Fálkinn - 17.12.1943, Blaðsíða 53

JÖLABLAÐ FALKANS 1943 45
alt), 82. Vir'ði, 83. Þjappa, 85. Blund-
ar. 87. Þýtur, 89. Hljóð, 90. Husdýr,91.
Nurla, 92. Langar, 94. Orga, 95. Stúlka
98. Vatnsfalli, 99. Ber, 102. Hirtir, 105.
Mannsnafn, 107. Harmaljóð, 108.
Skáldsaaga, 110. Bæjarnafn, 113.
Bliðviðri, 114. Hægfara, 115. Söng-
lag, lif., 117. —legur, 119. Nef, 120.
Jólakrossgátan
Lárétt. Skýr.ing.
1. Jólagestur, 10. Jólamatur, 19.
Mannsnafn, 20. Umlukt, 21. Dýr, 22.
Hljómur, 24. Eftirhermur, 20. Skam-
st., 27. Staddur, 28. Auðkenni, 29.
Félag, 30. Þyngdareining, 32. Tónn
33. Kækur, 34. Glápi, 36. Stafur, 40.
Kvæðabók, 42. Skökk, 44. Berja, 45.
Ferðast, 47. Prettar, 49. Hreinsi, 50.
Einkennisst., 51. Forsetning, 52. Sigð,
54. Ferill, 55. efni, 57. Þyngdarein-
ing, 58. Bruna, 60. Dýr, 61. ílót, 62.
Skepnur, 64. Andlitið, 67. Forsetn-
ing, 68. Fornt nafn, 69. Nábúana,
71. Tóbak, 72. Trjóna, 74. Á í Evrópu.
76. Geymsla, 77. Málmur, 78. Þrír eins,
80. Skrifa, 82. Kvendýr, 83. Eldsneyti,
84. Tónn, 86. Hávaði, 88. Stofur, 90.
Tímarit, 91. Tákn, 92. Skammst., 93.
Blökkumennina, 96. Þrep, 97. Mat-
ast, 98. Sár, 100. Tónn, 101. Beisla,
103. Dulnefni, 104. Tveir eins, 105.
Húsgagn, 106. Verslunarmál, 107.
Kind, 109. Bor.g í Evrópu, 111.
Bæklingur, 113. Breiina, 114. Hrist-
ingur, 116. Hljóðfæri, 118. Vopn,
120. Ull, 121. Gælunaln, 122. Álfa,
124. Röð, 125. Fargi, 127: Gapti, 128.
Forskeyti, 130. Slcal, 132. Deig, 133.
Fugl, 134. Skop, 135. Mynt, 136. Bis,
138. Mál, 140. Stöðvarsk.st., 141
Fangamark, 142. Á i Evrópu 143.
Efni, 144. Afburðamaður, 146. Súr-
cfni, 148. Barnagaman, þgf., 14‘J.
Atviksorð, 151. Eldsneyti, 152. lús-
aregg, 154. Hrakningar, 155. lisl
(enska). 156. Verða, 157. Gamal-
menni, 158. Göngur.
Lóðrjett. Skýring.
2. Hljóð, 3. Gælunafn, 4. Dönsk
eyja, 5. Frumefni, 6. Þrimill, 7.
Greinir, 8. prír eins, 9. Líffæri, 10.
Goð, 11. Fræðimanns, 12. Fallend-
ing, 13. Veislu, 14. Danskt blað, 15.
Rölt, 16. Æðir, 17. Ending, 18.
Hnöttur, 23. Mannsnafn, 25. Skaut,
27. Innlegg, 31. Orsök, 33. Bind, 35.
Komast, 36. Málmur, 37. Gælunafn,
40. Hangs, 41. Skógarmaður, 43.
Þröng, 45. Hjú, 46. Ganga, 47. Flöt,
48. Streymdi, 51. Vegur, 53. Efni,
54. Hirnna, 56. Tók saman, 58. Ó-
bótamann, 59. Ganar, 62. Illgresi,
63. Hest, 65. S. ,L, 66. Krydd, 69.
Band, 73. Menn, 76. Kyrra. 79. Frægt
rannsóknaskip, 81. Lengdarmál (gam-
Hjari, 121. Hratt, 123. —sund, 125.
Þrætu, 126. Galla, 127. Litur
(danskt), 129. Hrós, 131. Mjúk, 134.
Hljóð, 135. Arfa, 137. Fornafn, 139.
Ending, 142. Eldsneyti, 143. Bók-
stafur, 145. Fjær, 147. Hreinsa, 148.
Biblíunafn, 150. Morar, 151. Höfgi,
153. Tveir eins, 154. Blaðamaður.
ÓtijÐðaferð
Frh. af bls. 5.
þreytandi verk að fara yfir hálsinn,
en snjórinn hjer var einu óþægind-
in, sem jeg liafði af óveðrinu 1. og
2. ágúst.
Frá Dyiigjuliálsi er hægt að sjá
nokkuð langt suður i Vonarskarð.
Skarðið var snæviþakið svo ekki
gat komið til mála að fara í gegn-
um jiað. Þegar komið var að vest-
urbrún hálsins við móbergshnúk,
líklega Gæsalinjúk, fór jeg þess vegna
niður hálsinn og var þá kominn á
auða jörð aftur. Nú var slefnt á háls,
er liggur norður frá Tungnafellsjökli
og farið yfir Skjálfandafljót, sem
hjer er aðeins lítil á. Hinumegin við
hálsinn er maður korninn á Sprengi-
sand; fyrst verður að fara yfir á,
cr nefnist Jökulfall, hún er ill yf-
irferðar þegar mikið er í henni, cn
nú var árfarvegurinn þur. Var nú
farið suður fram með Tungnafells-
jökli í þeirri von að komast sem
fyrst á graslendi, þvi nú höfðu
hestarnir ekki verið á haga siðan
farið var frá Hvannalindum og frá
því var leiðin næstuni l’/j sólar-
hringur. Margir örsiuáir dalir liggja
inn í fjallið og í einum þeirra var
sæmilegl graslendi. Þar fengu hest-
arnir að bíta i 2 tíma, en síðan var
haldið áfrain yfir sandinn, að hin-
um vörðulagða Sprengisandsvegi. Kl.
