Fálkinn - 26.09.1947, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11

LEIKARAMYN DIR — LEIKARARAB B
lllddie Braeken
Eddie Bracken 1 :/> árs.
Ed(l:e Bracken er fœddur 7. febrú-
ar 19.20 í New York, þar sem for-
eldrar lians búa ennþá. Hann á tvo
bræður, Joseph, sem er lögfræðing-
ur, og John, sem er bókari.
Eddie byrjar leikferil sinn fjög-
urra ára g'amall, en þá liafði hann
skömmu áður unnið 1. vcrðlaun í
fegurðarsamképpni harna. Iíona
Eddie, fyrrum Constance Nicker-
son, er mjög hreykin af þessum
bernskusigri hans, en Iíddie verð-
ur vandræðalegur og hálfdapur, þeg-
ar minnst er á jiað. l>að mdnnir
hann óþægilega á þá staðrcynd, að
hann hefir ófríkkað með aldrinum.
Fimm ára gamail söng hann ein-
söng í leiknum „Good Sbi]> Leviath-
an,“ sem leikinn var af barnaskól-
anum, sem liann gekk i. Á næstu
árum kom hann nokkrum sinnum
opinberlega fram og söng venjulega
vögguvísur.
Þegar hann var 9 ára gamall, tók
gosabragurinn að setja mörk á
hátterni hans. Vögguvísur voru
ekki nógu gamansamar fyrir hann.
Hann gat ekki setið lengur á strák
sínum, heldur tók að leika skop-
hlutverk hjá „American Sound
Sludios“ og „Iíiddie Troupers.“
Einnig kom hann fram i mörgum
gamanleikjum lijá „Our Gang.“
Ekki leið samt á löngu, áður en
hann hafði veitt gamanseminni út-
rás í biii, og sagði hann því sldlið
við leiksviðið um stund og fór í
barnaskóla. Einnig sótti hann leik-
skóla fyrir börn jafnhliða barna-
skólanáminu.
13 ára gamall komst hann á
Bröadway. Fékk hann aukahlutverk
i „The Lottery“. Næsta skrefið var
aðeins stærra hlutverk i „The Man
on Stilts“, og síðan fór stjarna hans
ávallt smáhækkandi, unz hann þótt-
ist eiga erindi til Hollywood.
Hann kvaddi föður og rnóður 10
ára gamall og hélt vcstur yfir
Allegheni-fjöll áleiðis til Ilollywood.
Fyrstu kynni hans af þeim stað
Eddie Bracken 25 ára.
voru ekki góð. Nepja októbernætur-
innar var fyrsta sæng hans þar og
limkróna trés rétt hjá „Hollywood
.Boulevard“ og Vermont Avenue“
fyrsta þakið, sem skýldi lionum.
Hann lá úti fyrstu nóttina, og för-
in varð algjör fýluför. Foreldrar
hans símsendu honum peninga fyr-
ir fargjalddnu til baka sömu leið
og hann kom. Þegar liann kom til
Manliattan, kom kaldhæðni örlag-
anna til skjalanna. Hann fékk hlut-
verk i „The Lady Refuses“, sem
sýnd var á Broadway, og nú var
hann loks uppgötvaður af Holly-
woodleikstjórunum. Bauðst honum
lilutverk i myndini um „Huckle-
berry Finn,“ en einhvernveginn
varð ekki af samningúm. Síðan lék
hann sendilinn í „Thc Drunkard“,
sem gekk 10 mánuði á Broadway.
Eddie reyndi að krækja sér i
hlutverk í mynd George Abbot
„Little Old Boy,“ en misheppnað-
ist um sama leyti lék liann smá-
hlutverk í „Life’s Too Short“: „So
Proudly We Hail“, sem sýnd var
í Tjarnarbíó undir nafninu „Kven-
hetjur“; og „Iron Men“, þar sem
hann fékk viðurkenningu leiklistar-
gagnrýnenda. George Abbot réð
hann síðan til að leika i myndinni
„Too Many Girls“, sem skipaði hon-
um i tiginn sess meðal leikara. Og
siðan hefir hann verið einn af vin-
sælustu gamanleikurum í Ameríku.
Eddie giflist 25. sept. 1939, og
fór vigslan fram i „Litlu kirkjunni
hinumegin við hornið“ í New York,
Eiga þau lijónin tvær dætur og
einn son. Stúlkurnar heita Judith
Ann og Carolyn Jean, en drengur-
inn Michael Edward. Eddie er lield
ur grannvaxinn og rindilslegur, hef-
ir blá augu og brúnt flókið hár,
sem hefir oftar reiii hann til reiði
en öll þrjú börnin til samans, þó
að þau séu óþæg, eins og gerist og
gengur með börn.
Kvikmyndir Eddie Brackens i
Hollywood eru þessar:
Aðdragandi
að fundi
Grænlands
i.
A þeim tíma, þegar Reykholt enn
var aðeins sauðaliús frá Deildar-
tung'u, land allt var enn þakið
gróðri, svo hvergi sá í flag, lauf-
krónur birkis og víðis bærðust í
blænum allt upp að bláum kletta-
beltum fjallanna, gerðist ástarsaga
í Deildartungu, er varð upphaf mik-
ils máls, upphaf að landafundum,
landkönnunum og landnámi íslend-
inga, og þá raunar einnig* upphaf
þeirrar landnámssögu Norðurálfu-
manna í öðrum heimsálfum, sem
enn er ekki lokið.
