Fálkinn - 08.10.1943, Blaðsíða 6

6
F A L K I N N
- LITLFl SfiEflN -
Boggullinn
Að morgni þessa dags, — þannig
hóf vinur minn sögu sína, — vakn-
aði jeg í svitabaði og hafði það á
tilfinningunni, að jeg hafði hljóðað
Upp úr svefninum. Jeg hafði mikinn
hjartslátt og rjetti hendurnar út i
loftið eins og jeg ætlaði að grípa
eitthvað, sem jeg vissi ekki hvað var.
Það leið nokkur stund áður en
jeg kom til sjálfs mín. Jeg lá þarna,
þreyttur og heitur, og starði ókunn-
uglega á bókaskápana, skrifborðið
initt, sem var þakið blöðum, gler-
skápinn og annað, sem var mjer
svo kunnugt.
Það var víst áreiðanlegt að jeg lá
á legubekknum í skrifstofunni minni
þarna hjekk úrið mitt, og þarna voru
fallegu inniskórnir mínir, sem kon-
an mín hafði saumað allskonar rós-
ir í, — konan mín, — nú glaðvakn-
aði jeg, nú mundi jeg allt. Mig halð.
v rið að dreyma konuna mína.
Mjer fanst vera kaldranalegur
haustdagur, eins og núna. Ekkert
rauf þögnina, nema ömurlegt regn-
hljóðið. Trjen voru nakin og ein-
stæðingsleg, akrarnir huldir þoku og
himininn var grár og þungbúinn.
Alt í einu fanst mjer hurðin þarna
vera opnuð, og inn kom litil og ein-
stæðingsleg vera, blaut af regninu
og skjálfandi af kulda, — það var
konan min. Jeg reis upp i ofboði
og hljóðaði hátt. Hún leit á mig með
einkennilegu og fjarrænu augnaráði
og lyfti upp fyrir framan mig litl-
um böggli, sem hún baf í hendinni.
Svo sagði hún lágt: „Þetta er lík-
klæði, Georg; það eina sem jeg fjekk
með mjer hjeðan.“ Jeg hljóðaði aftur
og vaknaði.
Já, þetta dreymdi mig. Og við
umhugsunina um drauminn varð
andlit mit baðað í svita og mjer
varð þungt um andardrátt, af ang-
ist og kvíða. Og hún, hvernig skyldi
hún hafa sofið í nótt eftir orðasennu
okkar í gærkvöldi? Skyldi hún líka
kveljast af leiðinlegum draumum?
Slcyldi hún líka liggja, eins og jeg
núna, og finna þessa einkennilegu
sársaukatilfinningu, sem þeir einir
geta fundið, sem elska aðra meir,
en sjálfa sig.
Jeg heyrði lágt fótatak fyrir utan
dyrnar. „Hver er þarna?“# hrópaði
jeg og spratt upp. Ágústa vinnustúlk-
an okkar svaraði: „Jeg ætlaði aðeins
að spyrja lækninn hvort hann vildi
fá morgunkaffið hingað upp?“
„Nei, jeg kem niður. En það liggur
víst ekki á, það er ekki framorðið,“
sagði jeg.
„Nei, en læknirinn fer alt af
snemma út á fimtudögum."
„Já, það er fimtudagur .. Þjer
hugsið um alt, Ágústa.....Konan
min er víst ekki vöknuð enn þá?“
„Jú, frúin hefir verið á fótum
síðan kl. 6 í morgun.“
„Siðan kl. 6? Eruð þjer vissar um
það, Ágústa?“
„Já, frúin er að strjúka þvott, og
nú verð jeg að fara niður og líla
eftir járnunum."
„Jeg kem strax,“ kallaði jeg á eftir
henni.
„Hvað gekk að Mattliildi, að
fara á fætur kl. 6 til þess að strjúka
þvott? .... Jeg hefði heldur átt að
sofa niðri .... Nei, þetta var gott.
Þræta okkar hafði orsakast af smá-
munum einum, en ef hún elskaði mig
eins og jeg elskaði hana, þá ....“
„Herra læknir!“ kallaði Ágústa.
,Jeg er að koma,‘ sagði jeg og
flýtti mjer að Ijúka við að þvo mjer.