10(4 kom jeg að Eyvindarkofaveri
og var þar um nóttina. Veðrið hafði
haldið sjer óbreytt og nóttin var
mjög hlý. Það er löng dagleið frá
Kistufelli að Eyvindarkofaveri, en
hestarnir virtust ekki vera þreyttir.
Kl. 5(4 næsta morgun, einmitt er
jeg var að leggja af stað kom skyndi-
lega lioka frá Sprengisandi og grúfði
sig yfir landið. Leiðin að Sóleyjar-
höfða er merkt ineð staurum, en
margir þeirra voru fallnir, svo það
var nokkrum erfiðleikum bundið
að finna höfðann. Á Sóleyjarhöfða
var glaða sólskin og áin með minsta
móti, ekki nema i kvið. Það var við-
kunnanlegt að sjá þokuna standa
eins og múrvegg austan megin ár-
innar, en vera í sólskini vestan við
liana. Við Sóleyjarhöfða dvaldi jeg
frá kl. 8 til kl. 3 e. h. og svaf þar
3 tíma, hafði jeg þá aðeins sofið 10
tíma frá því jeg fór frá Brú, en
mjer liafði liðið vel allan tímann.
íslenska fjallaloftið er lvressandi.
Kl. 3 var lialdið áfram i suðurátt
þangað lil dimt var orðið, þá var
jeg koniinn nokkuð suður fyrir Dalsá
og ællaði jeg að vera þar uni nótt-
ina. Þessi staður liggur áreiðanlega
niinna en 1000 fet yfir sjávarmál,
en hjer var nóttin köld, það var
komið frost, jeg liafði varla verið
hálftíma í hvílupokanum er liest-
arnir komu og fóru að bíta og rífa
i pokann. Jeg tók það þvi svo að
þeir væru að tilkynna óánægju sína
með næturstaðinn, fór því á fætur
og bjóst til brottferðar.
Vegna þess, að svo kalt var, kaus
jeg heldur að vera fótgangandi, og
kom í Skúmstungur ki. 5- eftir
þriggja tíma göngu. Þar hjelt jeg
kyrru fyrir lil kl. 2. Þá lagði jeg af
stað og kom að Skriðufelli um kl.
6 á miðvikudagskvöld.
Ferðinni er nákvæmlega lýsl. Jeg
hefði sennilega ekki skrifað orð um
þetta ferðalag, ef menn liefði ekki
ítrekað skörað á mig að gera það.
Menn hjer á landi skrifa oft ferða-
sögur, og mest um hrakfarir og erf-
iðleika sina, og mjer hefir altaf þótt
gaman að lesa þær. En það er
meiri vandi að skrifa spennandi
frásögn um ferðalag eins og þetta,
sem gekk svo hindrunarlaust, að
það var eins og ósýnlegt vald vildi
greiða götu ferðamannsins alla leið.
Það er ekki algengt að fá á fjöllum
uppi svo heita nótt, að rennblaut
föt þorna eins fljótt og á heitum
sólskinsdegi, og svo hlýjar nætur,
að maður getur sofið vært í eins
Ijelegum hvílupoka og jeg liafði.
Svisslendingurinn ljet þá skoðun í
Ijós, að það hættulegasta lijer á
landi i slíku ferðalagi væri kuldinn,
og þar hefir hann áreiðanlegá rj’ett
fyrir sjer. Ef ferÓamaðurinn verð-
ur samtímis þreytlur og kaldur i
vondu veðri, og á langt til bygða,
]iá er hann í hætlu staddur.
Svisslendingurinn var cins óliepp-
inn og jeg var heppinn. Snenima
morguns 1. ágúst var liann staddur
fyrir norðan Langjökul, og var ein-
mitt lagður á stað austur þegar ó-
veðrið skall á. Samt lijelt liann á-
fram, þvi að liann leit svo á að
óveðrið mundi standa stutt yfir á
þeim tíma árs, en innan skams
versnaði það svo, að hann sá sitt
vænsta að snúa við og leita til bygð-
ar, en næsti bær var Húsafell í
Hálsasveif um 60 km. lnirtu. Þang-
að kom hann nijög illa til reika og
kalinn á fótum, eftir að liafa verið á
ferð 65 tiina með hestana í eftir-
dragi. Hann náði sjer samt alveg.
Hversvegna var enginn snjór fyrir
norðan jökulinn þar sem leið mín
lá? á hálsinum milli Vesturdals og
Fagradals blasir við Snæfell i allri
sinni dýrð, en á því sást ekki dökk-
ur díll. Á Dyngjuhálsi og í Vonar-
skarði var alt fnllt af snjó. En milli
þessara tveggja staða þ. e. Snæfelís
og Dyngjuháls liafði ekki geisað
neit óveður. Áreiðanlega myndar
Vatnajökull fyrir framan sig að
norðan það sem á ensku nefnist
„Calm“ og á dönsku „Slillebælte",
en hefir sennilega ekkert nafn á
islenskri tungu, en ætti að hafa það,
af því að þetta er vafalaust lil hjer
á landi.