Hallgerður dóttir Odds höfðingj-
ans í Deildartungu, íturvaxin frið-
leikskona og að likindum mikilhæf,
hafði verið gefin Hallbirni frá Geita
bergi, þjóðlegum drengskaparmanni
er var skáld gott og sonarsonur
Hallkells bróður Ketilbjarnar hins
gamla. Samfarir þeirra Hallgerðar
og Hallbjörns benda ekki til þess,
að vilja Hallg'erðar hafi verið leitað
til þessa ráðahags. Það þótti þó ö-
haæfa í fornöld að gifta konu
manni, sem hún vildi ekki eiga.
Þung refsing er við sliku lögð í
Vest-Gautalögum. Að þetta er ekki
bannað í Grágásar-textum þeim,
sem nú eru til, er engin sönnun
fyrir því, að þetta hafi verið talið
leyfilegt hér á landi, heldur hins,
að það var í fornöld aldrei gert,
nema til að afstýra enn meiri vand-
ræðum, og því var það ekki bein-
línis bannað.
Höfðinginn Tungu-Oddur, faðir
Hallgerðar, var áii efa góður mað-
ur og lífsreyndur, er bæði unni
‘dóttur sinni og vildi illu af stýra.
Elckert þrengdi að Tungu-Oddi sjálf-
um, svo vitað sé. Líklega voru það
því vandræði í sambandi við dóttur
hans, er knúðu til þessa ráðahags,
ef Hallgerður var föstnuð Hallbirni
á móti vilja sinum, sem líklega var.
Hvað það var, sem var hin dýpri
orsök harmleiksins í Deildartungu,
segir sagan ekki beinum orðum. En
hver gat orsökin verið? Var Hall-
gerður Oddsdóttir, máske, fagurt
flagð, sem faðir hennar vildi koma
af sér við fyrsta tækifæri, eins og
var um nöfnu hennar í Njálssögu?
Ekkert bendir til þess, að svo hafi
verið. Hallgerður Oddsdóttir er orð-
in fullþroskuð, ef ekki roskin, þeg-
ar hún giftist. Rofin festarheit? Þvi
tóku menn ekki þannig þá, að gera
síðari villuna verri hinni fyrri.
Too Many Girls, Reacliing For
Thc Sun, Caught In The Draft. Life
Witli Henry, The Fleet’s In, Sweeter
Girls, Happy Go Lucky, Star Spangl-
ed Rhythm, Young and Willing,
Hail The Conquering Ilero, The
Miracle Of Morgan’s Creek, Rain-
bow Island, Bring On The Girls,
Hold That Blonde og Ladies’ Man.
Konur voru lieldur ekki umkomu-
lausar þá eins og' nú, lieldur studd-
ar í hópi frænda og foreldra. Og
Hallgerði Oddsdóttur mun ekki hafa
skort álitlega biðla. Voru það leynd-
ar ástir, — má ske leyndar ástir í
nieinum, — er ógnuðu með því, að
steypa vanvirðu og ógæfu yfir Hall-
gerði sjálfa og alla ættina, að sá
kosturinn var tekinn, sem skárri
var af tvennu illu, að gifta liana
ófúsa? Ekki segir liinn varkári sögu-
ritari það berum orðum. En það
eru í sögunni óþörf orð, nema
söguritarinn vildi þetta sagt bafa.
En óþarfa mælgi cr ekki einkenni
Landnámu.
Þau Hallgerður og Hallbjörn virð-
ast hafa gengið saman um haustið,
og þvi voru þau hinn fyrsta vetur
með Tungu-Oddi. En ætlun Hall-
björns var að reisa bú næsta vor.
„Óástúðlegt var með þeim hjónum“,
segir sagan. Svona leið veturinn.
„Oddur hafði jafnan bætt um með
þeim“. í þeim orðum felst, að sök
ósamlyndisins er hjá dóttur hans,
en ekki Hallbirni. Afbrýðisemi kvel-
ur Hallbjörn og nálg'ast það, að gera
hann sturlaðan. Hin mikilhæfa, it-
urvaxna og fagra kona hans, er
liann dáir og ann af öllu sínu hjarta
og sem hefir bjargtekið hann, er
ekki lians, og lilýtur því að vera á
snærum annars manns. Á því gat
ekki þá, og getur ekki enn í dag
nokkur vafi leikið. Og þessi annar
maður var lífs og í nánu sambandi
við Halg'erði, máske þar á heim-
ilinu i Tungu, en þá svö nákominn
Oddi að ætt eða tengdum, að Odd-
ur gat ekki rekið hann burtu eða
fyrirbyggt komur hans, ef hann
var á öðrum bæ. En í Tungu réð
Hallbjörn engu. Hann var þar á
griðum Odds.
Hvcr var þessi annar maður, er
ógæfunni olli? í sambandi við harm-
leikinn í Tungu ncfnir sagan nafn
Snæbjarnar galta Hólmsteinssonar,
eins hinna glæstu sæfara hinnar
ungu hafsiglingaþjóðar. Landnáina
segir að liann og Tungu-Oddur liafi
verið systrasynir. Snæbjörn ætti
því að hafa verið orðinn vel rosk-
inn, er þessi atburður gerðist, en
ekki hafði hann samt staðfest ráð
sitt. Snæbjörn var fóstraður á Þing-
nesi með Þóroddi, en stundum var
hann með Tungu-Oddi eða móður
sinni.“ Einni línu neðar segir sagan
aftur: „Þau ungu lijónin voru með
Oddi hinn fyrsta vetur; þar var
Snæbjörn galti. Óástúðlegt var með
þeim hjónum.“ Hversvegna nefnir
söguritarinn þarna aftur dvalarstað
Snæbjarnar, og' það inni i frásögn-
inni um óstandið milli lijónanna,
nema til þess að gefa Snæbirni sök
á því? Öðruvisi mun þetta tæpast
verða skilið. Hví tókst ekki vinátta
Framh. á bls. íh.