvort þær nota
hann eða ekki. Með 'hvíta ein-
kennisbúningnum nota sjóliðs-
konurnar hvíta skó, en við
vinnu sína lághælaða Oxford-
skó.
Dorothy Shaver gerði teikn-
inguna að grænleitu einkenn-
isbúningunum, sem landher-
Nancy Love flugsveitarforingi í grá-
grœnum gabardine-buxum og jakka,
að afgreiða fiugstúlku frá WAFS.
Hún liefir einkenni sjóflughersins
á öxlunum, en einnig vængjamerki
flugmanjia á brjóstinu. Buxurnar
eru ofurlítið gráleitari en jakkinn.
deild kvenna (Women Army
Corps — WACS) nota. Er hún
ráðunautur yfirhershöfðingja
birgðamála Bandaríkj ahersins.
Nokkur afbrigði er leyfilegt að
gera á þessum einkennisbún-
ingum, ef óskað er. Pilsið er úr
ullarklæði, má vera ofuylítið
ljósari en jakkinn, sokkarnir
hvort heldur vill úr ísgarni eða
silki og fleiri afbrigði má nefna.
« Sumar-hátíðabúningur þess-
ara herlcvenna er hvítur, þegar
um fyrirliða er að ræða, en að
öðru leyti er lítill munur á
búningi liðsforingja og óbreyttr
lcvenliða. Stigmunurinn er sýnd-
ur með stigmerkjum hersins,
á öxlum og ermum.
Vara-sjóliðið.
Vetrarhúningur varasjóliðs
kvenna er mjög líkur venjuleg-
um landhers-sjóliðabúningum.
Á sumrin eru búningarnir með
grænröndóttum lit dg úr þunnu
efni, samfeldur kjóll. Hálsmál-
ið er eins og V í laginu að fram-
an og ennarnar stuttar, og bygg-
ist þetta á þeirri reynslu, að
búningurinn megi ekki vera of
hlýr, ef að vinnuafköstin eigi
að vera góð.
Frú Nancy Harkness Love,
stjórnandi WAFS (Womens
Auxiliary Ferry Command) hef-
ir gert smekklega breytingu á
flugliðaeinkennisbúningnum,
þannig að hann hæfi konum.
Búningurinn er úr gabardine,
jakkinn grængrár og pilsið mó-