Þcgar jeg, fimm mínútum síðar,
kom niður I borðstofuna, var Malt-
hildur gest við borðið og leit svo vel
út, í rósótta morgunkjólnum, með
liðaða, Ijósa hárið og rjóðar og
frísklegar kinnar að mjer fanst hún
ekkert eiga sameiginlegt með vesal-
ingnum, sem mig dreymdi. Jeg hafði
komið inn með þeim góða ásetningi,
að taka hana í faðm mjer og láta
gærkveldið vera gleymt, en nú sagði
jeg aðeins kuldalega:
„Góðan daginn, Matthildur!“
„Góðan daginn Georg!“
Svo helti hún kaffinu í bollann
minn og rjetti mjer brauðbakkann
og smjörið, án þess að segja orð.
Til þess að rjúfa þögnina spurði
jeg hana, hvernig hún hefði sofið.
„Ágætlega, það er að segja, jeg
hefi samt ekki sofið eins vel og þú.
Jeg fór á fætur kl. 6.“
„Já, þú fórst að eiga við þvott.“
„Svo þú veist það, þú hefir þá
munað eftir því.“
„Munað eftir hverju?“
„Að það er kaffiboð hjá frú Bergs
í dag.“
„Jeg reyndi að hlæja, en tókst
það illa. „Kaffiboð hjá frú Bergs?
Nei, það mundi jeg sannarlega
ekki.“
„Jæja, jeg hjelt að þú vissir að
jeg á ekki nema einn kjól, sem jeg
get verið i í boðum, svarta blúndu-
kjólinn. Jeg þurfti að vakna snemma
til þess að laga hann fyrir boðið í
dag.“
„Nei, það hefi jeg sannarlega ekki
hugsað um, Matthildur. Þegar jeg
vaknaði i morgun, var jeg sannai-
lega ekki í skapi til að hugsa um
kaffiboð og blúndukjóla .... Jeg
verð að fara að komast af stað. Þú
veist að það er fimtudagur. Vertu
sæl, Matthildur."
Hún hafði staðið upp og gengið út
að glugganum.
„Vertu sæl,“ endurtók jeg.
„Vertu sæll,“ sagði hún kuldalega.
Hún leit við, og jeg tók í hurðar-
húninn, en jeg gat ekki stigið yfir
þröskuldinn. Gremjan og ástin ti'.
Matthildar áttust við í huga mjer.
Svo fanst jeg mjer sjá hana með
böggulinn, likklæðin.
„Matthildur/ hrópaði jeg. Hún leit
hrædd á mig.
„Georg, þú missir af lestinni,"
stamaði hún.
„Matthildur mig dreymdi þig i
nótt.“
Hún gekk tvö skref í áttina til
mín.. „En hvað það var skrítið,"
sagði hún. „Mig dreymdi þig lika
svo yndislega."
„En mig dreymdi ekki ,yndislega‘.
Mjer fanst þú vera að fara burt frá
mjer með lítinn böggil.“
Hún brosti. En hve henni fór vel
að brosa svona.
„Þú varst lika með böggul, Georg.*
„Það er andstyggilegt .... Var
jeg þá ekki líka að fara burt ....
fara i dauðann?“
Hún hristi höfuðið. „Dreymdi þig
það, Georg?“
„Já, þú fórst út í kuldann og regn-
ið með litla böggulinn og sagðir að
í honum væri likklæði, það eina,
sem þú tækir með þjer úr þessu
húsi, sem hefði verið heimili þitt.
Þessi draumur er ekki þannig, að
jeg geti strax gleymt honum.“
Skæru augun hennar döggvuðust
tárum. Svo lagði hún hendurnar um
hálsinn á mjer og kysti mig.
„Og draumur þinn, Matthildur’
Rændi hann ást þinni til min?“
„Nei, nei. Þú opnaðir hurðina
þarna, komast inn og rjettir mjer
stóran böggul, og þegar jeg ætlaði
ekki að taka við honum sagðir þú:
Taktu hann, Matthildur. Jeg veit að
þú hefir lengi haft þörf fyrir þetta.
