Fálkinn - 16.01.1948, Side 14

14
FÁLKINN
AUSTUR-ÁLMAN.
Frli. af bls. 9.
urs með blaktandi fánum og
hrifsa þau hlunnindi og þann
kosningarrétt, sem þær hafa
barist fyrir, og húsmæður lands
ins munu liér eftir kjósa, til
þess að fá konur á þing. Eng-
land verður jafnoki Finna og
og annarra upplýstra þjóða,
sem iiafa þegar veilt konunni
þau vimmskilyrði og þá virð-
ingarverðu aðstöðu, sem fylgir
kosningarréttinum. Á þessari
morgunstund og þessum fehrú-
ardegi hefir verið kveiktur
kyndill .....!
— En ástæðan til brunans
var ofhitun á röri, lierra minn
— kvenréttindahreyfingunni er
þetta alveg óviðkomandi.
Á næsta augnabliki yfir-
gnæfði hófatak og brunubjöll-
ur snarkið í eldinum, og bif-
reiðar heyrðust blása.
— Brunaliðið! liróijaði prest-
urinn.
— Brunaliðið — og maður-
inu minn! sagði frú Gramplain
í sama örvæntingartóninum og
áður. — Nú byrjar allt á nýj-
an leik. Sama tilveran — sama
sáldrepandi breytingaleysið —
öll gömlu leiðindin — allt verð-
ur eins og áður.
— Nema austur-álman, sagði
presturinn þurrum rómi.
STJÖRNULESTUR.
Frh. af bls. 11.
þessu húsi. — Þingstörfin eru undir
breytileguni áhrifum og hldegt aS fjár-
hagsmálin verði öröug viðfangs.
12. hús. — Úran ræöur þessu húsi. —
Er athugaverð afstaða fyrir betrunar-
hús, góðgerðastarfsemi og vinnuhæli,
þvi afstöðurnar cru fremur óábyggi-
iegar.
Ritað 5. okt. 1947.
EINSTEIN.
Frh. af bs. 5.
að þetta verkefni víki aldrei úr
buga hans, livorl sem bann sit-
ur i vinnustofu sinni með stór-
an vindil í munninum, leikur
á fiðlu við undirleik fallegrar
stúlku, eða siglir spegilslétt
vatnið á bátnum sinum. En
það er ein skemmtun hans.
— Hvað heldurðu að hann pabbi
þinn segi, þegar hann fréttir að við
erura trúlofuð? sagði pilturinn milli
vonar og ótta.
— Hann verður himinlifandi glað-
ur — hann er það alltaf, sagði hún.
Hrakningar vélbátsins Björg
Mennirnir af Rjörgu. Talið frá vinstri: Arnór Karlsson, Sveinn Þórðarson, Sigurður Jónsson, og Ásgeir
Guðmuncisson.
gang aftur. Hófust síðan hinir mestu
hrakningar skipverja, sem voru
fjórir alls, Sigurður Jónsson, for-
maður, Arnór Karlsson, Sveinn
Þórðarson og Ásgeir Guðmundsson,
kásetar. Vcðurofsi var mikill oftast
nær og vont í sjó. Matur var af
skornum skammti og vatn iítið.
Leki komst að skipinu og stóðu
skipverjar í sífelldum austri. Nokk-
urra skipaferða urðu þeir varir, og
breskir togarar, sem voru að veið-
um skammt frá þeim sinntu þeim
ekki, þótt þeir yrðu bátsins varir.
Þegar svo loks hjálpin barst, var
báturinn að því kominn að sökkva,
þótt keppst væri við að dæla og
ausa. Það var þýski togarinn Lapp-
land, sem bjargaði þeim, og liélt
mieð þá rakleiðis t:l lteykjavík-
ur. En bátnum varð ekki bjargað.
Og standa hinir ungu sægarpar nú
bátvana uppi.
Snorri Snorrason
eftir Jón H. Guðmutidsson.
Á síðasta ári kom tit ný bók eftir
Jón H. Guðmundsson, ritstjóra. Er
Jtað skáhlsagan „Snorri Snorrason".
Fjallar hún um ungan Vestfirðing,
nr og kynnist lifinu þar. En hon-
sem leggur leið sína til Reykjavík-
um fer sem fleirum, að' heim liggja
leiðir að lokum, þótt í fámennið sé.
•— Eins og fyrri bækur Jóns ber
hún ljósan vott um þann eigin-
Ieika íians að blása lífi í hina
hversdagslegu hluti og undir niðri
bærist ást Jóns á hinu fagra ís-
enska landslagi. Mun enginn sjá
eftir að lesa þessa bók. Hún
er hæði skemmtileg aflcstrar og
vel skrifuð. auk Jjess sem efni henn-
ar er samgróið hugum marga ís-
lendinga og Ijúft til upprifjunar.
Laugardaginn 3. janúar bjargaði
þýski togarinn Lappland áhöfninni
af vélbátnum Björgu frá Djúpavogi,
sem ]já hafði hrakist í illskuveðri
og' frostliörkum á hafi úti nærri Jjvi
átta sólarhringa. Var báturinn tal-
inn af og voru Jjað því miklar
gleðifréttir öllum landsbúum og
harmléttir ástvinum, þegar hin
undraverða björgun spurðist.
Vébáturinn Björg fór í róður frá
Djúpavogi að kvöhli annars jóla-
dags. Hreppti hann hvassviðri og
vaxandi frost, svo illa gekk að draga
línuna. Á leiðinni í land stöðvaðist
vélin, og varð henni ekki kornið í
Togarinn Lappland og áhöfn hans.