Jeg hefi áreiðanlega ekki hugsað
nógu vel um þig undanfarið. Svo
opnaði jeg böggulinn og í honum
var blúnduklóll, miklu fallegri en
sá gamli .... En hvers vegna hærðu
Georg?“
Borgarstjórnin í London rekur
eitt stærsta sveitabúið i Bretlandi.
Þeir hafa 7000 ekra (2833 hektara)
land og eiga meira en þrjátiu býli
og eru sífelt að kaupa fleiri, í ná-
grenni við London. Á búum borgar-
stjórnarinnar eru 1617 nautgripir,
3726 svín, 1660 sauðfjár og 4814
alifuglar.
Jeg hló, fullum hálsi. „Sjerðu ekki
að þetta er alt saman ekki til ann-
a'rs en hlæja að, litla vina min, ‘
sagði jeg og lyfti andliti hennar.
Hún brosti gegnum tárin, og ástin
Ijómaði í augum hennar.
Enn þá geymum við minninguna
um þetta augnablik, sem helgidóm
í safni minninganna frá samveru-
stundum okkar, og þegar jeg er að
leika mjer við börnin okkar, Georg
og Matthildi, og lít í broshýr og
glettnisleg augu konu minnar, dett-
ur okkur altaf í hug morguninn
forðum, þegar við komumst að raun
um að þrátt fyrir alt elskuðum við
hvort annað með kærleika sem alt
gat fyrirgefið.
Með þessum orðum lauk vinur
minn sögu sinni.
Hulda S. Helgadóttir.
þijddi.
Minningarsjóffur Kitcheners var
stofnaður með alþjóðasamskotum til
þess að geyma minningu og afreks-
verk hins fyrsta lávarðar Kitchen-
ers af Kartoum. í fyrstu skyldi þessi
sjóður veita námsstyrki mönnum,
sem hefðu tekið þátt i fyrri lieims-
styrjöldinni, svo og sonum slíkra
manna, en nú hefir þessu verið '
breytt þannig, að menn úr núver-
andi styrjöld fái sáma rjett. Siðan
r.jóðurinn var stofnaður í júní 1918, >
liafa yfir 2700 stúdentar fengið úr
liónum styrki, sem nema alls 641.-
302 sterlingspundum.
Sjötíu af hundraði hverju, sem
ferðast með neðanjarðarbrautunum
i London kjósa heldur að kaupa
farmiða sína i farmiðasjálfsölunum
en af afgreiðslumönnunum.
1 ----------------------
*f “MINNA-VATNS” AÐFERÐIN |
GERIR RINSO NOTADRVGRA
Setjið það ekki fyrir yður þó að
þjer verðið að komast af me'ð
minna af Rinso, en j ður finst,
gott. Þjer getið samt átt'
bragglegasta þvottinn í allri
götunni. t Rinso er svo undur-
samlega kröftugt, að þó að þjer
notið ekki meira vatn í balanum,
en að aðeins rjett fljóti yfir
þvottinn, þá verður hann
tandurhreinn. En þjappið
þvottinum vel saman. Notið
sem allra minst vatn og þá
inema lítiðaf Rinso. Þaðermerkilegt
Nýja aöferóiu
þurfiðþjerekkii
hve stóran þvott þjer getið þvegið £ litlu vatni, g
þegar þjer notið Rinso.
Hjer segir frá því, hvernig þjer skuluð fara með f|
þvottinn, þegarþjernotið “minna-vatns"aðferðina: g
Hrærið vel saman þyottalftg úr Rinso og vatni beint gj
úr heita krananum og látið hvíta þvottinn yðar g
liggja í leginum í 12 mínútur. (Munið að vatnið á g
ekki nema rjett að vætla yfir þvottinn.) Takið svo gj
hvíta þvottinn upp úr og látið mislita þvottinn fg
liggja 12 mínútur í sama þyælinu. Með þessu móti =
getið þjer sparað að minsta kosti þriðjung af því g.
Rinso/ sem þjer notuðuð venjulega aður og g
þvotturinn verður prýðilegur.' Auðvitað sjer Rinso g
fyrir öllum þvottinum yðar—og hreingemingunum g
líka. m
'0
Engin suoa—
gerir þvottinn hreinan
’X-R 201/1 151